Είναι γεγονός ότι η χώρα μας περνάει μία εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Αρκετά σημαντικός αριθμός έγκριτων συμπολιτών μας, δεν έχει σταματήσει να επισημαίνει καθημερινά πολλά από τα αδύνατα σημεία που θα έπρεπε να διορθωθούν, ώστε να μπορέσει η οικονομία να ακολουθήσει την σωστή πορεία ανάκαμψης από την κρίση.
Όπως όμως διαπιστώνουμε καθημερινά, το πράγμα αυτό είναι δύσκολο, γιατί με την πάροδο των τελευταίων δεκαετιών, δημιουργήθηκαν καταστάσεις που κατάφεραν να διατηρούν στο φορολογικό απυρόβλητο πολλές ομάδες ατόμων, τα οποία είναι φυσικό σήμερα να αντιδρούν σε οποιαδήποτε μεταβολή που θα μπορούσε να ανατρέψει την ευνοϊκή για αυτές κατάσταση.
Ακόμη είναι γνωστό, ότι οι ομάδες αυτές έχουν εξασφαλίσει σημαντικές παροχές αναφορικά με τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, την κοινωνική τους ασφάλιση, αλλά και την εξομοίωση από πλευράς αμοιβών, με τις κανονικά εργαζόμενες ομάδες, με την προσφορά ελάχιστου ή ακόμη και μηδενικού έργου (αργομισθίες κλπ.).
Όλα αυτά βέβαια εξακολουθούν να υπάρχουν με την κυβερνητική ανοχή και πολύ συχνά υποστήριξη, όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε.
Είναι γνωστό ακόμη, ότι πολλά από τα άτομα αυτά, καταφέρνουν να συνταξιοδοτούνται από τα 55-60 τους χρόνια, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να ασκούν και κάποιο επάγγελμα, αφορολόγητο φυσικά, σαν συμπλήρωμα της σύνταξης.
Το πρόβλημα αυτό της άνισης μεταχείρισης και επιλεκτικής φορολογίας πολιτών, αποτελεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και είναι δημιούργημα των τελευταίων δεκαετιών, που με την ανάπτυξη και χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργάνων, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και την δημιουργία ανάλογης νομοθεσίας, είναι σήμερα πολύ δύσκολο να λυθεί.
Όλοι λοιπόν αυτοί, που για χρόνια ολόκληρα επιβιώνουν από τον κόπο των άλλων (των σκληρά εργαζόμενων) και τους απομυζούν, νομίζοντας ότι το να αμείβονται χωρίς να προσφέρουν ανάλογη εργασία, είναι κάτι το εντελώς φυσικό, δεν έχουν καταλάβει ότι στην πραγματικότητα υποθάλπουν εν αγνοία τους το μέλλον τους, το μέλλον της ίδιας τους της χώρας και αυτό ακόμη το μέλλον των παιδιών τους.
Το χειρότερο όμως όλων, είναι να βλέπουμε καθημερινά, ότι όλα αυτά συνεχίζουν να γίνονται κάτω από τα βλέμματα μιας Εξουσίας, που δείχνει απρόθυμη και βασικά άτολμη και ανήμπορη να επέμβει και να εφαρμόσει τους Νόμους, αφήνοντας τον χρόνο να κυλάει, πράγμα που αυξάνει καθημερινά τις υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές της και προσπαθεί να κρύψει το ολοφάνερο γεγονός, ότι η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει.
Γεγονότα όπως π.χ. η αναγγελία για δήθεν «επιτυχίας» επίτευξης «πρωτογενούς πλεονάσματος», το οποίο όμως δεν προήλθε αποκλειστικά από την φορολόγηση του πραγματικού εισοδήματος αλλά και από την φορολόγηση και του αδρανούς κεφαλαίου, που έχει επενδυθεί π.χ. σε ακίνητα, που με τις σημερινές συνθήκες δεν αποδίδουν ούτε καν το απαραίτητο για την συντήρησή τους εισόδημα, δεν βελτιώνουν την πραγματική κατάσταση.
Αυτό όμως το ασταμάτητο στράγγισμα της παραγωγικής οικονομίας, που με καθαρά μαθηματικό υπολογισμό, την αναγκάζει «συνέχεια να φθίνει», συντελεί άμεσα και στο να «χάνονται πολύτιμες θέσεις εργασίας» και να «αυξάνεται η ανεργία», όπως φαίνεται από τα καθημερινά παραδείγματα.
Παράλληλα η Κυβέρνηση, για να μην δημιουργηθεί οπωσδήποτε πανικός, πράγμα ακόμα πολύ χειρότερο για μια οικονομία, ακολουθεί την τακτική των στεγανών, σχετικά με την αποκάλυψη νέων σκανδάλων, την εν γένει πορεία της οικονομίας και δυστυχώς των ανύπαρκτων σχεδίων για το μέλλον της χώρας.
Αποφεύγει λοιπόν συστηματικά να ενημερώνει καθημερινά τους πολίτες, όπως βασικά έχει υποχρέωση, ειδικά για τις σημερινές συνθήκες που περνάει η χώρα μας και προσπαθεί να μετριάσει με κάθε τρόπο, τα πράγματι επαχθή μέτρα, για την τελείως εξασθενημένη οικονομία μας, που επιβάλουν οι δανειστές μας και η τρόικα.
Ισχυρίζεται αντίθετα ότι στην Ελλάδα συντελείται «ένα μικρό θαύμα» (βλ. λόγο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην ΔΕΘ).
Τα στοιχεία όμως του Υπουργείου Οικονομικών «…αποκαλύπτουν ότι πέρυσι μισθωτοί και συνταξιούχοι με εισοδήματα μειωμένα κατά 58% πλήρωσαν φόρους …52% περισσότερους…» σύμφωνα με άρθρο του Γ. Δελαστίκ στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της 2/9/2014 και συνεχίζει το ίδιο άρθρο ότι: «…η Ελλάδα μόνο για τοκοχρεολύσια δανείου την επόμενη τετραετία θα χρειασθεί 55,6 δισεκατομμύρια! Πού θα τα βρει; Από τα πρωτογενή πλεονάσματα;…» κλπ.
Άλλες φωνές, όπως του Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλείου Νικόπουλου σημειώνουν ότι: «…η ιστορία δεν θα συγχωρήσει ποτέ το κατάπτυστο ΝΑΙ στους οικονομικούς εισβολείς…» και σημειώνει ότι «…πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου το σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο…» και η φωνή του Αντιναυάρχου ε.α. Παναγιώτη Καραμανώλη στα «Γράμματα αναγνωστών» της εφημερίδας Καθημερινή της 4/9/2014 αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «…Η παγκόσμια κοινωνία και ειδικά η δικιά μας έχει ανάγκη ηγετών-ινδαλμάτων που να δείχνουν ότι συμμετέχουν έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός του οποίου ηγούνται…» και αναφέρει παρακάτω τα ονόματα του Ιωάννη Καποδίστρια και του Νικολάου Πλαστήρα, «…που εκτός από ικανότατος στρατιωτικός ήταν και ένα υπόδειγμα πολιτικού ανδρός, ο οποίος είχε προσφέρει τον μισθό του στους πτωχούς και πέθανε χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία…».
Βέβαια δεν χρειάζεται στο σημείο αυτό να αντιπαραθέσουμε τα περιουσιακά στοιχεία ορισμένων πολιτικών και υπουργών, του πολύ πρόσφατου παρελθόντος αλλά και πολλών άλλων, που σήμερα κατέχουν σημαντικούς υπουργικούς θώκους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, εάν δεν θέλουμε η χώρα μας να μην χαθεί από τον χάρτη και γίνει βορά των δανειστών της και των επιτήδειων που καραδοκούν, δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε περιμένοντας τα πάντα από μία κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση, που μπορεί να έχουν μεν όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν τη χώρα να βγει από το αδιέξοδο, αλλά όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα, δεν έχουν κατορθώσει να παρουσιάσουν, ούτε η μία ούτε η άλλη, κάποιο καλά μελετημένο «Στρατηγικό σχεδιασμό» για το δύσκολο αυτό εγχείρημα.
Ειδικά μάλιστα η κυβέρνηση κατηγορείται ανοικτά ότι είναι πειθήνιο όργανο της τρόικας. Για τους λόγους αυτούς δεν υπάρχει πλέον χρόνος που να μας επιτρέπει να μένουμε απαθείς και απλοί παρατηρητές όλων αυτών των γεγονότων, χωρίς να συμμετέχουμε και εμείς στον αγώνα αυτόν, με την πεποίθηση ότι αγωνιζόμαστε παράλληλα, γιατί ο αγώνας αυτός στην πραγματικότητα είναι ο δικός μας αγώνας.
Προτείνεται λοιπόν, να γίνει μία σοβαρή προσπάθεια, έξω από κομματικά κριτήρια και με την έγκριση ακόμη και της ίδιας της Κυβέρνησης, να δημιουργηθεί ένας κατάλογος επιστημόνων ειδικών στο αντικείμενο αυτό, τους οποίους διαθέτει η χώρα μας στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Οι επιστήμονες αυτοί θα πρέπει να ενημερωθούν λεπτομερώς για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί σε όλους τους τομείς. Στην συνέχεια θα πρέπει να συμφωνήσουν, ώστε να σχηματισθεί από αυτούς μία «εθελοντική ομάδα εργασίας για την μελέτη του Στρατηγικού σχεδίου ανάκαμψης της χώρας από την κρίση».
Με βάση τα δεδομένα και όλα τα συμπληρωματικά στοιχεία που εκείνοι ενδεχομένως θα ζητήσουν, τα οποία θα πρέπει να τους διαθέσουν με εντολή της Κυβέρνησης τα διάφορα Υπουργεία, θα κάνουν τις επί μέρους μελέτες, ενώ κατά την τελική φάση θα πρέπει να παραδώσουν μία σοβαρή και υπεύθυνη μελέτη που θα περιλαμβάνει με κάθε λεπτομέρεια, τον τρόπο που η χώρα μας θα μπορέσει να βγει ομαλά, σίγουρα και ανώδυνα από την κρίση.
Η Μελέτη αυτή του «Στρατηγικό σχεδιασμό της ανάκαμψης από την κρίση» θα πρέπει να τεθεί υπόψη των Ελλήνων βουλευτών, να εγκριθεί από το σώμα της Βουλής και να γίνει Νόμος του Κράτους, με απόλυτη ισχύ και θα πρέπει να εφαρμοσθεί για όσο χρονικό διάστημα η Μελέτη αυτή θα προβλέπει.
Σημειώνεται συμπληρωματικά, ότι το σχέδιο αυτό του «Στρατηγικού σχεδιασμού ανάκαμψης από την κρίση», δεν θα είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί από τους δανειστές μας ή την τρόικα, γιατί θα προέρχεται από άτομα και επιστήμονες διεθνούς κύρους και θα εξασφαλίζει την εξόφληση του χρέους σε ένα τακτό χρονικό διάστημα.
Οι λεπτομέρειες της πραγματοποίησης του εγχειρήματος αυτού, θα πρέπει να μελετηθούν πολύ προσεκτικά, από ομάδα έγκριτων πολιτών, που θα απευθύνουν τις ειδικές προσκλήσεις συμμετοχής στους Έλληνες «ειδικούς» των οικονομικών και λοιπών επιστημών, για την συμμετοχή τους στην εν λόγω ομάδα του «Στρατηγικού σχεδιασμού».
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θα πρέπει όλοι να συνέλθουμε και απόλυτα συμφιλιωμένοι μεταξύ μας, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, μακριά από κομματικούς φανατισμούς, να καταλάβουμε ότι είναι καιρός πλέον, για το κοινό καλό, να γίνουμε δυναμικά και παραγωγικά στελέχη μιας νέας κοινωνίας προόδου, με αρχές και αξιοκρατία.
Για να καταφέρουμε όλα αυτά δεν θα πρέπει να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, αλλά χρειάζεται προσπάθεια, τόλμη και σκληρή δουλειά απ’ όλους μας γενικά.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι για εμάς στους Έλληνες όλα είναι δυνατά.
Εάν το κατορθώσουμε αυτό, τότε εμείς, όπως και τα παιδιά μας, θα κρατούμε και πάλι ψηλά το κεφάλι λέγοντας με υπερηφάνεια ότι είμαστε Έλληνες!
{jcomments on}
