«Κάθε Τέχνη εμπεριέχει την ψυχοσύνθεση του Δημιουργού»…
-Κύριε Κονταρούδη είστε Αρχιτέκτονάς-Πολεοδόμος και τα τελευταία χρόνια ζωγράφος και σπουδαίος πορτρετίστας. Μιλήστε μας γι αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα διαδρομή σας…
«Η επαγγελματική μου διαδρομή χαράχτηκε από την συνεργασία μου με πέντε διεθνείς εταιρίες σε έργα Εθνικής και Διεθνούς εμβέλειας. Η εμπειρία μου σε πολεοδομικές, οικιστικές, και αναπτυξιακές μελέτες, αρχίζει από το 1972.
Οι περιοχές που δραστηριοποιήθηκα στο σύνολο των χωρών ήταν στη Βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Ευρώπη, και την Ελλάδα. Στο ιδιωτικό μου γραφείο μελέτησα συγκροτήματα κατοικιών και συνοδευτικών κτιρίων σε λιμενικές εγκαταστάσεις στην Σαουδική Αραβία, μεμονωμένα κτίρια όλων των τύπων και μεγεθών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Σαουδική Αραβία και στο Αμμάν Ιορδανίας».
-Η Αθήνα με τόσα ωραία νεοκλασικά κτίρια έχει καταντήσει μια από τις ασχημότερες πόλεις. Πολυκατοικίες σε σχέδια αλλοπρόσαλλα μεταξύ τους που δεν προσδίδουν κανένα χαρακτήρα, καμιά ομορφιά. Πως ξέφυγε αυτό; Ποιος ευθύνεται;
«Η Αθήνα μεταπολεμικά ήταν μία πόλη, με αρκετές προσφυγικές περιοχές, η επαρχία δε ήταν αρκετά κατεστραμμένη. Ευκαιρίες εργασίας υπήρχαν βασικά μόνο στην Αθήνα, η οποία δέχθηκε πληθυσμιακή έκρηξη για εύρεση εργασίας, και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη εγκατάστασης σε πιο ανθρώπινες συνθήκες.
Ήδη έλειπε ένα Πολεοδομικό/Οικιστικό σχέδιο για μια πόλη που θα κατελάμβανε γενικά το σύνολο του λεκανοπεδίου. Η πολεοδομική μελέτη πάντα προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τον ρυθμό ανάπτυξης μιας πόλης σε βάθος χρόνου. Έτσι η ανάπτυξη έγινε χωρίς χρονικό, και χωρικό προγραμματισμό, αλλά και χωρίς τις απαραίτητες νομοθετικές διατάξεις προστασίας του οικιστικού περιβάλλοντος».
-Στην ζωγραφική πως στραφήκατε; Δεν σας συγκινούσε πλέον το επάγγελμά σας;
«Το 2010 με την οικονομική κρίση της Ελλάδας αποφάσισα ότι ο κύκλος της Αρχιτεκτονικής μου διαδρομής έκλεισε και αποφάσισα να συνταξιοδοτηθώ και να επιδοθώ πλέον στο hobby μου που ήταν η ζωγραφική, εκφράζοντας κατ΄ αρχάς την θέση μου ως Πολίτη σε αυτό που η χώρα περνούσε την εποχή εκείνη, αλλά και γενικά η παγκόσμια οικονομία ένεκα κακών οικονομικών πολιτικών.
Το πρώτο μου έργο ήταν η «Ελλάδα Σήμερα» το οποίο και εξέθεσα στο Παρίσι και είχα πολύ καλή κριτική από πληθώρα επισκεπτών, αλλά και δημοσιεύσεις, πράγμα που συνετέλεσε στο να εργαστώ πλέον εντατικά πάνω σε παρεμφερή θέματα. Επίσης το έργο αυτό έγινε εξώφυλλο του εξαιρετικού βιβλίου «OPAMA HELLAS 1821-2040» του Χρίστου Αλεξόπουλου, που έχετε κι εσείς παρουσιάσει».
-Από τι εμπνέεστε;
«Τα έργα μου ασχολούνται κυρίως με θέματα πολιτικοκοινωνικής φύσης, καθημερινότητας των διαφόρων λαών, και Ιστορικά γεγονότα. Όμως δεν λείπουν και έργα που τέρπουν το μάτι, στοχεύοντας σε φυσικές ατραπούς».
-Τι είναι η ζωγραφική για εσάς; Γιατί είναι και μια τέχνη μοναχική…Είναι λύτρωση, διέξοδος, κατάθεση ψυχής, συναισθήματα που δεν εκφράζονται;
«Η ζωγραφική, είναι τέχνη, και κάθε τέχνη εμπεριέχει την ψυχοσύνθεση του δημιουργού. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ενσωματώνει τόσο τα αισθήματά του όσο και τα αισθήματα και τους προβληματισμούς του άμεσου και έμμεσου περιβάλλοντος του».
-Πως αισθάνεστε όταν αρχίζετε ένα έργο σας και πως όταν το τελειώνετε; Σαν να βγάζετε ένα…παιδί σας στην κοινωνία;
«Δεν αρχίζω ποτέ ένα έργο, αν δεν το έχω ολοκληρώσει νοητικά. Τα βήματα είναι ξεκάθαρα: Θέμα-Πρόσωπα που δρουν μέσα σε αυτό-Περιβάλλον που διαδραματίζεται το σκηνικό-Φωτισμός που επιδρά-και κυρίως ΤΙ μήνυμα στέλνει στον παρατηρητή. Βέβαια «ένα παιδί μου» κάθε φορά γεννιέται».
-Που έχουν εκτεθεί πίνακές σας και σε ποια πόλη είχαν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό;
«Στο Παρίσι, στο σαλόνι των Γάλλων καλλιτεχνών Société des artistes français στο πλαίσιο της Art Capital επί τρία έτη, και στο Πολιτιστικό Κέντρο Espace Christiane Peugeot, στην Νέα Υόρκη , στο Μουσείο Leo Tolstoy στη Ρωσία, και τρείς προσωπογραφίες διακριθήκαν από την National Potrait Gallery του Λονδίνου.
Παλαιότερα στο Vancouver Batimat το 1976 & στο Chicago ΗΠΑ. Έχω κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και έχω συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, και το εξωτερικό. Μεγάλη απήχηση είχαν στο Παρίσι. Ήταν εντυπωσιακό πόσοι φιλότεχνοι και γκαλερίστες κάθισαν μπροστά στους μηνυματικούς πίνακές μου και ζητούσαν πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματιζόταν στο έργο».
-Πρόσφατα πήρατε μέρος στην έκθεση Art Awards by Dream team και κατακτήσατε το 1ο Βραβείο στην Κατηγορία Ζωγραφική Απεικονιστική με Μικτά Υλικά. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτόν τον πίνακα, που ταιριάζει και για Γραμματόσημο;
«Το έργο που βραβεύτηκε από πολυμελή κριτική Επιτροπή, και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και πολλών άλλων σημαντικών φορέων, έχει τίτλο «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» «RETURN» και είναι δίπτυχο (πάνω-κάτω).
Το άνω τμήμα δείχνει σε αφαιρετική αλλά καθαρά αρχιτεκτονική μορφή την δυτική πλευρά του Παρθενώνα με την ζωφόρο όπως ήταν πριν την κλοπή των γλυπτών, και από κάτω διάσπαρτα τμήματα των γλυπτών που υποδηλώνουν την εκτός του φυσικού τους χώρου άτυπη παραμονή τους».
-Τώρα ακολουθεί μια καινούργια έκθεση; Που και πότε θα γίνει; Φτιάχνετε κάτι καινούργιο για να συμμετάσχετε;
«Στις 17 Μαΐου θα παρουσιάσω μία αναδρομική έκθεση με τίτλο «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΝΤΑΡΟΥΔΗΣ «Διάλογοι»» στο The European Centre-Contemporary Space Athens στην οδό Μητροπόλεως 74. Η έκθεση θα γίνει στον 1ο όροφο σε 3 αίθουσες. Η διάρκεια της θα είναι έως τις 2 Ιουνίου 2024».
-Και κάτι προσωπικό. Ζωγράφοι, γλύπτες κλπ. είναι ιδιόμορφοι . Και οι… Αρχιτέκτονες είναι; Γιατί και οι Αρχιτέκτονες καλλιτέχνες είναι…
«Δεν είναι ιδιόμορφοι! Ζουν, απλά, όπως όλοι οι καλλιτέχνες σε ένα δικό τους ιδεαλιστικό κόσμο. Θα μπορούσα να γράψω πολλά πάνω σε αυτό, αλλά θα αρκεστώ σε αυτό που ανέφερα».
-Άλλα σχέδια σας;
«Σχέδια…Σχέδια είναι μία συμβουλή προς όλους. Κάντε σχέδια για το μέλλον, μόνο έτσι προβάλλεστε νοητικά στο μέλλον, και παρατείνετε την ζωή σας, πνευματικά αλλά και βιολογικά».
Χρήστος Κονταρούδης.
Ο Χρήστος Κονταρούδης γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε στο Αβερώφειο Αλεξάνδρειας και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αρχιτεκτονική-Πολεοδομία. Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Αραβικά, Ισπανικά.
Είναι Αρχιτέκτονάς-Πολεοδόμος από το 1968 και εργάστηκε σε ελληνικές και διεθνείς εταιρίες εντός και εκτός Ελλάδος. Και ασφαλώς η Αρχιτεκτονική έχει επηρεάσει το ύφος και την τεχνική των έργων του.
Η προοπτική, η ρεαλιστική απόδοση ακόμα και αφηρημένων μορφών πηγάζουν από το σχετικό επιστημονικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο του Αρχιτέκτονα και ανάλογα με το θέμα, επιλέγει και την τεχνοτροπία. Στο Παρίσι δύο από τα έργα του η «Μετανάστευση» και ένα αντιπολεμικό η «Ματαιοδοξία» ήταν μέσα στα προτεινόμενα για μετάλλιο.
