Η διθυραμβικά διατυμπανιζόμενη από τα γερμανικά και τα ελληνικά μέσα πρωτοβουλία Μέρκελ για την αποτροπή θερμού επεισοδίου στην περιοχή του Καστελόριζου, πιστοποίησε την ενεργή ανάμιξη της Γερμανίας στη Λεκάνη της Μεσογείου.
Επωφελούμενη από την απόσυρση της Αμερικανικής παρουσίας, από οικονομικός γίγαντας που ήταν ως τώρα, επιχειρεί να αναλάβει γεωπολιτικές πρωτοβουλίες, προσπαθώντας να αφήσει πίσω της το βεβαρημένο παρελθόν του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου σε μια περιοχή όπου αιώνες είχε ζωτικά συμφέροντα και παρουσία η Γαλλία.
Αυτή η υπερπροβολή της μεσολάβησης Μέρκελ επισκίασε τον πραγματικό λόγο υποχώρησης του Ερντογάν, που ήταν η άμεση κινητοποίηση του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, όπως άλλωστε είχε συμβεί και κατά την επιχείρηση εισβολής των αμάχων μεταναστών στον Έβρο τον προηγούμενο Φεβρουάριο.
Με τον τρόπο αυτό, αδυνάτισε και το βασικό συμπέρασμα, ότι η Ελλάδα απέναντι στον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό και την τουρκική επιθετικότητα παραμένει μόνη της και η ίδια οφείλει να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά δικαιώματά της.
Η αναβάθμιση της γερμανικής εμπλοκής στην ευρύτερη περιοχή και στην Ελληνοτουρκική κρίση με το πρόσχημα ότι την περίοδο αυτή ασκεί την Προεδρία της Ε.Ε., υποκρύπτει για την Ελλάδα πολλές παγίδες, λόγω των γερμανικών πιέσεων για διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία.
Είναι χαρακτηριστικό το πρόσφατο σχόλιο της «Süddeutsche Zeitung», που ανέφερε ότι:
«Επειδή ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν φοβάται τους στρατιωτικούς κινδύνους, οι φρεγάτες των Τούρκων και των Ελλήνων ήρθαν επικίνδυνα κοντά. Η Καγκελάριος κατάφερε να διαμεσολαβήσει μεταξύ των δυο εταίρων του ΝΑΤΟ αλλά προφανώς την τελευταία στιγμή. Η Άγκυρα ανέβαλε προς το παρόν τις προκλητικές γεωτρήσεις της.
Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν μπόρεσε να κρύψει τη χαρά της όταν είδε το δώρο του Ταγίπ Ερντογάν.
Τώρα θα πρέπει να μιλήσουν. Αυτό όμως σημαίνει πως η Αθήνα θα πρέπει να απομακρυνθεί από τις σκληρές θέσεις της για τα κυριαρχικά δικαιώματα των 3.000 νησιών και νησίδων της. Κάτι που για τον ξιφομάχο Ερντογάν, ο οποίος προσβλέπει στο διαμοιρασμό των πρώτων υλών, είναι μια αναμφισβήτητη νίκη».
Τον κίνδυνο αυτό είχε αναδείξει από το 1993 ο Παναγιώτης Κονδύλης στο επίμετρο του βιβλίου του «Θεωρία πολέμου» για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Λόγω της μεγάλης γνώσης του περί του ιστορικού βάθους των γερμανοτουρκικών δεσμών, τόνιζε τότε προφητικά ότι η εάν η Ελλάδα αναγκαστεί να αναζητήσει οικονομικό προστάτη εντός της Ευρώπης (εννοώντας την Γερμανία), λόγω της προβλεπόμενης από τον ίδιο οικονομικής χρεωκοπίας του παρασιτικού ελληνικού συστήματος (όπως και έγινε το 2010), τότε στην περίπτωση αυτή θα τίθεντο σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά μας θέματα.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
