Τα γεγονότα δείχνουν ότι τελικώς η κρίση στη Συρία προς το παρόν έληξε με έναν παρασκηνιακό συμβιβασμό κι όχι όπως επεδίωκε το «κόμμα του πολέμου».
Η Ουάσιγκτον ενημέρωσε τη Μόσχα για την πρόθεση να πραγματοποιήσει την πυραυλική επίθεση και της υπέδειξε τους στόχους, με αντάλλαγμα τη μη ρωσική στρατιωτική αντίδραση.
Πράγματι, οι Ρώσοι ενημέρωσαν τις συριακές δυνάμεις, οι οποίες εγκαίρως εγκατέλειψαν τις βάσεις-στόχους, με αποτέλεσμα από την επίθεση να προκύψουν μόνο υλικές ζημιές.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η επίθεση ναι μεν προστάτευσε το κύρος του Αμερικανού προέδρου, αλλά δεν επέφερε διαφοροποίηση στον ευνοϊκό για το καθεστώς Άσαντ συσχετισμό στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία.
Με άλλα λόγια, είχαμε μία επανάληψη αυτού που είχε συμβεί πέρυσι τέτοιες ημέρες και πάλι με αφορμή μία καταγγελία για χρήση χημικών από τη Δαμασκό.
Είναι, επίσης, αξιοσημείωτο ότι – σύμφωνα με ρωσική ανακοίνωση – η συριακή αεράμυνα εξουδετέρωσε τους 71 από τους 103 πυραύλους που εκτόξευσαν Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι.
Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι το «κόμμα του πολέμου» στη Δύση πίεζε για την πραγματοποίηση μίας μαζικής καταστροφικής επίθεσης διαρκείας με σκοπό με σκοπό την εξουδετέρωση και του συριακού στρατού και των συμμάχων του και τελικώς την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.
Αυτό θα είχε ως συνέπεια να ανατρέψει τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που έχουν αποκτήσει η Μόσχα και η Τεχεράνη στο συριακό μέτωπο και πιο συγκεκριμένα τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τη Μεσόγειο.
Με άλλα λόγια, ο Πούτιν ήταν πεπεισμένος πως το «κόμμα του πολέμου» στη Δύση επιδιώκει μία ταπεινωτική ήττα της Ρωσίας που θα την κρατήσει γονατισμένη. Κατά συνέπεια πως βασικός στόχος είναι ο ίδιος και όχι ο Άσαντ.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το μήνυμα που έστειλε στην Ουάσιγκτον ήταν πως δεν μπλοφάρει και πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να παίξει τα ρέστα του.
Η ρωσική προειδοποίηση
Το μήνυμα εστάλη και δημοσίως από τον Ρώσο πρεσβευτή στον Λίβανο Ζασίπκιν, ο οποίος προειδοποίησε πως εάν οι ΗΠΑ εκτοξεύσουν πυραύλους εναντίον συριακών στόχων, τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα θα τους καταρρίψουν, αφήνοντας, μάλιστα, ευθεία απειλή για το ενδεχόμενο να πληγούν και τα κέντρα εκτόξευσης.
Η Μόσχα κάλεσε τη Δύση να σκεφθεί πολύ σοβαρά τις επιπτώσεις των πράξεων της. Είναι ενδεικτικό ότι ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ δεν απέκλεισε η κρίση να καταλήξει σε πόλεμο.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα, η ρωσική προειδοποίηση υποχρέωσε την Ουάσιγκτον να κάνει δεύτερες σκέψεις.
Τόσο ο υπουργός Άμυνας Ματίς όσο και ο αρχηγός του αμερικανικού ΓΕΕΘΑ Ντάμφορντ προσπάθησαν να εξισορροπήσουν την πίεση που ασκούσε στον Τραμπ το «κόμμα του πολέμου», το οποίο εκπροσωπείται και στον Λευκό Οίκο (κυρίως από το νέο Σύμβουλο Ασφαλείας Μπόλτον).
Τα «γεράκια» ήταν πεπεισμένα πως ο Πούτιν θα υποχωρήσει. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που αυτοί οι κύκλοι υποτιμούν και την αποφασιστικότητα της ρωσικής ηγεσίας και τη δυνατότητα της Ρωσίας να αντιδράσει.
Επειδή, όμως, το διακύβευμα δεν ήταν μία παρτίδα πόκερ, αλλά η ίδια η διεθνής ειρήνη, δράση που στηρίζεται σε τέτοιου τύπου πεποιθήσεις έχει εκ των πραγμάτων χαρακτήρα τυχοδιωκτισμού.
Τελικώς, ο Αμερικανός πρόεδρος επέλεξε τη μέση οδό και σ’ αυτό τον διευκόλυνε ο Πούτιν. Έδωσε τις εγγυήσεις πως η επίθεση θα είναι στοχευμένη και χωρίς συνέχεια. Και βεβαίως έδωσε τις τοποθεσίες που θα πληγούν.
Έτσι καταλήξαμε η Δύση να εκτοξεύσει 103 πυραύλους και το αποτέλεσμα να είναι ασήμαντο σε στρατιωτικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για μία επίθεση κυρίως πολιτικού-επικοινωνιακού χαρακτήρα.
{jcomments on}
