Το ότι ο Κώστας Σημίτης είχε μονίμως ανοιχτό μέτωπο με τον Ανδρέα στο ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικά καταγεγραμμένο και γνωστό τοις πάσι.
Όπως είναι γνωστή και η εκτίμηση που είχε για τον Κώστα Σημίτη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο…«Εφιάλτης» του Παπανδρέου εφ’ όρου ζωής.
Η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων των δύο ανδρών Σημίτη-Μητσοτάκη επισφραγίστηκε τελικά με τη δήλωση του πρώτου εξ αφορμής του θανάτου του δεύτερου το 2017:
Στην πολιτική του διαδρομή (ο εκλιπών π. πρωθυπουργός) υπήρξε ρεαλιστής, ιδιαίτερα ανθεκτικός και με ξεχωριστή Κοινοβουλευτική κουλτούρα…
Η πολιτική ιστορία του τόπου μας είναι γεμάτη, ασφαλώς, από μικρές και μεγάλες εκπλήξεις, ανακατατάξεις και οβιδιακές μεταμορφώσεις σε αποχρώσεις πάντα κομματικές:
Αλλοπρόσαλλες μεταγραφές, «βυζαντινές» ίντριγκες, θυελλώδεις αποστασίες, ταραχώδεις διακυμάνσεις λόγω Δημοσιονομικών προβλημάτων ή Εξωτερικής πολιτικής.
Ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί (ούτε εγώ, προφανώς, όταν έγραφα το άρθρο «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με τον…Τσίπρα αρχηγό») ότι θα γινόταν ακριβώς το αντίθετο, το οποίο επιβεβαιώνει διαχρονικά ότι στην πολιτική μας ζωή επικρατεί το απρόβλεπτο, που επιβεβαιώνει πανηγυρικά την λαϊκή παροιμία «Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες»…
Βάσει αυτής, τελικά, το Σημιτικό-ΠΑΣΟΚ αναβιώνει με αρχηγό τον…Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τον «ήπιο» μέχρι χθες πολιτικό αρχηγό, που μέσα σε χρόνο ρεκόρ μεταμόρφωσε το δεξιό-κεντροδεξιό κόμμα που πήρε-ένα κόμμα με Καραμανλική στόφα και συγκεκριμένο ιδεολογικό προσανατολισμό-σε μείγμα υπέρ-φιλελεύθερων (κεντροδεξιών με διεθνιστικές-φιλοσκοπιανές ή φιλοτουρκές αποκλίσεις) και κεντροαριστερών Σημιτικών (φίλογερμανικών «προοδευτικών» στην πλειοψηφία τους).
Με τα δεδομένα αυτά, έχει οπισθοχωρήσει άτακτα η «Ομάδα Καραμανλή» μέσα στο κόμμα, ενώ έχει αφοπλιστεί…χειρουργικά η «Ομάδα Σαμαρά» (πατριωτική πτέρυγα της ΝΔ) δια της απομείωσης της αξίας των ανθρώπων του π. πρωθυπουργού, οι οποίοι – δια του τελευταίου ανασχηματισμού – τείνουν να εκμηδενιστούν πολιτικά προσεγγίζοντας με ταχύτητα τα όρια της ανυποληψίας.
Την πρώτη και αποφασιστική ένδειξη της διάθεσης του πρωθυπουργού να αντικαταστήσει τους δεξιούς -κεντροδεξιούς σε όλα τα πόστα με «κρυφούς» συνεργάτες του απ’ τον χώρο της κεντροαριστεράς την είδαμε τέτοιο καιρό πριν ένα χρόνο.
Ήταν τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέσυρε απ’ το παρασκήνιο στο φως της ημέρας τα πρόσωπα της επιλογής του, μεταξύ των οποίων ήταν και ο πάλαι ποτέ διευθυντής της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας Γιάννης Βλαστάρης (νυν Διευθυντής του Γραφείου Επικοινωνίας του), ο οποίος έχει την επιμέλεια των ομιλιών του.
Έτσι η Νέα Δημοκρατία, που ψηφίστηκε από Δεξιούς κατά βάση, κυβερνά αυτήν τη στιγμή δια του «επιτελικού κράτους» του αρχηγού και Προέδρου της το οποίο έχει ερείσματα στο Σημιτικό παρελθόν, αφού έχει καταληφθεί από κεντροαριστερά στελέχη:
Με τους ΠΑΣΟΚογενείς Γεραπετρίτη, Μενδώνη, Χρυσοχοΐδη, Πιερρακάκη, Λιβάνιο, Τσακλόγλου και λοιπούς στα υπουργεία και με «προοδευτικούς» Σημιτάνθρωπους σε προβεβλημένες ή μη θέσεις εξουσίας και Εσωτερικής-Εξωτερικής πολιτικής:
«Από την κ. Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, τον Κοντογεώργη Γ.Γ. στο «επιτελικό κράτος», τον Αλιβιζάτο σε επιτροπή του ΥΔΤ, τον Θεοδωρικάκο και λοιπούς στο ΥΠΕΣ, τους Ντόκο, Ροζάκη και Αποστολίδη στο ΥΠΕΞ, ως τον Μιχάλη Μασουράκη εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ»…η Νέα Δημοκρατία που ξέραμε ΔΕΝ υπάρχει, αφού έχει μεταλλαχθεί στο αντίπαλο – προ ετών – δέος της.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……
