Τι έκανε ως Πρωθυπουργός για να αποτρέψει τα Μνημόνια; Πόσα ΟΧΙ είπε στη Γερμανίδα καγκελάριο; Ξεσήκωσε τους Έλληνες κατά του Βερολίνου;
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι παλιός φίλος μου. Τον γνώρισα στα πρώτα βήματα της πολιτικής σταδιοδρομίας του.
Όσα ζήσαμε μαζί στην πολιτική διαδρομή αυτής της χώρας, όσα κάναμε ή κουβεντιάσαμε είναι ενδεχομένως ενδιαφέρουσα ύλη για πολυσέλιδο βιβλίο-κομμάτι της Μεταπολίτευσης. Πραγματικές και μυθιστορηματικές πτυχές πολιτικών γεγονότων.
Όπως και ο Μιλτιάδης Έβερτ, έτσι και ο Σαμαράς είχαν σφοδρή αντιπαλότητα με τη Σαγράδα Φαμίλια. Κάποτε, όταν απομονώθηκε για μεγάλο διάστημα σε τέσσερις λευκούς τοίχους, μου έδωσε απόρρητες εκθέσεις της Ελληνικής πρεσβείας στη Λευκωσία και της γερμανικής στο Νησί της Αφροδίτης, που αποκάλυπταν ανθελληνική δράση και σχέδια των γειτόνων.
Δημοσίευσα τις εκθέσεις στην εφημερίδα «Η Χώρα» και κατηγορήθηκα για κατασκοπεία σε βαθμό κακουργήματος και διαταραχή των σχέσεών μας με κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Πέρασα πολύωρη διαδικασία σε γραφείο τακτικού ανακριτή. Φυσικά οι κατηγορίες που σκηνοθετήθηκαν με εντολές στελεχών του ΠΑΣΟΚ έπεσαν στο κενό.
Οι εκθέσεις ήταν αυθεντικές και έπρεπε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη στην πατρίδα μας, οι Ελληνες. Υπήρχε η προστασία του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος. Εγώ έκανα το χρέος μου και ο Σαμαράς το δικό του.
Είναι γνωστό ότι τον βοήθησα να κερδίσει την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας με αντίπαλο την Ντόρα Μπακογιάννη και την οικογένεια Μητσοτάκη. Παλιό και – μπορώ να πω – αιώνιο το μίσος μεταξύ τους. Τον ενίσχυσα γιατί πίστευα ότι θα ήταν καλύτερος ως πρόεδρος του κόμματος και αργότερα ως πρωθυπουργός.
Ειδικά στα εθνικά θέματα. Ομολογώ ότι με έπεισαν και ορισμένα επιχειρήματα του Δημήτρη Αβραμόπουλου για την καταστροφική πολιτική και την εμπάθεια της Αγίας Οικογένειας προς όλους τους μη φίλους της.
Έτσι υποστήριξα με τον ραδιοφωνικό και γραπτό λόγο μου τον Αντώνη Σαμαρά, με αποτέλεσμα ο Νίκος Χατζηνικολάου (που μάλλον προτιμούσε την άλλη πλευρά) να με χαρακτηρίσει σε εκπομπή του ως «Σαμαράς FM!».
Ακούγοντας τον Μεσσήνιο πολιτικό να αγορεύει εναντίον του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου σκέφτηκα ότι υπερασπίζεται δικαιολογημένα την τιμή και την υπόληψή του. Κάθε νουνεχής άνθρωπος αυτό θα έκανε. Μίλησε με πάθος αλλά ταυτόχρονα με ελεγχόμενη θερμοκρασία πολιτικού λόγου.
Η συναρμολόγηση και παράθεση που έκανε σε στοιχεία και περιστατικά της δικογραφίας, έδειξαν πολύχρονη και προσεκτική μελέτη. Εκείνο όμως που μου απέσπασε την προσοχή ήταν η έμφαση που έδωσε στο «χρέος» του ιδίου και όλων των αστών-δημοκρατών (που σέβονται την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία) απέναντι στο παρακράτος, στα παρά-δικαστικά κυκλώματα και στην κατάχρηση εξουσίας, που πρέπει να πολεμηθούν μέχρι τέλους. Οπως και στο χρέος που έχουμε όλοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας από τους «πειρατές» του Αιγαίου. Δηλαδή, από τον Ερντογάν και τους Τούρκους.
Εδώ μου τα χάλασε ο Αντώνης. Οι Γερμανοί δεν είναι «πειρατές»; Η Ανγκελα Μέρκελ δεν έχει δράσει «πειρατικά» κατά της Ελληνικής κοινωνίας και των συμφερόντων του ελληνικού λαού; Τι έκανε ως πρωθυπουργός για να αποτρέψει τα Μνημόνια; Πόσα ΟΧΙ είπε στη Γερμανίδα καγκελάριο; Ξεσήκωσε την ελληνική κοινωνία εναντίον του Βερολίνου;
Επειδή ο φίλος μου, ο πρώην πρωθυπουργός, στάθηκε πολύ στο «χρέος» όλων των αστών-δημοκρατών να υπερασπιστούν τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, πρέπει να του θυμίσω και τις δικές του «κωλοτούμπες» σε ότι αφορά την άνοδό του στην εξουσία, την παραπλάνηση του Ελληνικού λαού και των νεοδημοκρατών και τη δική του θητεία επί εποχής Ράιχενμπαχ και Φούχτελ στην Αθήνα. Πρέπει να αναρωτηθούμε αν και αυτός έπραξε το «χρέος» του απέναντι στην Κατοχή που εξακολουθούν να ζουν οι συμπατριώτες του.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
