Με ιδιαίτερη χαρά λάβαμε και δημοσιεύουμε την Ανοικτή Επιστολή του κ. Πάνου Μελά, γιού του αγαπημένου μας φίλου και ευπατρίδη Γιάννη Μελά, η οποία αναφέρεται στην τελετή των εγκαινίων, στις 13/10/20, της ανακαινισμένης οικίας-μνημείου του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά στην οδό Τατοΐου 50 στην Κηφισιά:
«Κατά την τελετή των εγκαινίων η δωρήτρια κυρία Ναταλία Ιωαννίδη εκφώνησε λόγο ο οποίος κάθε άλλο πάρα απέδιδε τα πραγματικά παρελθόντα γεγονότα που οδήγησαν μετά από πολλά χρόνια στην δωρεά αυτή.
Όμως, το όνειρο του πατέρα μου Γιάννη Μελά, αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας και πραγματικών πατριωτών, είχε γίνει πλέον πραγματικότητα.
Παρόλα αυτά, θεωρώντας ότι όσοι αγωνίστηκαν για αυτή την υπόθεση αδικήθηκαν και με το περιεχόμενο και/ή τις παραλείψεις της ομιλίας της κας Ιωαννίδη, συνέταξα την παρακάτω Ανοικτή Επιστολή την οποία και σας στέλνω με την παράκληση για την δημοσίευση της, εφόσον εσείς κρίνετε ότι εξυπηρετεί την υπόθεση αυτή.
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Ι. Μελάς».
Στην ανοικτή επιστολή του ο κ. Πάνος Μελάς αναφέρει τα εξής:
Για τα εγκαίνια της αποκαταστημένης οικίας του Παύλου Μελά και την ομιλία της δωρήτριας αυτής, Κας Ν. Ιωαννίδη, την Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2020.
Άκουσα με ενδιαφέρον την ομιλία της κ. Ιωαννίδη στα εγκαίνια της ανακαινισμένης πλέον οικίας του Παύλου Μελά στην Κηφισιά. Ομιλία που πρέπει να εκτιμηθεί όχι μόνον για τα όσα λέει αλλά και για όσα δεν μας λέει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν μας τα λέει όλα…
Η προσπάθεια που έγινε τα τελευταία χρόνια για την διάσωση της οικίας του Παύλου Μελά είναι ευρέως γνωστή και δεν προήλθε ούτε από μία μόνον κατεύθυνση, ούτε από ένα μόνον πρόσωπο.
Υπήρξε αντίθετα πολυπρόσωπη και θεωρώ χρέος μου να υπενθυμίσω την ιδιαίτερη συμμετοχή σε αυτήν του σωματείου «Καπετάν Μίκης Ζέζας Σωματείο Φίλων Παύλου Μελά», με πρόεδρο τον πατέρα μου Γιάννη Μελά. Και ας μην μου αποδοθεί μεροληψία για την αναφορά μου αυτή. Γιατί είναι, νομίζω, στοιχειώδης δικαίωση η τουλάχιστον απλή αναφορά σε όποιον άνθρωπο, συνέβαλε σε όλη αυτή την μακρά πορεία διάσωσης ενός από τα σημαντικά νεότερα μνημεία της χώρας μας.
Μετά από πολλά χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων το σπίτι του Παύλου Μελά κατέρρεε από τις επιθέσεις των στοιχείων της φύσης, πραγματοποιήθηκε η δωρεά του στο ΥΠ.ΕΘ.Α.
Ο χαρακτηρισμός του σπιτιού ως μνημείο, με την Υπουργική Απόφαση ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/73286/1827/27.8.2009, ΦΕΚ 443/ΑΑΠ/16.9.2009, από τον τότε Υπουργό Πολιτισμού και πρώην Πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά, ήταν η αρχή για να φτάσουμε, κάποια χρόνια μετά, στην πραγματοποίηση της δωρεάς αυτής.
Δωρεά που σε κάθε περίπτωση είναι Εθνικά σημαντική. Δωρεά που, αν κρίνουμε από το παρελθόν περί τη διαχείριση της οικίας αυτής, μάλλον δεν θα γινόταν αν το σπίτι του Μακεδονομάχου δεν είχε υπαχθεί στο προστατευτικό νομικό καθεστώς των μνημείων της νεότερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Αυτό λοιπόν που, όπως αναμενόταν εξάλλου, απουσίασε από την ομιλία της κ. Ιωαννίδη ήταν η αναφορά στις ενέργειες όλων αυτών των ανθρώπων που αποτέλεσαν μοχλό πίεσης, όχι προς την ίδια, αλλά προς το Ελληνικό Δημόσιο για να δείξει το οφειλόμενο εκ του νόμου (διεθνής σύμβαση της Γρανάδας, ν.2039/1992) ενδιαφέρον για τη διάσωση αυτής της οικίας-μνημείο.
Η κ. Ιωαννίδη αποφάσισε τελικά, με μεγάλη καθυστέρηση, την δωρεά του σπιτιού όταν πλέον ο κίνδυνος της κατάρρευσής του ήταν ορατός και άμεσος, αλλά και όταν οι φρούδες ελπίδες για τη διεκδίκηση και εξασφάλιση οικονομικών πόρων για την αποκατάσταση του μνημείου εξανεμίστηκαν μετά την εκδημία αυτού που τις τροφοδοτούσε.
Η δωρεά αυτή μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ αν όλοι αυτοί που έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον δημοσιοποιώντας το πρόβλημα από την εγκατάλειψη και ετοιμορροπία του μνημείου και άσκησαν επανειλημμένα πίεση προς την καθ’ ύλην αρμόδια Υπηρεσία αλλά και προς πολιτικούς φορείς, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις προς την κατεύθυνση αυτή.
Οι άνθρωποι που δούλεψαν για την διάσωση του σπιτιού του Παύλου Μελά, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου Γιάννη Μελά, δεν ζήτησαν καμιά τιμή ή δόξα, ούτε ενήργησαν με σκοπό την υστεροφημία. Δεν είναι όμως δίκαιο να εγκαταλειφθεί η συμμετοχή τους στη λήθη ή, ακόμα χειρότερα, στην απαξίωση.
Και το λέω αυτό, επειδή η κ. Ιωαννίδη μίλησε για «καιροσκόπους», για «καπηλεία» του σπιτιού του Παύλου Μελά και για «επιθέσεις» και «βανδαλισμούς» που υποτίθεται ότι δέχθηκε το σπίτι του Παύλου Μελά από σωματεία, συλλόγους, Μ.Κ.Ο., οργανισμούς ΟΤΑ, που δεν έχουν κατά την άποψή της (που έγινε και όρος της δωρεάς όπως η ίδια μας γνώρισε) κανένα δικαίωμα διεξαγωγής εκδηλώσεων προς τιμή του Μακεδονομάχου στο εν λόγω μνημείο, την οικία του Παύλου Μελά.
Η δωρήτρια θέλησε με τον όρο αυτόν της δωρεάς της ν’ αποκλείσει τους πάντες, δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς από το μνημείο-κατοικία του Παύλου Μελά πλην του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλαδή τους πάντες πλην του δωρεοδόχου.
Αναρωτιέμαι, άποψη κι επιθυμία να τιμήσει τη μνήμη του του Παύλου Μελά, κατά τη γνώμη της δωρήτριας, δικαιούται να έχει μόνο το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;
Νομίζω, λοιπόν, πως ο όρος αυτός που έθεσε η δωρήτρια στη συμβολαιογραφική πράξη της δωρεάς ξεφεύγει κάθε έννοιας πλουραλισμού απόψεων στη δημοκρατική μας κοινωνία επί της κρίσης της προσωπικότητας και του σημαντικού έργου του Παύλου Μελά. O όρος αυτός που έθεσε η δωρήτρια δεν συνάδει μ’ αυτό για το οποίο αγωνίστηκε και έδωσε τη ζωή του για να το πετύχει ο Παύλος Μελάς.
Η δωρήτρια έδειξε με τον λόγο της κατά την ημέρα της τελετής αποκατάστασης της οικίας ότι αποστρέφεται τον Δήμο Κηφισιάς που δεν της συμπαραστάθηκε δια των αιρετών του στη φιλοδοξία που είχε ν’ αποκαταστήσει το σπίτι αυτό όσο τελούσε υπό την ιδιοκτησία της.
Ξέχασε να μας πει η κ. Ιωαννίδη στην ομιλία της σε ποιες ενέργειες εκείνη προέβη από το έτος 1997 και μετά – οπότε και κατέστη μόνη δικαιούχος της οικίας του Παύλου Μελά – προς τον Δήμο Κηφισιάς.
Λησμόνησε, λοιπόν, να μας πει η κ. Ιωαννίδη ποια ανταπόκριση βρήκε στις ενέργειες της (αν έκανε κάποιες) τα τελευταία αυτά 23 χρόνια; Εξ όσων πάντως εγώ γνωρίζω, η μόνη πραγματική κακουχία που δέχθηκε το σπίτι για τα τελευταία αυτά 23 χρόνια, ήταν αυτή των στοιχείων της φύσης, με την πλήρη γνώση και αποδοχή της κ. Ιωαννίδη.
Τα όσα είπε στο λόγο της η κ. Ιωαννίδη στην τελετή αποκατάστασης του μνημείου, είναι δυστυχώς κατ’ ελάχιστο άστοχα και αναληθή. Διότι αν υπήρξαν στ’ αλήθεια τέτοιου είδους εμπόδια στην προσπάθεια της δωρήτριας ν’ αποκαταστήσει το σπίτι-μνημείο του Παύλου Μελά, η κ. Ιωαννίδη όφειλε να κατονομάσει και τους «εχθρούς» και τα πιθανά τους οφέλη.
Αλλιώς θα πρέπει να βρει το σθένος να ανασκευάσει τις ανυπόστατες κατηγορίες της, σκεπτόμενη κυρίως ότι οι δηλώσεις της θίγουν την υπόληψη και αμαυρώνουν την προσπάθεια όλων των καλόπιστων πατριωτών που ενήργησαν για την διατήρηση και αναπαλαίωση της ιστορικής οικίας του Παύλου Μελά.
Όλοι αυτοί έκαναν αυτό που δεν έκανε αποτελεσματικά επί είκοσι τρία χρόνια (1997-2020) η κα. Ιωαννίδη, δηλαδή την ευρεία δημοσιοποίηση της αποτυχίας του Ελληνικού Δημοσίου να εφαρμόσει τη διεθνή σύμβαση της Γρανάδας και να τηρήσει το νόμο (ν. 2039/1992 αλλά και ν.3028/2002).
Kάθε έκφραση αγάπης για την Πατρίδα έχει την αξία της…Της κ. Ιωαννίδη όμως η έκφραση αυτή φαίνεται να ήταν μια ιδιαίτερα όψιμη εκδήλωση πατριωτισμού, για λόγους που μόνον η ίδια μπορεί να γνωρίζει.
Έτσι, δεν περιμένω από αυτήν ότι θα ενεργήσει ώστε να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοούσε με την ομιλία της και να κατονομάσει αυτούς που δήθεν τη ζημίωσαν (και πως τη ζημίωσαν) με τη συμπεριφορά τους έναντι της οικίας-μνημείο του Παύλου Μελά. Δεν περιμένω από αυτήν να ευχαριστήσει – με την γενναιοδωρία που ταιριάζει σε απόγονο του Παύλου Μελά – τους ανθρώπους που δούλεψαν για τη διάσωση της ιστορικής οικίας.
Ως εκ τούτου νομίζω ότι δικαιούμαι να ισχυριστώ ότι η ομιλία της κα. Ιωαννίδη επιβεβαιώνει ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά…με τις εκάστοτε λανθάνουσες και στρεβλές αντιλήψεις πάντα στα ίδια θα μένει». Το πως η αγαπημένη μας Πατρίδα έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει άξια παιδιά της, δε μας είναι άγνωστο…
Τελειώνοντας, θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Άρη Θεοδωρίδη που με τα δυνατά πατριωτικά του αισθήματα προχώρησε στην σπουδαία αυτή χορηγία για την ανακαίνιση και διάσωση του σπιτιού του Παύλου Μελά.
Για όσους απαξίωσαν την προσπάθεια όλων εκείνων, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου Γιάννη Μελά, που δημιούργησαν τις συνθήκες, ή έστω κάποιες από τις συνθήκες, για να φθάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα, δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μου.
Ο πατέρας μου Γιάννης Μελάς και μερικοί άλλοι συμπολίτες του, τους οποίους επίσης ευχαριστώ, δημιούργησαν το σωματείο «Καπετάν Μίκης Ζέζας Σωματείο Φίλων Παύλου Μελά», χωρίς κάποια οικονομική δυνατότητα, αλλά είδαν τελικά τον φαινομενικά ανέφικτο στόχο τους να γίνεται πραγματικότητα.
Η κυρία Ιωαννίδη μπορεί ανάμεσα σε αυτούς όλους που απαξίωσαν την σπουδαία αυτή ομαδική προσπάθεια, όπου και όσο ψηλά και αν βρίσκονται…να αναζητήσει τους καιροσκόπους, την καπηλεία και όποια άλλη τυχόν κατάσταση έχει δημιουργήσει ο νους της…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ της Kifisia Press:
-Εγκαίνια χωρίς τους Πραγματικούς Πρωτεργάτες για τη διάσωση της οικίας του Παύλου Μελά.
-Ο Πύργος της οικογένειας του Παύλου Μελά στην «Πογδόργιανη».
-Μνημείο ιστορίας και πολιτισμού η οικία του Παύλου Μελά στην Κηφισιά.
Η μανία σας και μόνο να ασχολείστε με αυτόν τον χυδαίο τρόπο με την κ. Ιωαννίδου αποδεικνύει περίτρανα για ποιούς και γιατί μίλησε έτσι η κ. Ιωαννίδου. Δεν θέλησα ποτε να σχολιάσω τα όποια πικρόχολα σχόλια, όμως η ευγένεια απο πλευράς μου, θεωρήθηκε απο πλευράς σας αδυναμία. Είναι προτιμότερο να μην προκαλείτε άλλο, γιατί θα μάθουν άπαντες την κάκιστη συμπεριφορα προς την κ. Ιωαννίδου όλα αυτά τα χρόνια, όσα χρόνια πολλοί προσπάθησαν να απάρξουν την κληρονομία της υλική και ιστορική.
Ο πρώην πρωθυπουγός κ. Σαμαράς, δεν περίμενε μαθήματα πατριωτισμού απο κανέναν για να πράξει το αυτονόητο όπως και έπραξε. Κήρυξε το μνημείο διατηρητέο. Το όραμα του Υφυπουργού κίνησε βουνά και βρέθηκε δωρητής και η Κύκλωψ έκανε το όραμα πραγματικότητα. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στα κάλπικα και στα δήθεν ειλικρινά αισθήματα.
τέλος, η συμπεριφορά σας σε μια γυναίκα, αυτής της ηλικίας , αυτής της ιστορίας και με τόση αξιοπρέπεια, η μανία σας να την καταδίωκετε επιζητώντας δάφνινα στεφάνια, σας κατατάσσει εκεί που πραγματικά ανήκετε…δεν θέλω να πώ… καταλαβαίνετε απο μόνοι σας.
Καλό θα είναι λοιπόν να μην “σας πεί η κ. Ιωαννίδου…” γιατί έτσι και πεί θα ψάχνετε κρυσφήγετο…
Διάβασα με προσοχή τα όσα γράψατε και διαπίστωσα να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού το μεγαλύτερο μέρος των απόψεων σας είναι εκτός πραγματικότητας. Είναι προφανές ότι θα ασχοληθώ με την ουσία των όσων γράφετε, εφόσον όμως πρώτα ζητήσω παρακαλώ να μάθω με ποια ιδιότητα γράφετε όλα αυτά τα απίθανα πράγματα. Είστε μία συμπολίτης μας που απλά εκφράζετε τις απόψεις σας;; Είστε εκπρόσωπος της κυρίας Ιωαννίδη;; Ποιά κυρία αλήθεια είστε εσείς;;
Γιατί όσα μας λέτε εσείς τώρα δεν μας τα λέει η ίδια η κα Ιωαννίδη;; Στα εγκαίνια της ανακαινισμένης οικίας του Παύλου Μελά την είδαμε ζωντανά και ζωηρά. Τώρα γιατί όχι;; Μήπως ξέρετε εσείς κάτι για αυτό;;
Αν θέλετε ξεκαθαρίσετε το τοπίο. Αν όχι, καλή μας τύχη.
Σε ότι αφορά τον πατέρα μου Γιάννη Μελά και τους συνεργάτες του, ότι και να πω εγώ είναι νομίζω λίγο μπροστά σε αυτά που λέει ο κόσμος γύρω μας για όλους τους.