Συνεχίζονται βάση του χρονοδιαγράμματος οι εργασίες, στο ιστορικό σχολείο τριών γενεών Ερυθραιωτών, το 1ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ερυθραίας, για το έργο της «στερέωσης κι αποκατάστασης του διατηρητέου κτηρίου και προσθήκης στατικώς ανεξάρτητου κτηρίου», με συνολική δαπάνη προϋπολογισμού 3.900.000 ευρώ.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών επιβεβαιώνεται η διαχρονική αξία των πέτρινων κατασκευών ενώ εντοπίστηκε και το παλαιό πέτρινο πηγάδι που υδροδοτούσε τη γύρω περιοχή.
Ο Δήμαρχος Κηφισιάς Γιώργος Θωμάκος και ο υπεύθυνος Αντιδήμαρχος Εποπτείας Ανέγερσης Επισκευών του Α’ Δημοτικού Σχολείου Νέας Ερυθραίας Μιχάλης Καυγαλάκης παρακολουθούν στενά την πορεία των εργασιών, που γίνονται ταυτόχρονα και στα δύο κτίσματα του 1930 και του 1970.
ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
Για την ενίσχυση της θεμελίωσης του παλαιού κτηρίου κατασκευής του 1930, πραγματοποιήθηκαν περιμετρικές εκσκαφές σε όλους τους χώρους (δάπεδο του υπογείου, κλιμακοστάσιο, λεβητοστάσιο), αφαιρέθηκαν τα μηχανολογικά μέρη (σωληνώσεις δικτύου θέρμανσης και ύδρευσης) και καθαιρέθηκαν όλα τα επιχρίσματα από την οροφή και την τοιχοποιία.
Στην επόμενη φάση ξεκινάει η ενίσχυση των συνδετήριων δοκών αλλά και των βάσεων από πέτρα, η κατασκευή περιμετρικού καναλιού αποστράγγισης (drainage) για την απορροή των ομβρίων υπόγειων υδάτων, καθώς και η ενίσχυση της πέτρας.
Στο κτήριο του 1970, αποκαλύφθηκαν όλες οι κολόνες του ισογείου και του Α’ ορόφου από την φέρουσα τοιχοποιϊα, τα δάπεδα έως τις βάσεις αυτών και όλα τα εξωτερικά κουφώματα από αλουμίνιο.
Ακόμα, αποξηλώθηκε ολόκληρη η σκεπή που χρησιμοποιούνταν ως υγρομόνωση στα ανεστραμμένα δοκάρια της οροφής του Α’ ορόφου. Οι κολόνες, αφού καθαριστούν επιμελώς, στην επόμενη φάση θα ενισχυθούν σύμφωνα με τη μελέτη, με ινοπλισμένα πολυμερή επιχρίσματα με συγκόλληση από εποξειδικές ρητίνες.
ΑΙΩΝΙΑ ΠΕΤΡΑ
Η φυσική πέτρα που αποκαλύπτεται στις εργασίες στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Νέας Ερυθραίας φανερώνει τη δεξιοτεχνία αλλά και τις ιδιαίτερες τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι μάστορες της εποχής.
Η κατασκευή των τοιχοποιιών στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Νέας Ερυθραίας, στο κτήριο του 1930, είναι με κονίαμα από κοκκινόχωμα. Όλοι οι λιθόδμητοι τοίχοι συνεχίζονται ακόμα ψηλότερα, μέχρι τα 4,20μ για την έδραση της οροφής.
Οι «μάστοροι»-τεχνίτες που γνώριζαν πολύ καλά την πέτρα, τοποθετούσαν περισσότερο προσεγμένα στις γωνίες των τοίχων (ημιλαξευτές-λαξευτές) και λιγότερο ως καθόλου, δηλαδή ακανόνιστες στη μέση αυτών με μεγαλύτερο αρμό. Είχαν αφήσει επίσης κενά, τρύπες στα υψηλότερα σημεία της λιθοδομής στην κάθε αίθουσα για την αποχέτευση του καπνού της σόμπας ως μέσο θέρμανσης αυτών.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, δεν υπάρχει καμία ρηγμάτωση στους τοίχους, αλλά και καμία έντονη φθορά στους αρμούς της πέτρας (ρωγμή ή άνοιγμα). Η δύναμη και η αντοχή που παρουσίασε η πέτρα σαν δομικό υλικό όλα αυτά τα χρόνια ήταν το στοιχείο εκείνο που έκανε τόσο στέρεο το κτήριο του Α’ Δημοτικού Σχολείου.
Επίσης εξίσου σημαντική ήταν η συμπεριφορά της στα σεισμικά φορτία. Όμως η στατική μελέτη επάρκειας, η οποία έχει κωδικοποιηθεί πλήρως και εφαρμόζεται με Ευρωκώδικες σε συνδυασμό με τις πρόσθετες διατάξεις ανά περίπτωση, είχε ως αποτέλεσμα αυτού του είδους τις ενισχύσεις. Τα πέτρινα διατηρητέα κτήρια είναι αυτά που έχουν κερδίσει τον τίτλο: «Διαχρονικές κατασκευές».
ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΗΓΑΔΙ
Κατά την εκσκαφή για την προσθήκη του στατικώς ανεξάρτητου κτηρίου, η οποία ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα από ότι όριζε το χρονοδιάγραμμα και με την παρουσία της Εφορίας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής, ήρθε στην επιφάνεια το παλαιό πέτρινο πηγάδι που υδροδοτούσε τη γύρω κατοικημένη περιοχή, αλλά κι άρδευε πολλές εκτάσεις καρποφόρων δέντρων και κηπευτικών.
Όταν παραχωρήθηκε το οικόπεδο από το Υπουργείο Γεωργίας στο Υπουργείο Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας για την ανέγερση του σχολείου, το πηγάδι εντάχθηκε εντός των ορίων του αύλειου χώρου του σχολείου και χρησιμοποιούνταν για την ύδρευση και άρδευση αυτού.
Με την προσθήκη της νέας πτέρυγας τοποθετήθηκε πομόνας για την ευκολία υδροδότησης του κτηρίου ενώ ελάχιστες κατοικίες έπαιρναν νερό από το πηγάδι. Όταν κατασκευάστηκε το δίκτυο της Νέας Ερυθραίας, υδροδοτήθηκε από αυτό και το σχολείο. Το πηγάδι μπαζώθηκε και το μισό καταστράφηκε. Έμεινε μόνο αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες.
