Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε συντεταγμένοι. Καμία «τρύπα» στις γραμμές μας για κανέναν Ακάρ.
Έχετε νιώσει ποτέ να σας «κυνηγούν» φαντάσματα; Νιώσατε ποτέ περικυκλωμένοι από προγόνους σας που με τον τρόπο τους σας έλεγαν «μη διανοηθείτε να…»; Αισθανθήκατε για μια στιγμή το βάρος της διαπεραστικής ματιάς τους; Εάν και δεν έχω καλή σχέση με τη μεταφυσική…μου συνέβη!
Στο παλαιό δημαρχείο της Αίγινας, στην προκυμαία του λιμανιού το Σάββατο το πρωί. Ως γνωστόν, το νησί του Αργοσαρωνικού είναι η γενέτειρά μου. Σε αυτό εγκαταστάθηκαν οι προπάτορές μου όταν έφυγαν από το Ρέθυμνο το 1866 κυνηγημένοι από τους Τούρκους.
Ο νέος δήμαρχος του νησιού Γιάννης Ζορμπάς μού έκανε την τιμή να μου αναθέσει την προεδρία της Επιτροπής του Δήμου για το 2021 και το Σάββατο «κατέβηκα» στο νησί για την πρώτη της συνεδρίαση.
Πρόκειται για μια επιτροπή κύρους στην οποία μετέχουν εκλεκτά μέλη της τοπικής κοινωνίας, ο γλύπτης Κώστας Βαρώτσος, η δημοσιογράφος Σίλα Αλεξίου, ο καθηγητής Διονύσης Καλαμάκης, η καθηγήτρια Προνόη Θεολογίδου, ο βυζαντινολόγος Γιώργος Καλόφωνος, ο Ζαν Ζακ Τεσόν, ο πατήρ Εμμανουήλ Γιαννούλης, ο καθηγητής Γιώργος Μπήτρος, όλοι τους – και όσοι δεν αναφέρω λόγω χώρου – αξιολογότατοι. Πριν από την έναρξη της συνεδρίασης, λοιπόν, ο δήμαρχος με οδήγησε στην αίθουσα που επρόκειτο να συνεδριάσουμε. Προσφάτως ανακαινισμένη.
Έμεινα τουλάχιστον ένα τέταρτο μόνος περιμένοντας τους υπολοίπους, το ραντεβού μας ήταν για τις 12. Κοίταξα πιο προσεκτικά τις φωτογραφίες και τα πορτρέτα με τα διαπεραστικά βλέμματα που σας έλεγα. Όλα στον τοίχο. Ήταν οι φιγούρες Αιγινητών αγωνιστών.
Του ’21. Των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913. Της Κατοχής. Του πολέμου της Κορέας. Της κυπριακής τραγωδίας: Περρωτής, Σώρρος, Ρούσης, Κασιμάτης ενδεικτικά μερικά επίθετα από όσα συγκράτησα.
Ο τελευταίος επέβαινε στο «Νοράτλας» που κατέρριψαν κατά λάθος οι αδελφοί μας Κύπριοι το καλοκαίρι του 1974. Τα οστά του μεταφέρθηκαν προσφάτως στο νησί τη μέριμνα του πρέσβη της Κύπρου στην Αθήνα Κυριάκου Κενεβέζου.
Κοιτούσα τα πρόσωπά τους, τις ματιές τους, το ντύσιμό τους. Κάποιοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στην Πελοπόννησο. Σε άλλες εποχές τα μάτια τους θα μου έλεγαν αυτό που εμπιστεύονταν και στον Γλέζο: «Χόρεψε για εμάς, γλέντησε για εμάς, ζήσε και για εμάς».
Περιέργως το μήνυμά τους ήταν άλλο. Εντελώς διαφορετικό. Αυστηρό: «Δεν έχετε δικαίωμα!» Διερωτήθηκα αρχικώς μέσα μου «τι δεν έχουμε δικαίωμα»; Δεν κατάλαβα με την πρώτη!
Έριξα μια ματιά στο κινητό. Είχαν αναρτηθεί οι δηλώσεις Ακάρ ότι τάχα Έλληνες «Εφιάλτες» και «Πήλιοι Γούσηδες» ενστερνίζονται τις τουρκικές απόψεις για ΑΟΖ – αποστρατιωτικοποίηση νήσων Αιγαίου. «Δεν έχετε το δικαίωμα να μικρύνετε την Ελλάδα που σας παραδώσαμε» ήταν το μήνυμα των φαντασμάτων. Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω! Εντολή!
Ήταν ήδη 12 το μεσημέρι και τα μέλη της επιτροπής άρχισαν να καταφθάνουν. Η Ντίνα Χατζίνα, ο Γιάννης Προβής, ο Νεκτάριος Λεούσης, η Χρυσάνθη Λοράνδου, ο Σάκης Σακκιώτης, ο μαχητικός πρώην δήμαρχος από τους πρώτους. Ξεκινήσαμε.
Η Αίγινα ήταν μεταξύ 1827-1829 η προσωρινή πρώτη πρωτεύουσα του νεότερου Ελληνικού κράτους. Εδώ εγκαταστάθηκε ο Καποδίστριας, εδώ ορκίστηκε, εδώ έκοψε νόμισμα, εδώ ίδρυσε το πρώτο Μαξίμου (Κυβερνείο), εδώ το πρώτο ορφανοτροφείο, εδώ το πρώτο αλληλοδιδακτικό σχολείο. Εδώ εδραιώθηκε η εξουσία του.
Υπαγόρευε στις γραμματείς του στο Κυβερνείο διατάγματα έως αργά τη νύχτα. Τα μέλη της επιτροπής μού είπαν ότι κάποιοι στο Ναύπλιο αμφισβητούν αυτή την ιστορική πραγματικότητα. Την παραβλέπουν. Τους απάντησα ότι το νησί μας θα κερδίσει ως προσωρινή πρώτη πρωτεύουσα το μερίδιο που του αναλογεί χωρίς αντιπαλότητες με κανέναν.
Τους έδειξα τα πορτρέτα των πεσόντων μας – από τη συνεδρίασή μας πέρασε και ο βουλευτής της Περιφέρειας, στρατηγός Μανωλάκος – και τους είπα αυτό που μου είπαν τα φαντάσματα. «Δεν έχουμε δικαίωμα να μη δώσουμε αυτή τη μάχη».
Λίγα λεπτά μετά χτυπούσε το τηλέφωνο. Ήταν ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης. «Συντάσσομαι!» σχολίασε όταν του περιέγραψα την παρεξήγηση με την πρώτη πρωτεύουσα. Αυτό το «συντάσσομαι» ας μην αφορά, όμως, μόνο το παρελθόν. Ας γίνει το «ρήμα» εργασίας τους επόμενους μήνες για το μέλλον.
Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε συντεταγμένοι. Καμία «τρύπα» στις γραμμές μας για κανέναν Ακάρ! Για να εορτάσουμε τα 200 χρόνια η προσωρινή πρώτη πρωτεύουσα για τα έτη 1827-1829, η ενδιάμεση πρωτεύουσα και η νεότερη τελική πρωτεύουσα ενωμένοι!
