Η πιο διάσημη εν ζωή μπαλαρίνα, η θρυλική Συλβί Γκιγιέμ θα βρίσκεται τα Χριστούγεννα στην Αθήνα.
Συγκεκριμένα από τις 19 έως τις 30 Δεκεμβρίου 2013 θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Από τις 19 έως τις 23 Δεκεμβρίου θα χορέψει το «Sacred Monsters», σε μια συγκλονιστική και ανατρεπτική ερμηνεία με τον φημισμένο Άκραμ Καν και την σύγχρονη «power full dream» ομάδα του.
Από τις 25 έως τις 30 Δεκεμβρίου το «Μαργαρίτα και Αρμάνδος (Μάθημα μπαλέτου)» και από τις 25 έως τις 30 Δεκεμβρίου / απογευματινές / την «Ωραία Κοιμωμένη» με το Tokyo Ballet.
Φυσικό ταλέντο
Η Συλβί Γκιγιέμ γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1965 στο 11ο Διαμέρισμα στο Παρίσι. Η μητέρα της ήταν γυμνάστρια κι έτσι σαν παιδί γυμναζόταν πολύ. Αναδείχθηκε μάλιστα και πρωταθλήτρια στο είδος.
Ωστόσο η πλαστικότητα του κορμιού της και οι αέρινες κινήσεις την οδήγησαν στα 11 χρόνια της στο Σχολείο Μπαλέτου της Όπερας των Παρισίων, όπου η καθηγήτριά της αμέσως κατάλαβε τις εξαιρετικές ικανότητες και τις δυνατότητες εξέλιξής της, ώστε στα 16 της ήταν ήδη μέλος του Μπαλέτου της Όπερας.
Η καριέρα της
Το 1983 κέρδισε όχι μόνο το χρυσό μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτου της Βάρνας στη Βουλγαρία , αλλά αργότερα τον ίδιο χρόνο και το πρώτο σόλο της χορεύοντας την βασίλισσα των Δρυάδων στον Δον Κιχώτη του Ρούντολφ Νουρέγιεφ.
Το 1984, χορεύοντας στη Λίμνη των Κύκνων πάλι του Νουρέγιεφ , έγινε το νεαρότερο λαμπρό αστέρι κι ο ανεκτίμητος θησαυρός του Μπαλέτου της Όπερας των Παρισίων. Το 1988 που χόρεψε τη Ζιζέλ με το Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου , στα 50ά γενέθλια του Νουρέγιεφ, αποθεώθηκε.
Η γυμναστική την έκανε ατρόμητη και πειθαρχημένη και η φύση την ευλόγησε με ένα θεϊκό κορμί μπαλαρίνας. Παρ όλο που είχε πολύ μακριά πόδια για μπαλαρίνα, κι αυτό δεν είναι υπέρ όσων ασχολούνται με τον κλασικό χορό, εκείνη κατάφερε να το κάνει πλεονέκτημά της.
Μπορούσε να χορεύει όπως καμιά άλλη και γι αυτό δεν συμβιβαζόταν. Έτσι, όταν στην Όπερα ο διευθυντής της Ρούντολφ Νουρέγιεφ δεν αποδέχθηκε τους όρους της, για αύξηση μισθού και ανεξαρτοποίησής της να μπορεί να χορεύει και για άλλα μπαλέτα, η Συλβί επέστρεψε τα κλειδιά του διαμερίσματος που είχε νοικιάσει πίσω από την Αβενί Φοςς έφυγε (κάτι που ο Νουριέγιεφ δεν πίστευε ποτέ πως θα κάνει) για το Κόβεντ Γκάρντεν, το αγαπημένο του Νουρέγιεφ στο Λονδίνο.
Η επιθυμία της να μην εξαρτάται από κανέναν και να εργαστεί μόνη της, της χάρισε το παρατσούκλι «Δεσποινίς Όχι». Η αποχώρησή της από το Παρίσι θεωρήθηκε εθνική καταστροφή , κι έγιναν ανακρίσεις γι αυτό. Ας πρόσεχαν οι υψηλά ιστάμενοι, την κέρδισε το Κόβεντ Γκάρντεν όμως.
Εκεί αποφάσισε να εργαστεί σαν ελεύθερη επαγγελματίας, αλλά και σαν βασική guest star στο Βασιλικό Μπαλέτο του Κόβεν Γκάρντεν. Με όλες τις δυσκολίες που είχε η Γκιγιέμ, δεν μιλούσε αγγλικά καλά ακόμη, δεν έδειχνε ομαδικό πνεύμα συνεργασίας, δεν έκανε παρέα με συναδέλφους της κι ας ριγούσαν εκείνοι παρακολουθώντας την από τα παρασκήνια όταν χόρευε, δεν έτρωγε μαζί τους στην καντίνα, είχε δικό της καμαρίνι. Μόλις 22 Μαϊων τότε, ακατάδεκτη, αλλά μοναδική!
Το 1995 δημιούργησε στην τηλεόραση δικό της πρόγραμμα για το μπαλέτο που κέρδισε πολλές διακρίσεις, ενώ το 1998 παρουσίασε σε δική της εκδοχή με το Φινλαδικό Εθνικό Μπαλέτο τη Ζιζέλ και το 2001 το ανέβασε στη Σκάλα του Μιλάνου.
Το 2001 έγινε η νικήτρια του Βραβείου Νιζίνσκυ ως Καλύτερη Μπαλαρίνα στον Κόσμο, μολονότι στον ευχαριστήριο λόγο της αναφέρθηκε σ αυτού του είδους τα βραβεία σαν «βραβεία των σούπερ μάρκετ».
Η επαναστάτρια Συλβί
Επαναστατικό κι ελεύθερο πνεύμα η Συλβί δεν δίστασε να ποζάρει γυμνή και δίχως μακιγιάζ για τη γαλλική Vogue , ενώ το 2006 περνά από τον κλασσικό στον σύγχρονο χορό και συνεργάζεται με πολλούς, διάσημους σύγχρονους καλλιτέχνες που δημιουργούν για χάρη της, όπως ο Μωρίς Μπεζάρ, ο Κένεθ Μακ Μίλαν, ο Ακράν Καν κ.α. .
Η ερμηνεία της είναι ανατριχιαστική, συγκλονιστική, εξωκοσμική…..Τα πρώτα χρόνια οι κριτικοί είτε τη λάτρευαν είτε την αμφισβητούσαν. Η Συλβί όμως δεν έδινε ποτέ σημασία. Ήξερε ότι ήταν σπάνιο είδος χορεύτριας και έτσι παραμένει έως σήμερα, που υποκλείνονται όλοι μπροστά στο τεράστιο ταλέντο της.
Σε όποια σκηνή του κόσμου κι αν εμφανίζεται, τα εισιτήρια γίνονται ανάρπαστα και το κοινό της την χειροκροτεί ασταμάτητα με ενθουσιασμό.
Αφοσιωμένη ψυχή τε και σώματι στο χορό της η Συλβί είχε δεσμό από το 2006 με τον φωτογράφο Ζυλ Ταπί, ενώ είναι φανατική υποστηρίκτρια της φύσης και του περιβάλλοντος κι ανήκει στην Ομάδα Sea Sheperd, που προστατεύει τα ψάρια,
(κάτι σαν την Green Peace).
Ο Νουρέγιεφ
Για τον μέντορά της και δ/ντή του Μπαλέτου της Όπερας των Παρισίων είχε πει: « Ο Ρούντολφ δεν ήταν άνθρωπος, ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν σαν αγρίμι….Στα μάτια του έβλεπες ό,τι σκεφτόταν. Και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την πραγματική ζωή από τη σκηνή, από το χορό. Όταν έπαψε να χορεύει, άρχισε να πεθαίνει.
Η έντονη προσωπικότητα της Συλβί Γκιλιέμ, το φινετσάτο παρουσιαστικό της, το αστείρευτο ταλέντο της, η κορυφαία τεχνική της κατάρτιση, η απίστευτη ερμηνευτική της δεινότητα, το πηγαίο της χιούμορ, η σέξι εμφάνιση, ακόμη και τα περίφημα καπρίτσιά της, αλλά και η πασίγνωστη διαφήμιση του Rolex με τους δείκτες στις «έξι-ακριβώς», ενίσχυσαν τη φήμη της, εξασφάλισαν την καθολική αποδοχή της διεθνούς κριτικής και καλλιέργησαν μία σχέση άπειρου θαυμασμού και αγάπης με το παγκόσμιο χορευτικό κοινό.
Θεατές και κριτικοί σύσσωμοι, συνέβαλαν στο να δομηθεί ο «διασημότερος σύγχρονος μύθος του χορού».
Κάποιες διαδόσεις και σκηνικά παραμύθια εδώ και χρόνια αφηγούνται, πως «ενσαρκώνει στον κόσμο μας, την επί γης χορευτική θεότητα».
