«Αν το Άουσβιτς δεν κατάφερε να σκοτώσει τον αντισημιτισμό, τότε τι είναι αυτό που θα τα καταφέρει;». Ελί Βίζελ, Νόμπελ Ειρήνης.
«Η ιστορία της εχθρότητας προς τους Εβραίους πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, είναι πλούσια σε συμβάντα ανθρώπινης σκληρότητας και ανοησίας». Πωλ Τζόνσον.
Πέρασε ακόμη ένας χρόνος, που η Ευρώπη και όχι μόνο, τιμά τη μνήμη των 6 εκατομμυρίων Εβραίων που εξοντώθηκαν με τους φρικτότερους τρόπους από την Ναζιστική Γερμανία.
Σ’ αυτό το άρθρο δε θα αναφέρω τα απίστευτα εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί εκτελεστές του Χίτλερ.
Αν και το θέμα είναι τεράστιο, θα προσπαθήσω να επικεντρώσω, τις αιτίες του Ολοκαυτώματος, και τις ευθύνες των κυβερνήσεων αλλά και των πολιτών σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμη και στην Αμερική.
Όμως πριν αναφερθώ στις αιτίες που προκάλεσαν το Ολοκαύτωμα, είμαι υποχρεωμένος, ως άτομο που έζησα τις φρικτές εκείνες μέρες του 1942-1944, να αποτίσω φόρο αιώνιας μνήμης στους αδικοχαμένους Εβραίους της Ελλάδας, που δυστυχώς οι απώλειες τους έφτασαν στο 96 τοις 100 του εβραϊκού πληθυσμού της χώρας.
Κι αν δεν ήταν κάποιοι καλοί Χριστιανοί, να σώσουν λίγους Εβραίους από τα αρπακτικά νύχια των Γερμανών, θα θρηνούσαμε σήμερα ίσως και το 100 τοις 100 των νεκρών αδερφών μας.
Θα αναφέρω λίγα μόνο ονόματα Ελλήνων Χριστιανών που βοήθησαν να σωθούν κάποιες εκατοντάδες Εβραίων της Ελλάδας. Α. Έβερτ, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο Δήμαρχος Ζακύνθου Καρέρ και ο Μητροπολίτης Ζακύνθου.
Τιμή και ευγνωμοσύνη σε όσους ανώνυμους Έλληνες, βοήθησαν να σώσουν Εβραίους.
Χρόνια τώρα, έχω μέσα μου κάποια βασανιστικά ερωτηματικά, γιατί χάθηκαν τόσα εκατομμύρια Εβραίων στην Ευρώπη; Γιατί υπάρχει στον κόσμο ένα αιώνιο μίσος κατά των Εβραίων;
Γιατί μισούν τους Εβραίους, ένα λαό που ποτέ δεν κατάκτησε άλλη χώρα, και που έδωσε στον Χριστιανισμό ένα θεό, από τα σπλάχνα του; Τον Εβραίο θεό, ο οποίος έφερε σε όλα τα έθνη την Εβραϊκή αντίληψη για την κυριαρχία του θεού;
Μέσα σ’ αυτό τον λαβύρινθο του μίσους, σε παγκόσμια κλίμακα, ο σκεπτόμενος ορθά άνθρωπος θα ανακαλύψει ότι έρχεται αντιμέτωπος με ένα απύθμενο κακό.
Μήπως η τεράστια πλειονότητα των Χριστιανών, ακόμη και των πολύ μορφωμένων, έχουν πλήρη άγνοια για το τι συνέβη στους Εβραίους σε όλη τη διάρκεια της μετά-Χριστό ιστορίας;
Αγνοούν τα γεγονότα αυτά επειδή όλα τα αρχεία του αντισημιτισμού δεν εμφανίζονται σε Χριστιανικά βιβλία ιστορίας, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων και ακόμη επειδή ένα μεγάλο μέρος του Χριστιανικού κόσμου δεν διαβάζει ιστορίες αντισημιτισμού.
«Ο αντισημιτισμός ώθησε πολλές χιλιάδες «συνηθισμένων» Γερμανών και θα είχε ωθήσει πολλά εκατομμύρια ακόμα, αν τους είχε δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία να σφαγιάσουν Εβραίους.
Δεν ήταν ούτε η οικονομική καχεξία, ούτε τα καταναγκαστικά μέσα ενός ολοκληρωτικού κράτους, ούτε η κοινωνική ψυχολογική πίεση, ούτε μια σταθερή ψυχολογική προδιάθεση που έσπρωξαν τους απλούς Γερμανούς να σκοτώσουν άοπλους ανυπεράσπιστους Εβραίους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κατά χιλιάδες συστηματικά και ανελέητα.
Ήταν οι αντιλήψεις σχετικά με τους Εβραίους, αντιλήψεις που εξακολουθούσαν να διαποτίζουν την Γερμανία, όπως τη διαπότιζαν επί δεκαετίες ολόκληρες». Ντ. Γκολντχάγκεν
Δεν θέλω να καταγράφω μόνο προσωπικές απόψεις, θα αναφέρω μια ιστορική θεμελιωμένη άποψη του Εντ. Φλάννερυ, Ιρλανδού κληρικού, για την αιτία του Ολοκαυτώματος:
«Δεν μπορεί να υπάρξει καθόλου χώρος για ευσεβή απόκρυψη ή απολογητική ελαχιστοποίηση του μεγέθους του εγκλήματος που διαπράχθηκε κατά των Εβραίων την Χριστιανική εποχή. Ο γνήσιος Χριστιανός μόνο να θρηνήσει μπορεί για το γεγονός ότι οι ομόθρησκοί του ήταν ενεργητικά ή παθητικά αναμεμειγμένοι σε αυτήν την τραγική ιστορία, ιδιαίτερα στην πιο πρόσφατη και πιο βάρβαρη εκδήλωση της, το Ολοκαύτωμα».
Και επειδή ο κληρικός Φλάνερυ, είναι πολύ συγκεκριμένος και σοβαρός αναλυτής του αντισημιτισμού, αναφέρει κάτι πολύ σημαντικό και ιστορικά τεκμηριωμένο «Η αμαρτία του αντισημιτισμού περιέχει πολλές αμαρτίες, αλλά τελικά είναι μια άρνηση της Χριστιανικής πίστεως, μια διάψευση της Χριστιανικής ελπίδας, μια ασθένεια της Χριστιανικής αγάπης».
Αυτή η «ασθένεια της Χριστιανικής αγάπης» εξαπλώθηκε με ταχύτατους ρυθμούς σε όλη την Ευρώπη. Όλοι γνώριζαν από το 1941 και μετά τι επρόκειτο να εφαρμόσει η Γερμανία κατά των Εβραίων.
Έκλεισαν τα αυτιά τους, τα μάτια τους, την καρδιά τους, τη συνείδησή τους και άφησαν ελεύθερους τους Ναζί να κάνουν το έργο τους ανενόχλητοι. Το 1942 τον Ιανουάριο ο διάσημος συγγραφέας Τόμας Μαν, καλεί το γερμανικό λαό μέσω του BBC και καταγγέλλει με συγκεκριμένα στοιχεία τη χρησιμοποιήση δηλητηριωδών αερίων για τη θανάτωση ομάδας Εβραίων Ολλανδών νέων.
Καταγγέλει με αγανάκτηση την τάση πολλών συμμαχικών κυβερνήσεων να θεωρούν τις ανήκουστες αγριότητες των Ναζί ως φανταστικές.
Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες επίσημες αναφορές που αποδεικνύουν ότι ΟΛΟΙ γνώριζαν το έγκλημα που ετίθετο σε εφαρμογή από τους Γερμανούς, προκειμένου να εξοντώσουν τους Εβραίους της Ευρώπης, και ΚΑΝΕΙΣ δεν κούνησε το δαχτυλάκι του να σταματήσει το μεγαλύτερο έγκλημα της ιστορίας. Γιατί;; Ο αντισημιτισμός του Χριστιανικού κόσμου, είναι μία πικραμένη ιστορία χωρίς τέλος.
Ενός Χριστιανικού κόσμου που η Εκκλησία του είδε πάντοτε τους Εβραίους ως απογόνους του Αβραάμ και αδερφούς των Χριστιανών. Και όμως δεν έκανε κάτι να σταματήσει το έγκλημα, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων.
Το θέμα του αντισημιτισμού είναι τεράστιο, όσο και η ιστορία του κόσμου. Δυστυχώς, όλα ξεκινούν από μία πράξη, που έγινε από άλλους και κατηγορούν τους Εβραίους.
Υπάρχει μια απίστευτη ψεύτικη θεωρία ότι ο εβραϊκός λαός παραμένει για πάντα υπεύθυνος για τη σταύρωση του Ιησού, η οποία όμως έγινε αποκλειστικά από τους Ρωμαίους, τους οποίους ο Χριστιανικός κόσμος δεν τους κατηγορεί και παραγράφει τελείως την υπευθυνότητα των ρωμαϊκών αρχών.
Εάν η Χριστιανική Εκκλησία, σύσσωμη, η Ορθόδοξη, η Καθολική και οι άλλες, δεν αναγνωρίσουν την αλήθειά και δεν καυτηριάσουν ένα ψεύδος 2000 χρόνων, ο αντισημιτισμός δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, σε δημόσια προσευχή του στον άγιο Πέτρο της Ρώμης στις 7 Δεκεμβρίου 1991 ανέφερε:
«Κύριε, εμείς στις Χριστιανικές κοινότητες της Ευρώπης, αγνοήσαμε τις επιταγές και τη διδασκαλία σου και παραδοθήκαμε στη λογική των κοσμικών σκοπιμοτήτων, με τις διαμάχες ανάμεσα στους Χριστιανούς, τους θρησκευτικούς πολέμους και την παθητικότητα και την αδιαφορία μας απέναντι στους διωγμούς κατά των Εβραίων και ιδιαίτερα κατά το Ολοκαύτωμα».
Μια παρόμοια δήλωση δε θα μπορούσε να γίνει από κάποιον Αρχιεπίσκοπο, στη χώρα μας; Πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά για αυτό. Ελπίζω και περιμένω.
Ο αντισημιτισμός και το Ολοκαύτωμα, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πνευματικά θεμέλια του δυτικού πολιτισμού με τον Διαφωτισμό, ακόμη και με τους κοσμικούς κανόνες της ηθικής συμπεριφοράς που διέπουν τις δυτικές κοινωνίες του σήμερα.
Φοβάμαι ότι και σήμερα ο αντισημιτισμός που παρουσιάζεται με τη μορφή του αντισιωνισμού, θα μπορούσε να στραφεί ακόμη μία φορά, αν υπήρχε 1 κατάλληλη ευκαιρία, ενάντια των Εβραίων με σφαγές.
Θα προσθέσω σε αυτό το άρθρο τα λόγια του διάσημου θεωρητικού της εποχής μας Ζ. Μπάουμαν: «Το Ολοκαύτωμα συνέβη πριν αρκετές δεκαετίες.
Είναι αλήθεια ότι τα άμεσα αποτελέσματα που υποχωρούν ταχύτατα στο παρελθόν. Η γενιά που έζησε το Ολοκαύτωμα από πρώτο χέρι έχει ήδη πεθάνει.
Αλλά – και αυτό είναι τρομακτικό, δυσοίωνο «αλλά» – αυτά τα κάποτε γνώριμα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας, τα οποία το Ολοκαύτωμα έχει καταστήσει πάλι μυστηριώδη, είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό στοιχεία της ζωής μας. Δεν εξαφανίστηκαν.
Και ούτε, κατά συνέπεια, εξαφανίστηκε η πιθανότητα του Ολοκαυτώματος…….Τίποτα άξιο λόγου δεν συνέβη σε εκείνα τα προϊόντα της ιστορίας, τα οποία μέσα στις πιθανότητες τους περιλάμβαναν τη δυνατότητα του Ολοκαυτώματος – ή τουλάχιστον δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι κάτι συνέβη.
Από όσο γνωρίζουμε (ή, μάλλον, από όσα δεν γνωρίζουμε) τα προϊόντα αυτά μπορεί να βρίσκονται ακόμα ανάμεσά μας, περιμένοντας την ευκαιρία τους.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι συνθήκες που κάποτε γέννησαν το Ολοκαύτωμα δεν έχουν ριζικά μεταβληθεί.
Αν υπήρχε κάτι στην κοινωνική μας τάξη, το οποίο έκανε δυνατό το Ολοκαύτωμα το 1941, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι έχει έκτοτε εξαλειφθεί».
Αν η πλήρης άγνοια και η αδιαφορία του Χριστιανικού κόσμου για τον αντισημιτισμό, συνεχιστεί στην εποχή μας, δυστυχώς το μακρόχρονο αυτό μίσος της ιστορίας δε θα έχει τέλος.
Ας το καταλάβουν όλοι ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι μόνο ζήτημα μόρφωσης, αλλά ζήτημα συνείδησης. Δυστυχώς ο αντισημιτισμός δεν βρίσκεται στον επιθανάτιο ρόγχο του.
Και χάρη στην ταμπέλα του αντισιωνισμού, ο αντισημιτισμός ευθυγραμμίζεται με τους φανατικούς όλων των ειδών, σε μια κοινή έχθρα κατά του Ισραήλ και επομένως και κατά των Εβραίων.
