Ο νέος χρόνος 2017, είναι ο χρόνος του Κυπριακού προβλήματος, που αφορά και την Ελλάδα, που όμως βλέπω να μην υπάρχει «ζεστό» ενδια-φέρον από τους Έλληνες.
Μπορεί τα ΜΜΕ, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, να ασχολούνται με αρκετό ενδιαφέρον για το τι θα γίνει με την Κύπρο, όμως η αδιαφορία του ελληνικού λαού είναι έκδηλη. Γιατί;
Μήπως φταίει η οικονομική κρίση που περνά η πατρίδα μας ή απλά αδιαφορούμε για το μέλλον ενός ελληνικού πληθυσμού που είναι λίγο μακριά μας;
Πριν αρκετά χρόνια, θυμάμαι τις ζωντανές διαδηλώσεις των νέων μας, και όχι μόνον, που η Αθήνα ζούσε κάτω από μία σθεναρή φωνή, που ακουγόταν σε όλη την Ελλάδα, για την τύχη της Κύπρου, με μια μόνο λέξη «ΕΝΩΣΗ», που δονούσε τα στήθη όλων των Ελλήνων. Και αυτή η λέξη, ήταν η πιο αληθινή, η πιο ενδεδειγμένη για την μεγαλόνησο, αλλά και για την Ελλάδα.
Πού πήγε εκείνος ο ένθερμος ενθουσιασμός για την ΕΝΩΣΗ; Και σήμερα βλέπουμε μια θλιβερή απάθεια να κυριαρχεί στον Έλληνα για το μέλλον της Κύπρου. Ελπίζουμε η ελληνική πλευρά, στην εμπλοκή του Κυπριακού προβλήματος, να είναι σθεναρά παρούσα.
Τρέχουν οι πολιτικοί μας στις διάφορες συναντήσεις για τη λύση του Κυπριακού, χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς ελληνικές εθνικές προτάσεις, αλλά αφήνουμε την πρωτοβουλία και την ευθύνη των εξελίξεων στους Κυπρίους.
Αντίθετα, η Τουρκία του Ερντογάν είναι πανταχού παρούσα, δεν αφήνει τους Τουρκοκυπρίους μόνοι τους να αποφασίσουν για την τύχη τους, αλλά παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες, που η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με σθένος και πυγμή.
Η ασφάλεια της Κύπρου, έπρεπε να ήταν αποκλειστικά το κύριο θέμα, από ελληνικής πλευράς, τόσο του λαού, όσο και των ελληνικών αρχών, που έχουν την ευθύνη για μια υπερήφανη λύση του Κυπριακού.
Οι εκάστοτε ηγεσίες της Κύπρου, βλέποντας τη στάση της Ελλάδας κάπως επιφυλακτική εδώ και δεκαετίες, να πάρει σθεναρή θέση υποστήριξης της ασφάλειας της Κύπρου, τώρα μάλιστα με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που έχει, ζήτησαν την ασφάλειά της από έναν γείτονά της, το Ισραήλ.
Το Ισραήλ της πρόσφερε τέτοια ασφάλεια που αρκετές φορές η Τουρκία δεν τόλμησε να επέμβει στα θαλάσσια σύνορα της Κυπριακής ΑΟΖ.
Τώρα, στην Ελβετία, γίνονται διάφορες συναντήσεις για τη λύση του Κυπριακού, με την Τουρκία να διατηρεί σοβαρές δυνάμεις στρατού στο νησί και οι Κύπριοι Έλληνες να έχουν κάποια αμφίβολη υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας μην ξεχνάμε, ότι πολλά κράτη της Ευρώπης, έχουν καλές σχέσεις με την τουρκία, γεγονός που δεν είναι ξεκάθαρο, αν θα υποστηρίξουν την ελληνοκυπριακή πλευρά. Εδώ θα τονίσω, δυστυχώς, τη θέση της Ελλάδας, που είναι πάντοτε από τη θέση του παρατη-ρητή, χωρίς ζωντανή παρουσία.
Η Κύπρος έχει «δύο μητέρες πατρίδες». Την Ελλάδα με την πολιτική: «Η Κύπρος αποφασίζει, η Αθήνα συμπαραστέκεται και στηρίζει».
Η Τουρκία που έχει άλλη πολιτική: «Η Άγκυρα αποφασίζει για την Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι ακολουθούν»… Αυτή είναι η αυτοδιάθεση των λαών…
Θα ακούσουμε πολλές συζητήσεις, άλλες θετικές και άλλες αρνητικές, για τη σωστή λύση του Κυπριακού προβλήματος, που σίγουρα την τελική απόφαση θα την πάρουν μόνοι τους οι Κύπριοι, έχοντας στο μυαλό τους την ασφάλεια που τους προσφέρει το Ισραήλ.
Μια ασφάλεια που «ανά-γκασαν» σε κάποιο βαθμό και την Ελλάδα να συνάψει μια συμμαχία με το Ισραήλ, με μια σειρά συμφωνιών, όπως είναι η οικονομία, η πολιτική, αλλά και η ασφάλεια. Απλά, οι ισχυρές συνεργασίες της Κύπρου με το Ισραήλ, οδήγησαν και στις πολύ καλές συνεργασίες με την Ελλάδα.
Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πλευράς της Κύπρου, είναι αν η Τουρκία θα διατηρήσει τα στρατεύματα κατοχής. Η οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού, αν υπάρξει, θα φέρει σε αμηχανία τις χώρες που σήμερα έχουν σχέσεις με την Κύπρο, όπως είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ.
Θα έχουμε ανακατατάξεις στην Μεσόγειο, μετά τις 20 Ιανουαρίου, που επίσημα πλέον θα αναλάβει τα καθήκοντά του ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ. Θα αλλάξουν οι συσχετισμοί σε παγκόσμια κλίμακα και φυσικά και στην Κύπρο.
Φυσικά, μεγάλο ρόλο θα παίξει η έκβαση των διανοινοτικών διαπραγματεύσεων για το μέλλον της Κύπρου, από το οποίο θα εξαρτηθεί κατά μεγάλο βαθμό και η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Καθοριστικό ρόλο για την Κύπρο θα έχει η στάση της Τουρκίας, η οποία θέλει να πλησιάσει το Ισραήλ στις ενεργειακές της προβλέψεις, που όμως συνδέονται άμεσα με τις σχέσεις της με μία Κύπρο, που σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το μέλλον της.
Δεν γνωρίζουμε τι πολιτική θα ακολουθήσει ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στο Κυπριακό, όμως δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε τον σύμβουλό του, Ελληνοκύπριο Γεώργιο Παπαδόπουλο, που είναι υπεύθυνος σε θέματα εξωτερικής και ενεργειακής πολιτικής.
Ας μην ξεχνάμε την Ελληνική Ομογένεια, που τάχθηκε για πρώτη φορά στον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Ν. Τραμπ, γιατί γνώριζε τις φιλοτουρκικές θέσεις της Χίλαρυ Κλίντον.
Στην σκακιέρα της πολιτικής θα είναι οπωσδήποτε ένας αποφασιστικός παίκτης το Ισραήλ, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις στενές φιλικές σχέσεις του Νετανιάχου με τον Τραμπ.
Πολλά παίζονται στην εξωτερική πολιτική της Αμερικής μετά την αποχώρηση του φιλοάραβα Ομπάμα και του φιλοϊσραηλινού Τραμπ. Όμως, στην πολιτική τίποτα δεν είναι σίγουρο. Εμείς, από την γωνιά αυτής της γης, ευχόμαστε το καλύτερο για την Κύπρο μας.
Αν και είναι σίγουρο ότι πάνω από τις διαπραγματεύσεις στην Ελβετία, θα είναι παρούσα «η βαριά σκιά της Άγκυρας»…..
{jcomments on}
