Η Αριστεροφροσύνη του 2%, η Πασοκοποίηση, η Υπέρ-φορολόγηση της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας αλλά και η προπαγάνδα της αντιπολίτευσης έφεραν το ΣυΡιζΑ πίσω από τη Νέα Δημοκρατία.
Το στοιχείο όμως που ευθύνεται για αυτή την τεράστια διαφορά, που ούτως ή άλλως θα υπήρχε απλά δεν θα ήταν σε τέτοιο επίπεδο, είναι ένα στρατηγικό λάθος.
Ένα ολέθριο λάθος. Και αυτό έχει να κάνει με την απόφαση να γίνουν οι ευρωεκλογές την πρώτη Κυριακή των αυτό-διοικητικών εκλογών.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε προκειμένου να υπάρξει αυξημένη συμμετοχή και στις ευρωεκλογές. Επειδή η κινητοποίηση των τοπικών αρχόντων και οι χιλιάδες υποψήφιοι, θα έφερναν συμμετοχή και στην ευρώ-κάλπη.
Στο μυαλό του ΣυΡιζΑ λοιπόν, η μεγαλύτερη συμμετοχή θα ήταν ευεργετική για το κυβερνών κόμμα το οποίο αντιμετώπιζε ούτως ή άλλως πρόβλημα συσπείρωσης.
Εκεί ακριβώς ήταν το μεγάλο λάθος. Ένα λάθος που μπορούσαν να το είχαν υπολογίσει, εάν είχαν την στοιχειώδη επαφή με την κοινωνία.
Ότι η πλειοψηφία των υποψηφίων στην τοπική αυτοδιοίκηση, ήταν προερχόμενοι σε συντριπτική πλειοψηφία από την Νέα Δημοκρατία και λιγότερο από το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣυΡιζΑ ούτως ή άλλως στα αυτό-διοικητικά δεν είχε παρουσία.
Εδώ και δεκαετίες η παρουσία του ήταν ισχνή. Η κινητοποίηση λοιπόν για τις αυτό-διοικητικές έγινε κυρίως από υποψήφιους της Νέας Δημοκρατίας η προερχόμενους από τη Νέα Δημοκρατία.
Ήταν λοιπόν απολύτως λογικό να προσελκύσουν ψηφοφόρους θετικούς προς τη Νέα Δημοκρατία και οπωσδήποτε αμυντικούς απέναντι στον ΣυΡιζΑ.
Αυτός ήταν ο λόγος που η διαφορά έλαβε τέτοιες διαστάσεις. Ένα στρατηγικό λάθος του ΣυΡιζΑ, που επαναλαμβάνουμε, έγινε λόγω της αποξένωσης που έχει από τα τεκταινόμενα και τον χάρτη της αυτοδιοίκησης.
