Εκπροσωπώντας την επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας, ο Ernesto Che Guevara ανεβαίνει στο βήμα του ΟΗΕ και απευθύνεται στη Γενική Συνέλευση στις 11 Δεκεμβρίου 1964.
Ο λόγος του φλογερός, πύρινος, καταλυτικός υπέρ της ΕΟΚΑ και του αγώνα για λευτεριά των Ελλήνων, κατά της Τουρκίας.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ «ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣΒΟΛΗ, ο Che από το βήμα του ΟΗΕ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΤΑΝ τον αγώνα των Ελλήνων Κυπρίων, μιλώντας για παλλαϊκή αντίσταση απέναντι στους Τούρκους Φονιάδες-Ιμπεριαλιστές!
Και ο Πρόεδρος Τζόνσον απέτρεπε τους Τούρκους λέγοντας…«Εάν πατήσετε στην Κύπρο, θα αφήσουμε την Τουρκία στο έλεος της Σοβιετικής Ενώσεως!»
Ο Ernesto Che Guevara γεννήθηκε Τετάρτη 14/06/1928.
1963-Ο Ernesto Che Guevara σε μία πύρινη ομιλία στον ΟΗΕ, κατακεραυνώνει την Τουρκία και την Τουρκική βαρβαρότητα με Βρετανική προστασία κατά των Ελλήνων της Κύπρου.
Έναν χρόνο μετά έρχεται η πρώτη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί και να επιβάλει την διχοτόμηση ήταν στις 25 Φεβρουαρίου 1964, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία εξήγγειλε τον αφοπλισμό των Ατάκτων και τη δημιουργία μιας δύναμης 5.000 ειδικών αστυνομικών.
Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία στρατού της Κύπρου, που αργότερα πήρε την ονομασία «Εθνική Φρουρά». Την 1η Ιουνίου 1964 θεσπίστηκε νόμος που προέβλεπε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.
Ο νόμος προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της Τουρκίας και της Αγγλίας. Ο Κουτσιούκ, ο οποίος μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις δήλωσε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν νεκρή, τώρα παρουσιάζεται ως αντιπρόεδρος και προβάλει βέτο. Η Τουρκία ειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι σκόπευε να διατάξει εισβολή.
Η Σοβιετική Ένωση, μέσω του Σοβιετικού ηγέτη Νικίτα Χρουστσιόφ, δηλώνει κατά τρόπο σαφή και κατηγορηματικό την πρόθεσή της να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 5 Ιουνίου 1964 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόνσον, με αυστηρή επιστολή του προς τον Ισμέτ Ινονού, ανακόπτει την Τουρκική πρόθεση, δηλώνοντας πως «εάν η Σοβιετική Ένωση αντιδρούσε στη Τουρκική εισβολή, το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλεκόταν και η Τουρκία θα αφηνόταν στο έλεος της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Τουρκία τελικώς υποχωρεί και δεν προχωρεί σε αποβατική κίνηση τον Αύγουστο του 1964, λόγω κυρίως της Αμυντικής Θωράκισης της Κύπρου, η οποία μετά την αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας ήταν ισχυρότατη.
Η Ελληνική Μεραρχία όπου ο Ντερτιλής (τα στερνά όμως τιμούν τα πρώτα) μαζί με πατριώτες ακόμα και εξόριστους κομμουνιστές συνθλίβουν τις Τουρκικές δυνάμεις που δρούσαν εντός του νησιού.
Δυστυχώς, η Τουρκόδουλη Χούντα που ακολούθησε, απέσυρε την μεραρχία από την Κύπρο με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δίνει εμπρηστικές συνεντεύξεις σε τουρκικές εφημερίδες που άνοιγαν την πόρτα στην εισβολή.
Η προδοσία ολοκληρώθηκε από τον Ιωαννίδη με το Προδοτικό Πραξικόπημα που έφερε τον διχασμό και βέβαια την αποτροπή της Σοβιετικής Ένωσης από την όποια παρέμβαση.
Σήμερα Έθνο-Προδότες του ’22 και του ’74 να εμφανίζονται ως «Υπερπατριώτες». Προφανώς η λήθη συνδέεται με την επανάκαμψη του Εθνικά Ολέθριου Ρόλου τους για ακόμα μια φορά.
«[…] Η Σοβιετική Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχουν απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι μόνο η παγκόσμια ειρήνη που βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά και οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε αυτήν την περιοχή της Ασίας (σημ.: Βιετνάμ) που απειλούνται διαρκώς και υφίστανται τα καπρίτσια του Αμερικανού εισβολέα.
Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η Τουρκική Κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την Κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους.
Σε όλα αυτά τα μέρη της υφηλίου, ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να επιβάλει τη δική του εκδοχή για το τι πρέπει να είναι η συμβίωση. Είναι όμως οι καταπιεσμένοι λαοί, σε συμμαχία με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που οφείλουν να του δείξουν το νόημα της αληθινής συμβίωσης και είναι υποχρέωση των Ηνωμένων Εθνών να τους στηρίξουν σε αυτό.
Δηλώνουμε επίσης ότι η έννοια της ειρηνικής συμβίωσης πρέπει να οριστεί με σαφήνεια όχι μόνο σε επίπεδο σχέσεων ανάμεσα σε κυρίαρχα κράτη. Ως μαρξιστές, έχουμε υποστηρίξει ότι η ειρηνική συμβίωση μεταξύ των εθνών δεν ταυτίζεται με τη συμβίωση μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, καταπιεστών και κατά-πιεζόμενων […]»
