Το μυθιστόρημα της Βούλας Ηλιάδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη ονομάζεται «Καλπάζοντας στον άνεμο».
Ο νεαρός Νικήτας βρίσκει τυχαία σε κρύπτη μοναστηριού της Μάνης ένα βυζαντινό παιχνίδι. Ρίχνοντας τα ζάρια του παιχνιδιού, ανοίγεται μπροστά του το παρελθόν του τόπου του και ο Νικήτας γίνεται ο αθέατος μάρτυρας της ιστορίας.
Καλπάζοντας, κυριολεκτικά, στον άνεμο, ικανοποιεί όχι μόνο την επιθυμία του να ταξιδέψει στο προγονικό παρελθόν, αλλά και να βιώσει μια από εκείνες τις αγάπες που είναι προορισμένες να ζουν αιώνια. «Ένα κύμα ελευθερίας τον πλημμύρισε, γεννώντας του την επιθυμία να πετάξει στο παρελθόν.
Η μυστική ζωή των προγόνων του τον καλούσε να γευτεί το αθάνατο νέκταρ της ελληνικής μυσταγωγίας μέσα στο χρόνο. Μια εναγώνια προσμονή τον κυρίεψε και, σαν από γήτεμα, τον συνεπήρε ζάλη γλυκιά, που τον μούδιασε βαθιά, μέχρι τα σπλάχνα του. Ήταν ξύπνιος ή λαγοκοιμισμένος; Δεν ήξερε.
Μόνο του φάνηκε, κάποια στιγμή, πως είδε τον άντρα να του γνέφει. Το αίμα του Νικήτα κόχλασε, σαν να ξύπνησαν στο νου του μνήμες αλλοτινής ζωής. Έδωσε ένα σάλτο από ψηλά και βρέθηκε να ταξιδεύει πισωκάπουλα, σφιχταγκαλιάζοντας τη μέση του καβαλάρη με τη μεσαιωνική στολή…»
Ένα βιβλίο όπου το επικό στοιχείο εναλλάσσεται αρμονικά με το ρομαντισμό, σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον ελληνικό ιστορικό χωροχρόνο.
Σε μια πλοκή γεμάτη φαντασία, οι ήρωες ξεπηδούν μπροστά μας ολοζώντανοι, για να μας μεταφέρουν στον ιστορικό τους χρόνο και τα ιδεώδη του, με ανάγλυφες περιγραφές και γλαφυρή γλώσσα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Η Βούλα Ηλιάδου γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα πρώτα εφηβικά της χρόνια στον Καμπάνη του Κιλκίς. Μετά τη μετάθεση των δασκάλων γονιών της στη Θεσσαλονίκη, εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί, όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές.
Ακολούθησε η φοίτησή της στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ (1974-1978), με καθηγητές τους διακεκριμένους Γ. Σαββίδη, Απ. Σαχίνη, Μαν. Ανδρόνικο και Ιω. Καραγιαννόπουλο, στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών.
Το 1982 διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση, εργαζόμενη έκτοτε ως καθηγήτρια σε σχολεία της συμπρωτεύουσας, ενώ το 1990 μετατέθηκε στην Αθήνα. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή μικρών και μεγάλων αφηγημάτων.
Η πρώτη εμφάνισή της στην ελληνική πεζογραφία έγινε με το μυθιστόρημα «Βαθύ Κόκκινο σε Γαλάζιο Φόντο», το 2006. Ακολούθησαν το μυθιστόρημα «Μην Ξεχάσεις τη Φωνή μου», το 2007, και η συλλογή για παιδιά «Κάτω απ’ τον Ίδιο Ουρανό», το 2008. Το 2009 κυκλοφόρησε το ιστορικό μυθιστόρημά της «Ματωμένη Πορφύρα».
