Θα τη θαυμάσουμε την Κυριακή 28 Ιουλίου 2013 (δωρεάν είσοδος) στο Αττικό Άλσος στις Τρωάδες.
Μία από τις πιο αξιόλογες και ταλαντούχες ηθοποιούς είναι αναμφισβήτητα η Μαίρη Βιδάλη. Έχει πρωταγωνιστήσει στο θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, έχει βραβευτεί, έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ, έχει παίξει αρχαία τραγωδία, έχει ανεβάσει μέσα από τη σκηνή του θεάτρου της «Διάχρονο», και όχι μόνο, κλασικούς δραματουργούς.
Και ακόμη έχει μεταφράσει έργα, έχει γράψει 4 ποιητικές συλλογές, έχει διδάξει σε Δραματικές Σχολές, κι έχει εκλεγεί στην 1η θέση Περιφερειακή Σύμβουλος του Νότιου Τομέα στην περιφέρεια Αττικής.
Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, μέσα από την αποκλειστική της συνέντευξη, την πολυτάλαντη και επιτυχημένη καλλιτέχνιδα.
-Μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια. Πως είσαστε σαν παιδί;
Δεν είχα παιδικά χρόνια κι έτσι έμεινα παιδί και το πρώτο μου ζητούμενο ήταν να φέρω στον κόσμο παιδιά. Για να γίνω πιο αντιληπτή: δεν πήγαινα διακοπές, απαγορευόταν να μάθω ποδήλατο, δεν επιτρεπόταν να ντυθώ ούτε να διασκεδάσω όπως όλοι οι έφηβοι κ.α.
-Τι σπουδές κάνατε;
Αποφοίτησα από το Pierce College κι αμέσως μετά συγχρόνως, φοίτησα στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Κατσέλη. Συνεχίζω όμως κατά καιρούς με σεμινάρια (Άρη Ρέτσου, Σωτήρη Χατζάκη, Γιάννη Μόρτζου κ.α.)
-Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Βλέποντας την Άννα Συνοδινού στην Ηλέκτρα. Ήμουν γύρω στα 5 και η απόφαση μου ήταν οριστική.
-Οι δικοί σας πως αντέδρασαν;
Με απειλές, χειροδικίες, εγκλεισμό. Απάντησα με αντάξιο τρόπο «Αν δεν μ’ αφήσετε να τελειώσω την Δραματική, σταματώ και το Πανεπιστήμιο».
-Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος;
Η Βεατρίκη στην «Γυναίκα Στοιχειό» του Καλντερόν, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου.
-Ποιος ο πιο δύσκολος ρόλος σας και ποιος ο πιο αγαπημένος;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, δεν επιλέγω έναν από τους ρόλους μου σε αρχαίες τραγωδίες, γιατί τους θεωρώ «εύκολους», με την προϋπόθεση της θεωρητικής γνώσης και της σωματικής προετοιμασίας, αφού τα νοήματα είναι αρχέτυπα με ξεκάθαρα πλαίσια και διαχρονικούς προβληματισμούς. Ο πιο αγαπημένος, η Ροζάουρα από το “Η Ζωή Είναι Όνειρο” του Καλντερόν.
-Ποιο ρόλο δεν έχετε ακόμη παίξει που θα θέλατε πολύ;
Ήθελα την Νίνα από τον «Γλάρο» του Τσέχοφ και την έπαιξα πρόπερσι με ιδανικό επιτελείο. Μετά από 52 ρόλους, δεν μπορώ να επιθυμήσω, κάποιον ακόμα, ειδικά αλλά θα ευχόμουν να ξαναπαίξω Τέννεση Ουίλιαμς και φυσικά τους τραγικούς μας.
-Έχετε να μας πείτε κάποιο ακραίο περιστατικό θαυμαστή σας, ή κάποιο αστείο συμβάν στην πορεία σας;
Πικρά αστεία! Μία υπουργός Πολιτισμού, αφαίρεσε τον «Ματωμένο Γάμο» από το φεστιβάλ Δίου, γιατί είχε λυπηρό θέμα και το καλοκαίρι πρέπει να επιλέγουμε ευχάριστα έργα… Ένας δήμαρχος, πάλι για Λόρκα, όταν πρότεινα το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», χαμογέλασε πονηρά και απεφάνθη «Θα είναι και σκαμπρόζικο». Και τώρα, υπεύθυνος πολιτισμού δήμου της Δυτικής Αττικής, απέκλεισε τις «Τρωάδες», λέγοντας για τους δημότες που τον εξέλεξαν «Τι ξέρουν αυτοί οι αγροίκοι για να τους πάμε και τραγωδία».
-Είστε αισιόδοξο άτομο;
Απόλυτα. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα.
-Μπορείς να είσαι και μαμά και ηθοποιός και μάλιστα αναλαμβάνοντας τόσο δύσκολο και ποιοτικό ρεπερτόριο;
Το 50% που χάνεις από την μία ιδιότητα, το κερδίζεις στην άλλη. Όσο για το ρεπερτόριο, πιστεύω ότι τα παιδιά μου σέβονται αυτήν την επιλογή και στις εποχές που ζούμε, μια ιδεαλίστρια μητέρα μάλλον είναι θετικό πρότυπο
-Με τα παιδιά σας είστε φίλοι;
Είμαι η μαμά αγκαλιά και όχι αγκαλίτσα.
-Είναι εύκολο να έχεις φίλους μέσα από το χώρο σας;
Έχω 3 φίλους εκτός επαγγέλματος και 3 εντός. Νομίζω ότι αυτή η αναλογία απαντά στο ερώτημα. Η φιλία είναι ιερή και σπάνια.
-Πολλές φορές βλέπουμε ηθοποιούς μέτριους να μη λείπουν καμία σεζόν από το θέατρο, σε σχέση με άλλους που δεν έχουν δουλειά. Πιστεύετε ότι υπάρχουν κυκλώματα που αν δεν ανήκεις σε αυτά δεν βρίσκεις εύκολα δουλειά;
Μόνο έτσι βρίσκεις. Στα χρόνια μου, είχε και όνομα εκδοτικού οργανισμού, που αν ήσουν μάλιστα γυναίκα, εμφανίσιμη και σοβαρή, ο αποκλεισμός ήταν άμεσος. Όμως ακόμα και πρωταγωνιστής να γίνεις μέσα σ’ αυτά, το πληρώνεις σε άλλες εκφάνσεις της ζωής. Ο συμβιβασμός είναι για όλους μειωτικός, για τους καλλιτέχνες χυδαίος.
-Τι απεχθάνεστε σε ένα άτομο και τι εκτιμάτε;
Το ψέμα, άρα την συκοφαντία, την κολακεία, την σοβαροφάνεια και αντίστοιχα την αλήθεια, άρα την ευθύτητα, την ανιδιοτέλεια, την αμεσότητα.
-Ποιον άνθρωπο εμπιστεύεστε περισσότερο;
Ανθρώπους. Τον σύντροφο μου και τα παιδιά μου.
-Μιλήστε μας για το θέατρο που ιδρύσατε το «Διάχρονο» και τις παραστάσεις που ανεβάζετε εκεί;
Από το πρώτο μου βήμα, μεγάλοι σκηνοθέτες μας και θεατρικοί παραγωγοί, με εμπιστεύτηκαν σε κεντρικά θέατρα και κρατικές σκηνές, δίνοντας μου υπέροχους ρόλους. Όμως θέλησα να δημιουργήσω έναν φορέα, που θα με εκφράζει καλλιτεχνικά, αφού θα επιλέγω ρεπερτόριο και συντελεστές.
Έτσι ίδρυσα το Διάχρονο Θέατρο παρουσιάζοντας Λόρκα, Σαίξπηρ, Ρακίνα, Τερζάκη κ.α. χωρίς να σταματήσω να συνεργάζομαι κι εκτός αυτού. Το 2010, η εταιρεία απέκτησε το δεύτερο σκέλος της, το Εργαστήρι μας στον Νέο Κόσμο, με σεμινάρια και παρουσίαση της εργασίας τους, πάνω σε συγκεκριμένα έργα, συγγραφείς, σχολές.
Ένας τόπος, όπως λέω: που η ψυχή μας δεν θα γεράσει. Τον Οκτώβριο θα επαναλάβουμε την «Κληρονόμο» του Χένρυ Τζέημς στο πλαίσιο της Σπουδής 4 Διασκευές.
Φέτος παίζετε με υπέροχο, όπως πάντα, καστ στις Τρωάδες , αρχίσατε περιοδεία και την Κυριακή στις 28 Ιουλίου θα εμφανιστείτε στο Αττικό Άλσος και μάλιστα η είσοδος θα είναι δωρεάν, κι έχετε πρόσκληση από την Τεχεράνη και το Λονδίνο να εμφανιστείτε εκεί σε θέατρα . Μιλήστε μας λίγο γι αυτό.
Αρχίσαμε στις 08/07 από το Άλσος Παπάγου. Νομίζω, πέρα από την πρωτοτυπία της σκηνοθετικής σύλληψης, η κύρια αιτία της επιτυχίας είναι η επιλογή των συντελεστών και στις «Τρωάδες».
Τα ονόματα των Μαχαιρίτσα, Σταμούλη, Παγώνη, Ροδά, μέχρι και του τελευταίου συντελεστή, είναι εγγύηση. Μετά την Κυριακή στο Αττικό Άλσος, παρουσιάζονται στο θέατρο Βωλάξ στην αγαπημένη μου Τήνο.
Πράγματι, ο παραγωγός μας Κ. Καραντάνης, είχε αυτές τις προσκλήσεις, αμφιβάλω όμως, αν θα μπορέσει να τις πραγματοποιήσει, αφού πλέον δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση. Έχουμε αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ (αρχαίο θέατρο Εφέσου, Εμιράτα, Ρουμανία, Αλβανία) υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού και Εξωτερικού.
Επίσης έχουμε ξαναπαίξει στο Λονδίνο με χορηγία γνωστής ασφαλιστικής εταιρείας. Τώρα δυστυχώς, σταμάτησαν και οι χορηγίες εταιρειών, αφού δεν τους βοηθά πια το νομικό πλαίσιο.
-Πως σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Ταξιδεύοντας, διαβάζοντας, μεταφράζοντας θέατρο.
-Έχετε τρία παιδιά, η ανεργία μαστίζει τη νεολαία. Τι θα είχατε να πείτε στους νέους μας; Να φύγουν, να μείνουν;
Η ανεργία των νέων για μένα, είναι συνώνυμη με την αρρώστια. Το να φύγει ή να μείνει κανείς, είναι ακόμα και επιλογή επαγγελματικής εξέλιξης.
Όμως όπου κι αν ζήσουν τα παιδιά μας, θα ’θελα να είναι μακριά απ’ την νοοτροπία του νεόπλουτου – λαμόγιου και να κλείσουν την ψυχή τους στα σύνορα που αντιπροσωπεύει για τον δυτικό πολιτισμό η λέξη Ελλάδα.
-Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο καλλιτέχνη;
Ότι λεω και στα παιδιά μου κι ας μην είναι όλα καλλιτέχνες: ασχοληθείτε, σπουδάστε, αγωνισθείτε για κάτι που να σας εκφράζει, αν είναι δυνατόν, ολοκληρωτικά. Μόνο τότε η καθημερινότητα δεν θα καταλήξει καταναγκασμός, ρουτίνα, πλήξη.
-Τι ευχή θα θέλατε να κάνετε για τη χώρα μας και για την Μαίρη…στο μέλλον;
Για την Μαίρη, να διατηρήσει την υγεία της. Γιατί είμαστε κι εμείς μερικώς υπεύθυνη για την πορεία της υγείας μας και για την χώρα, να εξυγιανθεί.
