Προ εβδομάδος βρέθηκα απρόοπτα με τρεις συμμαθητές με τους οποίους είχαμε να ιδωθούμε από 5 έως 25 χρόνια! Θυμηθήκαμε συμμαθητές, καθηγητές, ιστορίες εφηβικές και……φύγαμε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σύντομα και να κάνουμε προσπάθεια να μαζευτούμε πιο οργανωμένα.
Γύρισα σπίτι και ο νους μου έτρεχε στην Κηφισιά μας, την Κηφισιά του 1965, του 70, του 80 φτάνοντας μέχρι το σήμερα.
Λοιπόν θα σας εξομολογηθώ τι χρωστάω σε αυτό τον μοναδικό τόπο, την Πόλη μας, την Κηφισιά μας!
-Χρωστώ τους εφηβικούς φίλους με τα όνειρα μας, τις ποδηλατάδες μας, την συλλογή βατράχων από τις αμπολές, τις βόλτες τα Σαββατόβραδα, την καλημέρα σε όλους τους μεγαλύτερους.
-Αναπολώ το «στέκι των συναντήσεων» δηλαδή το μαγαζί του Ηρακλή Στάϊκου στην γωνία Κασσαβέτη και Λεβίδου, όπου μαζευόμασταν για την εξόρμηση προς το Κεφαλάρι .
-Χρωστώ τα εφηβικά φλέρτ, τον γάμο μου, τις αυστηρές αλλά πατρικές συμβουλές των πατέρων Χρυσόστομου του Αγίου Γεωργίου και Αμβοσίου του Αγίου Δημητρίου, την οικογένεια που δημιούργησα.
-Αναπολώ το Εντελβάϊς, το σουβλατζίδικο της Όθωνος και Κηφισίας, το σουβλατζίδικο «στο βάθος κήπος» στην Πλατεία, το γαλακτομπούρικο του Βάρσου, το Κουτούκι, τον Κανούση, την Κατσαρίνα. Ευτυχώς κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις υπάρχουν ακόμα και ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει να πάω και τον εγγονό μου λέγοντας του ιστορίες!
-Χρωστώ την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη εκατοντάδων συμπολιτών που μου εμπιστεύθηκαν τις μελέτες των σπιτιών τους από τότε που άνοιξα τεχνικό γραφείο το 1975 έως το 2013 που βγήκα σε σύνταξη.
-Αναπολώ τις φιλίες που δημιουργήθηκαν στον επαγγελματικό χώρο και που αρκετές διατηρούνται μέχρι σήμερα.
-Χρωστώ στους δάσκαλους μου που με έμαθαν να αγαπώ την Κηφισιά, κυρίως όμως στους Ασπρουλάκη και Κοσμόπουλο που με ενέπνευσαν και που ήθελα να γίνω και εγώ καθηγητής και στον Χάρη Χαρατζά που με έμαθε ξένες γλώσσες αλλά κυρίως σεβασμό σε όλους, μικρότερους και μεγαλύτερους.
-Αναπολώ συζητήσεις στην τάξη για κοινωνικά και μαθησιακά θέματα αλλά και συζητήσεις εκτός μαθήματος, αλλά και τις κοπάνες για μια παράσταση στον «Πάρη» 4-6 μμ!
-Χρωστώ στον Μιχάλη Κανακάκη, γιατρό και Δήμαρχο της Πόλης, την ενασχόληση μου με τα κοινά από το 1982!……έως σήμερα.
-Αναπολώ τους 67 σταυρούς που πήρα το 1982 και στις δημοτικές εκλογές και τους ίδιους στις συνοικιακές εκλογές του επομένου χρόνου.
-Χρωστώ τόσα πολλά στην Κηφισιά που αν συνεχίσω θα βαρεθείτε με αυτά που για μένα ήταν σημεία αιχμής για την πορεία μου και……μάλλον αδιάφορα για εσάς αφού έχετε και εσείς τα δικά σας βιώματα.
-Αναπολώ τις συμβουλές των Ζωμόπουλου, Κανακάκη, Βόλκου, Δενδρινού, Λαζίδη, Τσιρώνη και θα ήθελα να τους ακούσω για το πώς βλέπουν την σημερινή Πόλη. Δυστυχώς μόνο ο κ.Βόλκος υπάρχει και μαζί του ανταλλάσσω απόψεις.
Φτάνοντας λοιπόν στο Σήμερα!…..
Που η Κηφισιά είναι μια μεγάλη Πόλη των 70.000 δημοτών και πολύ περισσότερων κατοίκων και τους «16» που πιστεύουν ότι η Πόλη οφείλει να τους κάνει Δημάρχους!
Λογικά και οι 16 θα καταλάβουν από μια θέση στο Δ.Σ. και επομένως από τις 41 θέσεις των Δημοτικών Συμβούλων Κηφισιάς για τους υπόλοιπους 656 πολίτες που υποχρεωτικά θα στελεχώσουν τα 16 ψηφοδέλτια μένουν 25 θέσεις!
Μήπως αυτοί οι 16 πρέπει να αναλογιστούν τι χρωστάνε στην Κηφισιά, να αφήσουν την φιλοδοξία τους λίγο πίσω και να βρουν διαδικασίες συνεργασίας και διαφάνειας, αφού είτε έτσι είτε αλλιώς ένας θα γίνει Δήμαρχος και από τους υπόλοιπους πιθανώς 2-3 Αντιδήμαρχοι συνεργαζόμενοι με τον Δήμαρχο, λόγω “ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ 1”, αλλά δυστυχώς μόνο για το καλό της «καρέκλας» και όχι της Πόλης, αφού κανείς μας δεν θα ξέρει γιατί και με ποιους όρους συνεργάστηκαν.
Ας το σκεφθούν έχουν χρόνο και μπορούν!
