Η σημερινή επίσημη γραμμή του μεγάρου Μαξίμου για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι απολύτως σαφής. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός διεκδικεί μεταξύ των Ευρωπαίων ομολόγων του τον ρόλο του πιο πεισμένου πολέμιου του Βλαντίμιρ Πούτιν και του πιο στενά προσκολλημένου στα πολιτικά και πολεμικά σχέδια της Ουάσινγκτον. Τον προδίδει όμως το παρελθόν. Το δικό του και των στενών του συνεργατών.
Έχουν περάσει μόλις δέκα μήνες από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Μόσχα και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Πούτιν (8.12.2021). Και παρά το γεγονός ότι τα μηνύματα τον Δεκέμβριο του 2021 για όσα θα επακολουθούσαν τον Φεβρουάριο του 2022 ήταν σαφή, η επίσκεψη εκείνη επικεντρώθηκε στην προσπάθεια του Έλληνα πρωθυπουργού να πετύχει καλύτερη τιμή για την προμήθεια φυσικού αερίου από την Gazprom.
Σύμφωνα με τον φιλοκυβερνητικό Τύπο που έκρινε τότε ότι «οι σχέσεις Αθήνας-Μόσχας [βρίσκονται] σε τροχιά ρεαλισμού», το περιβάλλον του Πρωθυπουργού υποστήριζε ότι «Ο κ. Μητσοτάκης ξεκαθάρισε μεν στον κ. Πούτιν ότι η Ελλάδα είναι μια δυτικόστροφη χώρα, μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., αλλά αυτό δεν την καθιστά Αντί-Ρωσική χώρα. Και υπάρχουν-πρόσθεσε-στοιχεία των Ελληνορωσικών σχέσεων που δεν πρέπει να καταστούν όμηροι των σχέσεων Ε.Ε.-Ρωσίας και ΝΑΤΟ-Ρωσίας» («Το Βήμα», 12.12.2021).
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στα όσα συζήτησαν οι δυο τους για τα ζητήματα τα οποία αφορούν την αγορά της ενέργειας:
«Η Ρωσία έχει διαχρονικά τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια αποδειχθεί ένας αξιόπιστος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ελλάδα, όπως και η Ελλάδα είναι με τη σειρά της ένας αξιόπιστος εταίρος.
Και ο Πρόεδρος Πούτιν το γνωρίζει καλά αυτό, καθώς αφορά μία διάσταση της συνεργασίας με τρίτες χώρες στην οποία ο ίδιος αποδίδει προσωπικά μεγάλη σημασία και είναι σημαντικό, παρά το ευμετάβλητο των όρων της αγοράς, οι όποιες προσαρμογές στην προμήθεια φυσικού αερίου να μην αποκλίνουν σημαντικά από την υφιστάμενη συμφωνία.
Συζητήσαμε περισσότερες προοπτικές επενδύσεων, ελληνικών επενδύσεων στη Ρωσία, ρωσικών επενδύσεων στην Ελλάδα, θέματα τα οποία αφορούν τον τουρισμό, το πώς θα μπορέσουμε να υποδεχθούμε περισσότερους Ρώσους επισκέπτες φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα και νομίζω ότι έχουμε καταλήξει σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσης».
Γνωρίζουμε σήμερα πόσο σοβαρά ήταν όλα αυτά και πόσο ανέτοιμη παρουσιάστηκε η χώρα μας στον τομέα της αγοράς ενέργειας, ειδικά επειδή με προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη είχε προκριθεί ως κύρια πηγή ενέργειας το φυσικό αέριο, καταργώντας πανηγυρικά και πρόωρα, από το 2019, τις εγχώριες πηγές (κυρίως λιγνιτικές) που τώρα απεγνωσμένα επιχειρεί να ενεργοποιήσει και πάλι.
Οι ευσεβείς πόθοι του κ. Μητσοτάκη για Eλληνορωσική συνεργασία και η μεταστροφή του σε κύριο πολέμιο της Ρωσίας μέσα σε δυο μήνες μοιάζουν με καρικατούρα της Συμφωνίας του Μονάχου, όπου «συμφώνησαν» Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ με Χίτλερ και Μουσολίνι λίγο προτού ξεσπάσει ο φονικότερος πόλεμος όλων των εποχών.
Αλλά ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι ελπίδες αυτές του κ. Μητσοτάκη στηρίζονταν στα βαθύτερα πιστεύω του, σύμφωνα με το οποία, καλό είναι να συνεργαζόμαστε ακόμα και με τους πιο ακραίους ηγέτες πολιτικά ανελεύθερων κρατών.
Μια βδομάδα μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, ο κ. Μητσοτάκης ρωτήθηκε από μεγάλη Γερμανική οικονομική εφημερίδα «πώς θα πρέπει σε γενικές γραμμές η Ε.Ε. να αντιμετωπίζει αυταρχικά καθεστώτα όπως η Ρωσία, η Κίνα ή η Σαουδική Αραβία;».
Στην απάντησή του ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι «δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς», αλλά η κατάληξή του ήταν σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: «Συνομιλούμε μαζί τους, διατηρούμε εμπορικές σχέσεις, ενώ ορισμένες είναι και στρατηγικοί μας εταίροι» («Handelsblatt», 15.12.2021).
Αυτή η επικίνδυνη ταλάντευση από τη «στρατηγική συμμαχία» στον «ανοιχτό πόλεμο» σημαδεύει την Πολιτική Ομάδα που κυβερνά την Ελλάδα, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Αντιπροέδρου της Ν.Δ. Άδωνη Γεωργιάδη, τους ύμνους του οποίου για τον Πούτιν έχει ήδη αποκαλύψει ο Γιάννης Μπασκάκης («Υμνητής του Πούτιν ο Γεωργιάδης», «Εφ.Συν.», 1.10.2022).
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Σε άλλες δημόσιες παρεμβάσεις του, ως στέλεχος του ΛΑΟΣ βέβαια, ο κ. Γεωργιάδης κατήγγελλε την Ντόρα Μπακογιάννη που ως υπουργός Εξωτερικών είχε επικρίνει τον Πούτιν.
«Η γυναίκα αυτή είναι επικίνδυνη», έλεγε από την εκπομπή του: «Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι εθνικά επικίνδυνη ως υπουργός Εξωτερικών. Κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα όλες τις Ελληνορωσικές σχέσεις από την Αμερικανοδουλεία της. Η γυναίκα δεν ξέρει από εξωτερική πολιτική. Είναι άσχετη. Την έχουνε βάλει επειδή είναι κόρη του Μητσοτάκη»…(«Τηλεάστυ», 7.5.2007).
Έφτανε, μάλιστα, ο κ. Γεωργιάδης στο σημείο να συγκρίνει τον Πούτιν με τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! «Είναι εκπληκτικό νέο, εξαιρετικά καλό νέο, η νίκη του Προέδρου Πούτιν στη Ρωσία. Ο πρόεδρος Πούτιν είναι σίγουρα ιστορικό ανάλογο του βασιλέως Φιλίππου Β’ στη Μακεδονία».
Μέχρι και ο αδελφός του ξαφνιάστηκε: «Υπερβάλλεις». Αλλά ο τότε εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ επέμεινε:
«Είπα: το ιστορικό ανάλογο. Ο Φίλιππος ο Β’ παρέλαβε τον θρόνο της Μακεδονίας και μέσα σε ελάχιστα χρόνια μετέβαλε τη Μακεδονία από ένα ανυπόληπτο κράτος στη μεγάλη υπερδύναμη της εποχής του.
Παρέλαβε λοιπόν ο Πούτιν αυτή τη χώρα την κατεστραμμένη και μέσα σε μια ώρα την έχει ξανακάνει υπερδύναμη. Και θα μου πεις τώρα γιατί αυτό μας αφορά εμάς; Σκορδοκαΐλα μας. Μας αφορά όλους. Όχι μόνο εμάς τους Έλληνες. Και εμάς τους Έλληνες πρωτίστως ενδεχομένως, αλλά γενικά αφορά τους ανθρώπους του πλανήτη. Γιατί; Διότι πλέον οι ΗΠΑ δεν είναι μόνες τους. Δεν μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν» («Τηλεάστυ», 3.12.2007).
Αυτά άκουγε ο κ. Μητσοτάκης και επέλεξε τον κ. Γεωργιάδη για Nο 2 στο κόμμα του;
