Το περιστατικό της Κάσου, όπως και η αντιπαράθεση λίγους μήνες πριν μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας για τα θαλάσσια πάρκα, δείχνουν ακριβώς πόσο στενά, αν όχι ανύπαρκτα, είναι τα περιθώρια αυτού που αποκάλεσαν πολιτικό διάλογο στη «Νέα Εποχή».
Του βήματος δηλαδή όπου Αθήνα και Άγκυρα υποτίθεται ότι θα συζητούσαν τις διαφορές τους περί οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών.
Δεν ήταν λίγοι όσοι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μίλησαν για «νέα σελίδα» ή ακόμα και «Νέα Εποχή» στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, εκτιμώντας μάλιστα ότι οι Κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν, καθώς διέθεταν νωπή λαϊκή εντολή, θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμα και στη διευθέτηση των χρόνιων μεταξύ τους διμερών ζητημάτων, είτε μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είτε δι’ απευθείας διαπραγμάτευσης.
Όμως, μια σειρά από γεγονότα, με πρωτεύον την πολύ-επίπεδη αντιπαράθεση στα ανοικτά της Κάσου, όπου το Ιταλικό Ερευνητικό Ievoli Relume πραγματοποίησε στις 23-24 Ιουλίου εργασίες που αφορούν τη μελλοντική πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, αποτύπωσαν με κρότο τη σκληρή πραγματικότητα που επικρατεί στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας του παγιωμένου τουρκικού αναθεωρητισμού.
Ανεξαρτήτως των όσων προβλέπονται στο Διεθνές Δίκαιο περί της πόντισης καλωδίων και αγωγών διασύνδεσης στην «Ελεύθερη Θάλασσα», χωρίς δηλαδή τα σχετικά δικαιώματα να εμπίπτουν στο κράτος που διαθέτει υφαλοκρηπίδα στην εν λόγω περιοχή, αλλά και ασχέτως των πραγματολογικών στοιχείων της υπόθεσης που θα επιλέξει κανείς να πιστέψει-δηλαδή πού ακριβώς κινήθηκε το Ιταλικό πλοίο και αν τελικά ολοκλήρωσε τις έρευνές του-το καταληκτικό συμπέρασμα των γεγονότων της Κάσου συμπίπτει με τα κατ’ επανάληψη λεγόμενα του Ταγίπ Ερντογάν:
«Οποιοδήποτε Ενεργειακό ή άλλο εγχείρημα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν περιλαμβάνει την Τουρκία, ουδέποτε πρόκειται να ολοκληρωθεί».
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…………..
