Από ότι φαίνεται η μετάφραση του σχεδίου Πισσαρίδη από την Γραμμική Β ήταν δύσκολη υπόθεση καθώς παρά την αδικαιολόγητη καθυστέρηση εξακολουθούν να λείπουν τρία (3) κεφάλαια μεταξύ των οποίων η χρηματοδότηση και η διακυβέρνηση του.
Μάλλον πρόκειται για δευτερεύουσας σημασίας θέματα, ειδικά όταν ο στόχος σου είναι να προετοιμάσεις τον κόσμο για τα σκληρά μέτρα που σχεδιάζεις για παράδειγμα στα εργασιακά – όπου σκιαγραφεί μία επίθεση στον κόσμο της εργασίας- ή για ένα ασφαλιστικό – όπου προτείνει την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής σύνταξης με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για το ύψος των σημερινών συντάξεων.
Πέραν όμως από αυτά που λέει για εργασιακά και για το ασφαλιστικό, το σχέδιο είναι αποκαλυπτικό και στον τομέα της φορολογίας.
Το κείμενο σημειώνει ότι δεν υπάρχει γενικά υπέρ-φορολόγηση καθώς «τα φορολογικά έσοδα αντιστοιχούν ως ποσοστό περίπου στον μέσο όρο των οικονομιών της Ευρωζώνης».
Αλλά πολύ σύντομα η επιτροπή κάνει ξεκάθαρες τις στοχεύσεις της: Μας ενημερώνει ότι «το περιθώριο μείωσης των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά την επόμενη πενταετία είναι υπαρκτό αλλά σχετικά μικρό. Αντίθετα, υπάρχει σημαντικό περιθώριο και ανάγκη για αλλαγή της δομής των φόρων»
Τι αλλαγές λοιπόν προτείνει η επιτροπή;
Από την μία μικρότερη προοδευτικότητα στους φορολογικούς συντελεστές, (Περισσότερους φόρους για τους πολλούς – τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, λιγότερους φόρους για τους λίγους με τα υψηλά και πολύ υψηλά), και άρση της «προτιμησιακής μεταχείρισης των αυτοαπασχολούμενων» (sic).
Από την άλλη φόρο-ελαφρύνσεις στους μεγάλους όπως σε εταιρίες που μπαίνουν στο χρηματιστήριο, αλλά και σε όσους επενδύουν στο χρηματιστήριο.
Τέλος, μεταφορά του ΕΝΦΙΑ σε τοπικό επίπεδο που σημαίνει ότι οι ακριβές περιοχές θα έχουν περισσότερα έσοδα από τις λαϊκές και μεσαίες περιοχές με ότι σημαίνει αυτό για την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Απλά, ταξικά, και κατανοητά λοιπόν: Περισσότεροι φόροι για τους πολλούς, φοροελαφρύνσεις για τους λίγους, καμία ουσιαστική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Υ.Γ. Καλή επιτυχία στον κ. Σκυλακάκη. Φαντάζομαι ότι πλέον έχει αντιληφθεί «τι το θέλαμε το μαξιλάρι των 37 δις» που ρωτούσε από βήματος Βουλής. Αν όχι, πραγματικά ανησυχώ.
Ανατριχιαστική η έκθεση Πισσαρίδη λέει η Αχτσιόγλου: Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σαν πρόβλημα.
Αναφέρει ειδικότερα, ότι «στη βάση αυτού σχεδιάζει ακόμη ευκολότερες απολύσεις, μείωση των αποδοχών για τις υπερωρίες, μείωση των παροχών μητρότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους, συρρίκνωση του πλαισίου προστασίας των εργαζόμενων».
Προσθέτει ότι η έκθεση «επαναλαμβάνει όλα τα ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερα κλισέ: οι άνεργοι φταίνε για την ανεργία τους γιατί δεν είναι αρκετά ευέλικτοι ή σωστά καταρτισμένοι.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
