Μετά την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή κ. Γ. Καρρά από την Ένωση Κεντρώων, οι ανεξάρτητοι βουλευτές στην σημερινή βουλή έγιναν επτά (7).
Από όλους, όταν ανεξαρτητοποιήθηκαν, τα κόμματα τους ζήτησαν να παραιτηθούν από την βουλευτική έδρα και να καταληφθεί αυτή από τον πρώτο αναπληρωματικό του κόμματος στην περιφέρεια τους.
Ο μόνος βουλευτής που διαφωνώντας με την πολιτική του κόμματος του παραιτήθηκε και από την βουλευτική του έδρα (χωρίς μάλιστα να προλάβουν να του το ζητήσουν) είναι ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης του Σύριζα.
Ο βουλευτής κ. Γ. Καρράς από την Ένωση Κεντρώων.
Όλοι οι άλλοι ανεξαρτητοποιήθηκαν αλλά δεν παρέδωσαν τις έδρες τους.
Το ερώτημα είναι, έχουν δίκιο οι ανεξάρτητοι βουλευτές ή τα κόμματα από τα οποία έφυγαν.
Στην ελληνική πολιτική σκηνή, με το ισχύον εκλογικό σύστημα και την σημερινή λειτουργία των κομμάτων, οι υποψήφιοι βουλευτές δεν επιλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό των κομμάτων ή στην κοινωνία.
Επιλέγονται ή καλύτερα «διορίζονται» από κομματικά όργανα και τελικώς από την κομματική ηγεσία. Και η προσωπική συμβολή τους στην εκλογή τους είναι να καταφέρουν να πάρουν περισσότερες ψήφους από συν-υποψηφίους του ίδιου κόμματος. Και να είναι σε τέτοια σειρά ώστε να “χωρέσουν” στον αριθμό εδρών που κερδίζει το κόμμα τους.
Διότι το κόμμα κερδίζει τις έδρες για τους βουλευτές του, ανάλογα με τις ψήφους που παίρνει σε κάθε περιφέρεια και στο σύνολο της χώρας. Και όχι οι βουλευτές για το κόμμα, όπως θα συνέβαινε, εάν είχαμε μονοεδρικές περιφέρειες και ο υποψήφιος που θα έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους σε μια περιφέρεια, σε όποιο κόμμα και αν ανήκε, έπαιρνε την έδρα.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν:
Με τα ισχύοντα στις ελληνικές εκλογές (και όχι μόνο εδώ), οι έδρες ανήκουν στα κόμματα, διότι αυτά τις κερδίζουν. Οι βουλευτές παλεύουν σε ψήφους με συν-υποψηφίους τους, για να πάρουν την έδρα ή μια από τις έδρες που κερδίζει το κόμμα σε κάθε περιφέρεια.
Άρα, εάν και όταν αποφασίζουν να ανεξαρτητοποιηθούν, οφείλουν να παραδίδουν και την κομματική έδρα.
Το λογικά και δημοκρατικά ορθό βεβαίως θα ήταν να έχουμε άλλο εκλογικό σύστημα και άλλη εσωτερική λειτουργία των κομμάτων.
Έτσι ώστε:
-Οι εκλογικές περιφέρειες να είναι μονοεδρικές και τόσες όσοι και οι βουλευτές. Εκτός ενός αριθμού εδρών Επικρατείας, με κατανομή στα κόμματα ανάλογα με τον αριθμό ψήφων κάθε κόμματος στο σύνολο της χώρας.
-Ο υποψήφιος βουλευτής κάθε κόμματος, για κάθε μονοεδρική περιφέρεια ( ένας με αναπληρωματικό), να επιλέγεται με τοπικές εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες.
-Σε κάθε μονοεδρική, την έδρα να κερδίζει όποιος υποψήφιος πλειοψηφήσει ( σε μία Κυριακή μεταξύ όλων ή σε δύο Κυριακές μεταξύ των δύο πρώτων ), σε όποιο κόμμα κι αν ανήκει.
-Οι υποψήφιοι βουλευτές Επικρατείας να επιλέγονται από τις ηγεσίες των κομμάτων και η σειρά τους να ορίζεται σε λίστα.
-Έτσι, οι βουλευτικές έδρες Επικρατείας θα ανήκουν στα κόμματα αλλά οι έδρες των περιφερειών θα ανήκουν στους εκλεγμένους βουλευτές των κομμάτων.
-Αλλά και οι ψηφοφόροι κάθε μονοεδρικής θα βλέπουν να εκλέγεται βουλευτής ο υποψήφιος που η πλειοψηφία τους επέλεξε.
Με τέτοιον τρόπο ανάδειξης υποψηφίων και τέτοιο εκλογικό σύστημα:
-Οι βουλευτές των μονοεδρικών περιφερειών μπορούν να ανήκουν σε κόμματα αλλά δεν είναι “πρόβατα” των κομματικών ηγεσιών.
-Μπορούν να διαφωνούν με κυβερνητικές επιλογές χωρίς να διαγράφονται.
-Η γνώμη τους, ως μελών της ανεξάρτητης Νομοθετικής εξουσίας, γίνεται βαρύνουσα και ο σεβασμός των κομματικών ηγεσιών σε αυτούς μεγάλος.
-Μπορούν να ανεξαρτητοποιούνται χωρίς υποχρέωση να παραδώσουν την έδρα τους, αφού την έχουν κερδίσει οι ίδιοι για λογαριασμό του κόμματος και όχι αντίστροφα. Και αν παραιτηθούν η αποβιώσουν (και δεν υπάρχει ή λείψει και ο αναπληρωματικός), να γίνεται νέα τοπική εκλογή για την έδρα τους.
-Δεν συμβαίνει το ίδιο με τις έδρες Επικρατείας, που τις κερδίζει το κόμμα και ορίζει τους βουλευτές με λίστα.
Για να συμβαίνουν αυτά, χρειάζεται να αλλάξουν το εκλογικό σύστημα και η εσωτερική λειτουργία των κομμάτων.
Μέχρι τότε, οι εκλεγόμενοι όπως τώρα βουλευτές, οφείλουν, εάν διαφωνούν, αντί να ανεξαρτητοποιούνται, να παραιτούνται παραδίδοντας την έδρα τους στο κόμμα τους. Διότι εκείνο την κέρδισε και σε εκείνο ανήκει.
{jcomments on}
