Με χαρά φιλοξενούμε σήμερα τον Γιώργο Παρτσαλάκη, πρωταγωνιστή μιας από τις πιο αγαπημένες κωμωδίες «Υπάρχει και Φιλότιμο»…..,που περιοδεύει με επιτυχία ανά την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι.
– Κύριε Παρτσαλάκη, είστε από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους ηθοποιούς, ο κόσμος σας έχει απολαύσει στο γυαλί, στην οθόνη, ξεναγήστε μας λίγο πίσω στην νεανική σας ηλικία…
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήταν δύσκολα, σε ένα χωριό της Κρήτης. Έφυγα στα 18 μου και ήρθα στην Αθήνα. Έκανα χιλιάδες δουλειές για να μπορέσω να επιβιώσω, αλλά όλα αυτά στη συνέχεια με βοήθησαν στο θέατρο. Γιατί ένα από τα συστατικά για να κάνεις θέατρο είναι οι εμπειρίες.
…Πάντα ένοιωθα την ανάγκη να επικοινωνώ με τους ανθρώπους και να μεταφέρω αυτό που σκέφτομαι και αυτό που νοιώθω. Επειδή το θέατρο είναι τέχνη κατ’ εξοχήν επικοινωνίας, βρέθηκα στο θέατρο και μέχρι τώρα μπορώ να πω ότι το θέατρο μου έχει δώσει πάρα πολλά πράγματα.
– Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος;
Το 1973 η πρώτη μου συμμετοχή ήταν στο Κλασικό Θέατρο Ρόδου στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή και πρώτος ρόλος το 1976 στην Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης ο Αλέξης, στην «Πανώρια» του Χορτάτση.
– Έχετε πει σε συνέντευξή σας ότι από την ανέχεια αρκετοί συνάδελφοί σας αναγκάστηκαν να κάνουν άλλη δουλειά. Εσείς όμως δεν θα μπορούσατε, θα είχατε αυτοκτονήσει. Πως βιώνετε την κατάσταση στη χώρα μας;
Εφιαλτικά, όπως τη βιώνουμε όλοι, γιατί αποδείχτηκε ότι είτε καλό κουμάντο έκανες, είτε δεν έκανες , η δύναμη της οικονομικής κρίσης είναι τέτοια που τα ισοπέδωσε όλα και αγωνιζόμαστε για να επιβιώσουμε, τίποτε άλλο.
– Ποιος από τους ρόλους σας, σας εκφράζει καλύτερα;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τίποτα απολύτως. Όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή είμαι ευτυχισμένος που μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ ανεξάρτητα μέσα από ποιον ρόλο το κάνω.
– Είναι κάποιος ρόλος που θα θέλατε να παίξετε και δεν έχετε ακόμη παίξει;
Δεν πιστεύω ότι η δικαίωση ενός ηθοποιού έρχεται από κάποιους συγκεκριμένους ρόλους. Το θέατρο είναι μια σπουδαία διαδρομή και όσο ζεις πάνω στο σανίδι είναι ευτυχία.
– Ποιος σας βοήθησε στην αρχή της καριέρας σας;
Με βοήθησε ο δάσκαλός μου ο Πέλος Κατσέλης, η Αλέκα Κατσέλη, ο Αλέξης Μινωτής στο Εθνικό Θέατρο, ο Μιχάλης Μπούχλης στην Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης παίζοντας τον πρώτο ρόλο.
– Τι εκτιμάτε και τι απεχθάνεστε σε ένα άτομο;
Εκτιμώ την εντιμότητα και απεχθάνομαι την ατιμία και την ειρωνεία.
– Μιλήστε μας λίγο για τον τωρινό σας ρόλο, τον βουλευτή Μαυρογιαλούρο που υποδύεστε και για το έργο, τη σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου και την περιοδεία σας και επίσης εάν είσαστε πολιτικός θα κάνατε τα ίδια;
Ο Γιάννης Μπέζος έκανε μια σπουδαία κατά τη γνώμη μου παράσταση κάνοντας μια ανάγνωση καινούργια του θεατρικού έργου των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. Έχοντας στα χέρια του ένα διαχρονικό έργο που μετά από 63 χρόνια έχει τη δύναμη σαν να είναι έργο που γράφτηκε σήμερα.
Ο Γιάννης είναι ηθοποιός βασικά και αγαπάει τους ηθοποιούς και προσπάθησε μέσα από αυτή την προσέγγιση να βγάλει από τον καθένα ότι καλύτερο είχε.
Όσο για τον Μαυρογιαλούρο που κάνω, πιστεύω ότι στη θέση του θα έμενα και θα πάλευα αυτό το σάπιο που διαπιστώνει αλλά και αυτό που κάνει διαπιστώνοντας το σάπιο. Το ότι παραιτείται δηλώνει τουλάχιστον ότι έχει φιλότιμο που δυστυχώς από τους σημερινούς πολιτικούς με τον τρόπο που χειρίζονται τον λαό δηλώνουν ότι δεν έχουν ούτε φιλότιμο.
Από την παράσταση αυτό που προσδοκώ είναι φεύγοντας οι θεατές από το θέατρο να αισθανθούν την ανάγκη να σκεφτούν περισσότερο στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουν ανθρώπους έντιμους ικανούς και άξιους για να φύγει αυτό το σάπιο από τη χώρα.
– Υπάρχει αλήθεια φιλότιμο;
Δυστυχώς συνέχεια μειώνεται, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι υπάρχει και ότι τελικά θα νικήσει. Γιατί έχω δυο παιδιά και δεν μπορώ να σκεφτώ ότι αυτά τα παιδιά δεν θα έχουν μέλλον.
– Τι θα θέλατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
Όσοι συμμετείχαν και συμμετέχουν στη διάλυση της χώρας ας βάλουν το φιλότιμο μπροστά και την αξιοπρέπεια και ας παραιτηθούν. Η χώρα χρειάζεται πραγματικούς σωτήρες και σε καμία περίπτωση αυτούς που την κατέστρεψαν να πιστεύουν ότι θα την ξανασώσουν.
– Πιστεύετε ότι θα βγούμε κάποια στιγμή σύντομα από την κρίση;
Το σύντομα δεν το βλέπω αλλά όπως σας είπα έχω δυο παιδιά και επειδή θέλω να πιστεύω ότι θα έχουνε μέλλον είμαι αισιόδοξος ότι όλα θα ξεπεραστούν αργά ή γρήγορα. Φτάνει να σκεφτεί ο λαός σωστά γιατί από τους τωρινούς πολιτικούς δεν περιμένω τίποτα.
– Ο κόσμος έρχεται στο θέατρο;
Ο κόσμος από το υστέρημά του έρχεται στο θέατρο γιατί ξέρει ότι ο πολιτισμός είναι το σημαντικότερο αγαθό για να αποκτήσει η ζωή του ποιότητα. Ένας λαός πολιτισμένος μπορεί να ξεπεράσει οποιαδήποτε κρίση. Ένας λαός χωρίς πολιτισμό είναι καταδικασμένος.
– Από την κατάσταση που βιώνουμε, είστε θυμωμένος, αγανακτισμένος, στενοχωρημένος, απογοητευμένος;
Είμαι όλα αυτά γιατί η κοροϊδία πια δεν έχει όρια. Και όταν με κοροϊδεύουν μπρος στα μούτρα μου πραγματικά εξοργίζομαι γιατί μας δουλεύουν απροκάλυπτα όλοι τους. Αλλά ελπίζω στην τιμωρία τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξαναμπούν στη Βουλή των Ελλήνων.
– Πολλές φορές βλέπουμε ηθοποιούς μέτριους να μη λείπουν καμία σεζόν από το θέατρο, σε σχέση με άλλους που δεν έχουν δουλειά. Πιστεύετε ότι υπάρχουν κυκλώματα που αν δεν ανήκεις σε αυτά δεν βρίσκεις εύκολα δουλειά;
Εάν έχεις να πεις πάνω στη σκηνή κάποια πράγματα θα τα πεις και δεν μπορεί να σου το στερήσει κανείς αυτό. Η θεατρική τέχνη καθορίζει τη διαδρομή ενός ηθοποιού και όχι οι κλίκες. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν και φελλοί αλλά είναι περαστικά φαινόμενα. Το θέατρο είναι διαδρομή.
– Είστε αισιόδοξο άτομο; Προληπτικός;
Έχω πει δυο-τρεις φορές για τα παιδιά μου και το επαναλαμβάνω ότι είμαι υποχρεωμένος να είμαι αισιόδοξος ακριβώς γιατί πρέπει να υπάρξει μέλλον για τα παιδιά μου και για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Προληπτικός ναι είμαι σε πολλά πράγματα αλλά αυτά προέρχονται από το παρελθόν από τα παιδικά μου χρόνια και όσο κι αν προσπαθώ να τα ξεριζώσω δυστυχώς έχουνε εγκατασταθεί μονίμως.
– Τι θα θέλατε να ευχηθείτε για τον Γιώργο στο μέλλον;
Δεν θέλω τίποτα άλλο, αν μιλάμε μόνο για μένα, να έχω την υγειά μου και σώας τας φρένας, τίποτα περισσότερο.
