Παρά τα επιφαινόμενα, το πολιτικό παιγνίδι παραμένει ανοιχτό σε σχέση με το ποια θα είναι η κυβέρνηση του τόπου μετά τις εκλογές του 2019. Η δημοσκόπηση-γίγας σε δείγμα 10.000 πολιτών της Κάπα Research για το «Έθνος» περιόρισε το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο 5,5% (23,3% έναντι 17,8%), ενώ στη δημοσκόπηση που διενήργησε η Voxpop Analysis για το Documento η ψαλίδα έκλεισε το 4,6%.
Στο poll of polls, δηλαδή στο μέσο όρο των 5 τελευταίων δημοσκοπήσεων (Alco, Pulse, Metron Analysis, MRB, Marc), η διαφορά στην εκτίμηση ψήφου διευρύνθηκε κατά 3% σε σχέση με τον Ιανουάριο υπέρ της ΝΔ.
Όμως, στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ είναι κολλημένη στο 29,06% που είναι ο μέσος όρος των 5 δημοσκοπήσεων, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι έχει κερδίσει μόλις 1% σε σχέση με το 28,09% που πήρε τον Σεπτέμβριο του 2015 και το οποίο είναι ένα τίποτα σε σχέση με την διατυμπαζόμενη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.
Σημειωτέον ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος παραμένει σε υψηλά ποσοστά γύρω στο 12,5%, ενώ τα «άλλα κόμματα» κινούνται περί το 10%.
Συνεπώς, τα περί νίκης και πιθανής αυτοδυναμίας της ΝΔ είναι προσδοκίες και μόνο…
Το ίδιο ισχύει και για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη και στην περίπτωση που εξασφαλίσουν τον Οκτώβριο τη μη εφαρμογή της περικοπής των συντάξεων και του αφορολόγητου, θα έχουν ακόμη τέσσερα υψηλά εμπόδια να υπερπηδήσουν.
1. Οι αγορές είναι το πρώτο. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να χάσει το momentum της εξόδου από το μνημόνιο στις 21 Αυγούστου. Ήδη θα έχουν παρέλθει δύο μήνες από το ιστορικό Eurogroup της 4ης αξιολόγησης και της ρύθμισης του χρέους.
Ακολούθησαν οι βελτιώσεις στο αξιόχρεο από τους οίκους αξιολόγησης που είναι επίσης κρίσιμες, αλλά οι αγορές δεν λειτουργούν στον πολιτικό χρόνο όπως ενδεχομένως να τον αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση. Η ιταλική αλλαγή προκάλεσε ένα σοκ στις αγορές που δεν ξέρουμε πότε και γιατί μπορεί να επαναληφθεί.
Υπάρχει και ο εμπορικός πόλεμος και δεκάδες άλλοι διεθνείς αστάθμητοι παράγοντες. Συνεπώς, είναι σκόπιμο η κυβέρνηση να μην επαναπαυτεί στις πολιτικές υποσχέσεις των φίλων και συμμάχων και να ενισχύσει το momentum του Αυγούστου με δυο-τρεις θεαματικές κινήσεις που δεν θα αφήσουν αδιάφορες τις αγορές, όπως μία κίνηση ολκής για το Ελληνικό, μια απρόσμενη σημαντική ιδιωτικοποίηση, μια πρόσκληση για ένα πολύ μεγάλο πρότζεκτ…
Χρέος και Μακεδονικό
2. Τα πρόσωπα και ο κομματισμός είναι το δεύτερο μεγάλο εμπόδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας που διεκδικεί τα μεσαία στρώματα και τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη πρέπεινα αποβάλει τις κομματικές του φοβίες.
Η παραίτηση του Σταμάτη Κριμιζή στάθηκε η κορυφαία μιας σειράς παραιτήσεων που ερμηνεύτηκαν ως επιβολή του κομματισμού και αποκάλυψαν τη φοβία που διακατέχει τον ΣΥΡΙΖΑ στο άνοιγμα της εξουσίας του σε πρόσωπα μη ελεγχόμενα και αυτόφωτα.
Πρόκειται για μια κρίσιμη παράμετρο για την οποία δεν υπάρχει άπειρος χρόνος για την ανατροπή της, καθώς αυτές οι καταστάσεις χρειάζονται το χρόνο τους για να εμπεδωθούν.
Αν κάνει ανασχηματισμό ο Αλέξης Τσίπρας μετά την έξοδο για να σηματοδοτήσει ένα photo finish, ίσως να μπορέσει να κάνει το άνοιγμα σε προσωπικότητες του ευρύτερου κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.
Αν καταφέρει να πείσει, μετά το κακό record που έχει θα είναι πολύ σημαντικό. Αλλά και πάλι δεν επαρκεί, πρέπει να ανοίξει ουσιαστικά το κόμμα και τις οργανώσεις του που είναι σε χειμερία νάρκη σε νέες κοινωνικές δυνάμεις με όρους ισοτιμίας.
3. Το ιδιωτικό χρέος είναι το μεγάλο βαρίδι της οικονομίας και της εγχώριας ζήτησης που είναι και η βάση της ανάπτυξης. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι τα κόκκινα 100 δισ. ευρώ, αλλά τα 100 δισ. ευρώ των ρυθμισμένων πορτοκαλί που εξουθενώνουν μαζί με τους φόρους τα μεσαία στρώματα.
Εκεί χρειάζεται μια ριζοσπαστική εικονοκλαστική παρέμβαση που θα απεγκλωβίσει τις περιουσίες, τους εγγυητές και τις τράπεζες, αλλά και τα δημόσια ταμεία. Διότι το δίλημμα «τι να πληρώσω; Την τράπεζα ή τον φόρο;» είναι υπαρκτό και βαθύτατα πολιτικό.
4. Η συμφωνία για το Μακεδονικό για την οποία ένα 58% της κοινής γνώμης είναι αντίθετο χρειάζεται νέους πολιτικούς χειρισμούς. Η συμμετοχή στην Διαδικασία του Βερολίνου για τα Δυτικά Βαλκάνια, η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών είναι κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά χρειάζεται άμεσα ένα συστηματικό σχέδιο μεταστροφής της κοινής γνώμης.
Προφανώς υπάρχουν και άλλα εμπόδια που θα συναντήσει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές. Στο μιντιακό παιγνίδι όπου δεν έχει υπεροπλία έχει μεγάλες απώλειες επιρροής και παρά την πύκνωση του πολιτικού χρόνου, δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ώτα των μεσαίων στρωμάτων.
{jcomments on}
