Η αλήθεια είναι πως η οικονομική κρίση και ο αγώνας επιβίωσης που δίνουν οι περισσότεροι Έλληνες έχουν αφήσει σε δεύτερη μοίρα θέματα πολύ σοβαρά για την κοινωνία μας, όπως τα τροχαία ατυχήματα, δηλαδή τη δεύτερη αιτία θανάτου των Ελλήνων μετά τον καρκίνο και πρώτη στους νέους ανθρώπους-μέχρι τα 45.
Χαρακτηριστικά η Ελλάδα έχει το αρνητικό προνόμιο να είναι πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στους θανάτους νέων από τροχαία δυστυχήματα.
Στην Ευρώπη το 31% των θανάτων από τροχαία είναι νέοι ηλικίας μεταξύ 15 και 29 ετών. Στην Ελλάδα, το +35%% των θανατηφόρων τροχαίων ήταν νέοι 15 ώς 35 ετών.
Κάποτε, με πρωτοβουλίες του αείμνηστου Άρη Σταθάκη, Δημοσιογράφου αυτοκινήτου και Βουλευτή, υπήρχε σχετική μία δραστηριότητα, στα βουλευτικά έδρανα σχετικά με την οδική ασφάλεια και παράλληλα διεξάγονταν και συζητήσεις στα ΜΜΕ.
Σήμερα για να συμβεί αυτό πρέπει να χυθεί αίμα, να υπάρξουν εντυπωσιακές εικόνες από τις κάμερες ασφαλείας και από εκεί και πέρα, συζητήσεις για μνημόνια, μέτρα, survivor…Κι όμως, τα τροχαία ατυχήματα παραμένουν η κυριότερη αιτία θανάτου των νέων μας.
Προσπάθειες έχουν γίνει. Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν ξοδευτεί από κυβερνήσεις για τη συγκρότηση επιτροπών για την οδική ασφάλεια. Αποτέλεσμα, όμως, μηδέν.
Κι αυτό γιατί καμία κυβέρνηση και κανένας Υπουργός Παιδείας δεν πήρε μία δυναμική απόφαση να δώσει οριστική λύση σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Και οι όποιες ενέργειες θα πρέπει να ξεκινήσουν από πολύ νωρίς. Από τα σχολεία.
Τα Ελληνόπουλα διαπαιδαγωγούνται οδηγικά βλέποντας τους γονείς τους, οι οποίοι επίσης σκοτώνονται στους δρόμους, αφού δεν έχουν (έχουμε) τη σωστή νοοτροπία για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους δρόμους, είτε ως οδηγοί είτε ως συνοδηγοί είτε ως πεζοί.
Κάποιοι θα πουν για τους κάκιστους δρόμους, που παραμένουν οι χειρότεροι στην Ευρώπη. Ο δρόμος είναι το δεδομένο που έχουμε. Αυτό που δεν είναι δεδομένο είναι το πως συμπεριφερόμαστε εμείς πάνω στους κάκιστους δρόμους μας…
Από την άλλη οι αυτοκινητοβιομηχανίες επενδύουν εκατομμύρια ευρώ για να αναπτύξουν συστήματα ασφαλείας που θα μας γλιτώσουν-σώσουν από τον κακό μας εαυτό. Πολλά από αυτά είναι ήδη στον στάνταρ εξοπλισμό κακοποιών λίγο πιο ακριβών μοντέλων.
Σχεδόν σε όλα όμως, είναι στον προαιρετικό εξοπλισμό. Κι όμως, σήμερα υπάρχουν υποψήφιοι αγοραστές που προτιμάνε να πάρουν το αυτοκίνητο με την ηλιοροφή παρά να δώσουν τα χρήματα αυτά, για να αγοράσουν την έκδοση με κάποιο σύστημα ασφαλείας, όπως για παράδειγμα το ελέγχου της πρόσφυσης.
Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο γηραιό στόλο οχημάτων της χώρας μας. Όπως και να το κάνουμε όσο πιο καινούργιο το αυτοκίνητο, τόσο πιο ασφαλές είναι.
Γράφαμε σε άρθρο μας το 2013: «Δε θέλουμε να είμαστε Κασσάνδρες, αλλά δυστυχώς τα πράγματα θα χειροτερεύσουν. Κι αυτό το λέμε βλέποντας παράλληλα τη ραγδαία αύξηση του μέσου όρου της ηλικίας του στόλου των αυτοκινήτων της χώρας μας».
Παρακολουθώντας και την ανεξέλεγκτη εισροή των χρεπιών που έρχονται στη χώρα μας ως μεταχειρισμένα εισαγωγής, έχοντας ήδη μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο γηροκομείο των αυτοκινήτων που δε θέλουν πια οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, δυστυχώς τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα…
{jcomments on}
