Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε, που ένα πέπλο θανάτου απλώθηκε και σκέπασε ολόκληρη την χώρα.
Βιώνουμε μία δόλια δικτατορία των συμμοριών του χρήματος, που εξευτελίζει κάθε αίσθημα υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας των Ελλήνων. Ελπίζω κάτι να συμβεί σύντομα και να σταματήσει αυτό το κακό.
Τα κατορθώματα όμως των «τροπαιούχων» του δημόσιου λόγου, που μας έφεραν ως εδώ, θα πληρωθούν με ταπείνωση και εύχομαι, όχι με αίμα, στο μάκρος του χρόνου.
Ανατριχιάζω, όταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα, έχουν αποδεχθεί την υποτέλεια, τον ραγιαδισμό και την δουλικότητα, ως τις «ύψιστες αρετές» της καινούργιας νεοελληνικής ζωής.
Τι ντροπή, να ερμηνεύουν με το δικό τους ανύπαρκτο μέτρο, το Ήθος του ελληνικού λαού.
Μεταξύ τόσων δεινών που συσσώρευσαν τα τελευταία χρόνια στον τόπο είναι και τούτο: Έκοψαν την φλέβα του πολιτισμού μας, η οποία έπαψε να χτυπά στον παλμό της ζωής, νεκρώνοντας το σώμα της ελληνικής κοινωνίας.
Το βάρβαρο κλείσιμο της ΕΡΤ, των Μουσικών Συνόλων της, των Ραδιοφώνων της, η διάλυση της Ορχήστρας των Χρωμάτων, που μας είχε κληροδοτήσει ο Χατζιδάκις, η προσβλητική απαξίωση κάθε γνήσιου δημιουργού και η αποκοπή του από τα Μέσα (Αίθουσες, Ορχήστρες, Χορωδίες κλπ), δείχνει, ότι ο τόπος έχει κυριολεκτικά ρημάξει και δεν πάει άλλο.
{jcomments on}
