Έγινε και αυτό! Επέτρεψαν στον Πρόεδρο της Ουκρανίας να μιλήσει στην Ελληνική Βουλή. Δηλαδή σε όσους βουλευτές ήθελαν να τον δουν και να τον ακούσουν. Θεμιτό.
Όμως δεν ήταν μόνος. Ήταν και άλλοι δύο παρά δίπλα. Σαφέστατη η εικόνα, και εξ ίσου σαφέστατη και η ομιλία.
Είπε: Βοήθεια διότι εδώ ζουν χιλιάδες Έλληνες! Αυτό όμως ήταν ήδη γνωστό. Όπως επίσης γνωστό είναι ότι τον πόλεμο δεν τον ξεκίνησαν οι εκεί χιλιάδες Έλληνες.
Οι εκεί λοιπόν χιλιάδες Έλληνες όμως πλήρωσαν και πληρώνουν ότι ο ίδιος ο Ζελένσκι προκάλεσε. Τι άραγε είδους αναφορά ήταν αυτό; Εκβιασμός; Απειλή; Δεν ξεκαθάρισε.
Ξέχασε επίσης στην ομιλία του να πει και πόσοι Έλληνες ζουν εκεί στην διπλανή του χώρα την Ρωσία, και καλά έκανε αφού αυτό δεν τον βόηθαγε σ αυτό που ήθελε να περάσει. Αυτά ο Βολοντιμίρ. Ο εδώ Πρωθυπουργός της «κυβερνησάρας» όμως τί θα πει και τί θα πράξει; Θα του απαντήσει ως θα έδει;
Ένας πόλεμος, που χωρίς ο λαός να το ξέρει είναι κιόλας στο πλευρό του, με διαταραγμένες τις σχέσεις με τον αντίπαλό του, χωρίς όμως να του το αναγνωρίζεται όντας η ειρήνευση με τις συζητήσεις στα Τούρκικα τραπέζια να ευοδώνονται και να καταλήγουν, είθε, σε συμφωνημένες καταστάσεις, στη Ελλάδα της «κυβερνησάρας» τί θα απομείνει εξ ανατολών αυτής;
Όταν οι ταγοί μιας χώρας αναδεικνύονται «άχρηστοι», ο λαός της χώρας αυτής πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται; Και χωρίς να φταίει; Ιδού η απορία…
