1.Ναός «Chion-In» (=καθαρή γη) στο Jodo Shu της Ιαπωνίας, που χρονολογείται από το έτος 1234
2.Μοναστήρι «Φωλιά / Κρησφύγετο της Τίγρης» (Tiger’s Lair), χτισμένο το 1692 σε υψόμετρο ψηλότερο από την Κορυφή του Ολύμπου, επάνω στα Ιμαλάια, στην περιοχή Paro του Βασιλείου του Bhutan. Η ανάβαση είναι πολύ επίπονη λόγω της αραιής ατμόσφαιρας.
To Ισπανικό κείμενο αναφέρει, λανθασμένα, ότι δεν επιτρέπεται να το επισκεφθεί κανείς παρά μόνο οι προσκυνητές….Εγώ πήγα εκεί το 2014.
3.Ναός «Rong Khun» στην περιοχή Chiang Rai της Ταϊλάνδης. Διαφέρει από όλους τους Βουδιστικούς ναούς, επειδή είναι πάλλευκος !
4.Ναός «Prambanan», Ινδουιστικός, στην κεντρική Ιάβα της Ινδονησίας
5.«Ναός του Ουρανού», Ταοϊκός, στο Beijing της Κίνας
6.Ναός «Borobudur», ήταν χαμένος μέσα στα δάση της Ιάβας στην Ινδονησία μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε τον ανακάλυψαν οι Ολλανδοί. Έγινε πλήρης ανακατασκευή του με τη βοήθεια της UNESCO.
Τα πάμπολλα κομμάτια του ξανατοποθετήθηκαν όλα στη σωστή θέση τους, χάρη σε ισχυρό computer. Εγώ επισκέφθηκα τον Ναό στη διάρκεια των εργασιών αυτών στη δεκαετία του 1970. Είναι Βουδιστικός και περιέχει 504 αγάλματα του Βούδα.
7.«Χρυσός Ναός» (Sri Harmandir Sahib) στο Amritsar της Ινδίας. Άρχισε να κτίζεται το έτος 1500 και τελείωσε το 1577. Είναι το υπέρτατο ιερό της θρησκείας Sikh. Οι πιστοί Σιχ φορούν μονίμως τουλπάνι στο κεφάλι τους και δεν κόβουν ποτέ τα μαλλιά και τα γένεια τους.
8. Sri Ranganatha», ναός Ινδουιστικός, που βρίσκεται στο νησί Srirangan της νότιας Ινδίας.
9.«Χρυσή Παγόδα Shwendagon», Βουδιστικός ναός. Χτίστηκε πιθανότατα από τον 6ο έως τον 10ο αιώνα και βρίσκεται στην Myanmar (πρώην Burma).
10.«Angkor Wat», Ναός του 12ου αιώνα ήταν χαμένος επί πολλούς αιώνες μέσα στην πυκνή ζούγκλα. Θεωρείται ο μεγαλύτερος της γης!
Είναι ευτύχημα, που δεν τον κατέστρεψαν οι παρανοϊκοί εγκληματίες Chmer Rouge κατά την δεκαετία του 1970, όταν είχαν καταλάβει την εξουσία στην Καμπότζη. Αποτελεί το σύμβολο της χώρας αυτής και εικονίζεται παντού (στη σημαία, στα νομίσματα κλπ.)
Σημείωση:
Ταξιδεύοντας επί σχεδόν 60 χρόνια (αρχίζοντας από φοιτητής, με ελάχιστο συνάλλαγμα τότε και με ύπνο σε θαλάμους-υπνωτήρια των Ξενώνων Νεότητας εκείνη την εποχή) και έχοντας μεγάλη τύχη, επιμονή και αντοχή κατόρθωσα, να επισκεφθώ τους περισσότερους από τους Ναούς αυτούς (εκτός από τους Νο 4 και Νο 8).
Θα αναφέρω ένα μονάχα δείγμα των ταλαιπωριών μου στα ταξίδια αυτά: Το καλοκαίρι του 1966 έκανα ένα ταξίδι του «γύρου της γης» τελείως μόνος μου.
Στις ΗΠΑ ταξίδεψα από τη Νέα Υόρκη μέχρι τον Άγιο Φραγκίσκο (coast to coast) ως εξής: έβγαλα ένα εισιτήριο μηνιαίας διαρκείας με την εταιρία λεωφορείων Greyhound και για οικονομία χρημάτων και για κέρδος χρόνου ταξίδευα πάντα νύχτα (κοιμόμουν με τη βοήθεια….ενός φουσκωτού μαξιλαριού).
Φθάνοντας στον επόμενο σταθμό, άφηνα την αποσκευή μου εκεί, έπαιρνα το πρωινό μου, ξυριζόμουν στις τουαλέτες του και ξεκινούσα για περιήγηση. Το βράδυ επέστρεφα πίσω στο σταθμό, για να συνεχίσω πιο πέρα! Αυτό κάθε μέρα….
Στο μεγάλο ταξίδι μου πήγα κατόπιν στη Χαβάη και συνέχισα στην Ασία με τελευταίο σταθμό το Ιράκ (ο Saddam Houssein ανέβηκε στην εξουσία εκεί 13 χρόνια αργότερα….)
Υ.Γ. Προτίμησα, να μη μεταφράσω ολόκληρα τα Ισπανικά κείμενα και να διαθέσω τον χρόνο αυτό, για να γράψω κάποιο άλλο μήνυμα.
{videobox}9QUTiYAMNlc{/videobox}
{jcomments on}
