ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον φίλτατο συνομήλικο μου για την προώθηση αυτή!…
🌿 Πηγαίνοντας να πληρώσει φεύγοντας από το κατάστημα, η νεαρή ταμίας υπέδειξε στην πολύ ηλικιωμένη κυρία πως έπρεπε να φέρνει δικές της τσάντες για τα ψώνια, γιατί οι πλαστικές σακούλες δεν είναι καλές για το…περιβάλλον. 🌿
Η γυναίκα ζήτησε συγνώμη από την κοπέλα και της εξήγησε, «Ναι, εμείς δεν είχαμε αυτό το θέμα το ‘πράσινο’ στα νιάτα μου»…
🌼 Η νεαρή υπάλληλος απάντησε: «Αυτό είναι το πρόβλημά μας σήμερα. Η δική σας γενιά δε νοιαζόταν αρκετά ώστε να σώσει το περιβάλλον μας για τις μελλοντικές γενιές.»
Η ηλικιωμένη κυρία της είπε πως είχε δίκιο: «Ναι, η δική μου γενιά δεν είχε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ στην εποχή μου».
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ για το «ΤΟΤΕ»:
🌼 «ΤΟΤΕ, επιστρέφαμε τα γυάλινα μπουκάλια γάλακτος, αναψυκτικών και μπύρας στο κατάστημα. Το κατάστημα τα έστελνε πίσω στο εργοστάσιο για να πλυθούν, να αποστειρωθούν και να ξαναγεμίσουν, για να χρησιμοποιηθούν ξανά και ξανά. ΔΗΛΑΔΗ τα ανακύκλωναν…
Αλλά, δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ στις μέρες μας…
🌼 ΤΟΤΕ, τα μπακάλικα μας έβαζαν τα ψώνια μέσα σε καφέ χάρτινες σακούλες που χρησιμοποιούσαμε για πολλά πράγματα. Το πιο αξιομνημόνευτο – εκτός από την χρήση τους για τα οικιακά απορρίμματα – ήταν η χρήση του καφέ χαρτιού για κάλυμμα των σχολικών βιβλίων μας. Αυτό εξασφάλιζε πως η δημόσια περιουσία (τα βιβλία μας) δεν θα παραμορφώνονταν από τις μουτζούρες μας. Έτσι, μπορούσαμε να τους δώσουμε την προσωπική μας προτίμηση σε εμφάνιση, πάνω στο καφέ χαρτί περιτυλίγματος…
Τι κρίμα, που δεν κάναμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.
🌼 ΤΟΤΕ, ανεβαίναμε τις σκάλες με τα πόδια, γιατί δεν είχαμε κυλιόμενες σε κάθε κτίριο καταστήματος και γραφείων. Περπατούσαμε μέχρι το μανάβικο. Δεν καβαλούσαμε μηχανή 300 ίππων κάθε φορά που χρειαζόταν να διασχίσουμε δύο τετράγωνα…
Αλλά έχεις δίκιο, δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα» στις μέρες μας…
🌼 ΤΟΤΕ, πλέναμε τις πάνες του μωρού, γιατί δεν είχαμε “μιας χρήσεως για πέταμα”. Στεγνώναμε τα ρούχα πάνω σε τεντωμένο σχοινί και όχι σε ένα στεγνωτήριο-φαγάνα που καταβροχθίζει 220 βολτ ηλεκτρισμού. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια όντως στέγνωναν τα ρούχα μας τότε, στις μέρες μας…Και τα παιδιά είχαν ρούχα από δεύτερο χέρι, από τους αδελφούς ή τις αδελφές τους, και όχι πάντοτε καινούργια…
Αλλά ναι, κοπέλα μου, έχεις δίκιο: Εμείς δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τον παλιό καιρό.
🌼 ΤΟΤΕ, είχαμε μόνο μια τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο στο σπίτι και όχι από μία τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο. Και η τηλεόραση είχε μικρή οθόνη (σε μέγεθος ενός μαντηλιού) και όχι οθόνη σε μέγεθος δωματίου. Στην κουζίνα ανακατεύαμε και αναδεύαμε με το χέρι γιατί δεν είχαμε ηλεκτρικά μηχανήματα να μας τα κάνουν όλα για μας. Όταν συσκευάζαμε ένα εύθραυστο αντικείμενο για να το ταχυδρομήσουμε, χρησιμοποιούσαμε παλιές εφημερίδες για να το προστατέψουμε, και όχι συνθετικό Styrofoam ή πλαστικό περιτύλιγμα με φυσαλίδες…
Αλλά έχεις δίκιο, δεν είχαμε το “πράσινο πράγμα”…
🌼 ΤΟΤΕ, δεν βάζαμε μπρος έναν κινητήρα και δεν καίγαμε βενζίνη για να κουρέψουμε το γκαζόν. Χρησιμοποιούσαμε ένα σπρωχνόμενο χορτοκοπτικό που «έκαιγε» ανθρώπινη ενέργεια. Γυμναζόμασταν με την εργασία, έτσι δεν χρειαζόταν να πηγαίνουμε σε γυμναστήριο για να τρέχουμε πάνω σε κυλιόμενους διάδρομους που λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα.
Αλλά έχεις δίκιο, δεν είχαμε εμείς το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.
🌼 ΤΟΤΕ, πίναμε νερό από βρύση ή σιντριβάνι όταν διψούσαμε, όχι από ποτήρι ή πλαστικό μπουκάλι. Ξαναγεμίζαμε τις πέννες γραφής με μελάνι, αντί να αγοράζουμε μια καινούργια κάθε φορά, και βάζαμε καινούργιο ξυράφι στην ξυριστική μηχανή αντί να πετάξουμε ολόκληρο το εργαλείο μόνο και μόνο επειδή η λεπίδα του ξυραφιού δεν έκοβε πια καλά…
Αλλά δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.
🌼 ΤΟΤΕ, οι άνθρωποι έπαιρναν το τραμ ή το λεωφορείο και τα παιδιά πήγαιναν με ποδήλατο ή με τα πόδια στο σχολείο τους, αντί να μετατρέπουν τις μητέρες τους σε 24ωρη υπηρεσία ταξί με το SUV ή το βαν της οικογένειας, που κοστίζουν όσο κόστιζε ένα ολόκληρο σπίτι τότε… πριν από το ‘πράσινο πράγμα’.
Αλλά δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.
🌼 ΤΟΤΕ, είχαμε μια πρίζα σε κάθε δωμάτιο, και όχι ολόκληρο συγκρότημα πριζών για να τροφοδοτούμε δώδεκα συσκευές. Και δεν χρειαζόμασταν έναν υπολογιστή-γκάτζετ για να λάβουμε σήμα που εκπέμπεται από δορυφόρους 23.000 μίλια έξω στο διάστημα, για να βρούμε το πλησιέστερο μαγαζί που πουλάει χάμπουργκερ.
Αλλά έχεις δίκιο, δεν είχαμε το “πράσινο πράγμα”…»
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟ, η Σημερινή Γενιά να θρηνεί για το “πόσο σπάταλοι ήμασταν εμείς τα γερόντια”, μόνο και μόνο επειδή – και καλά – δεν είχαμε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ τότε..;!
ΠΑΡΑΚΑΛΩ προωθήστε αυτό το μήνυμα και σε άλλον εγωιστή γέροντα, που χρειάζεται ένα μάθημα συντήρησης από ένα νεαρό εξυπνάκια…
ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ…δεν μας αρέσει που γεράσαμε, οπότε δεν χρειαζόμαστε πολύ για να μας ανάψουν τα αίματα!
ΕΙΔΙΚΑ, από έναν πολλαπλά τρυπημένο και τατουαρισμένο ξερόλα, που δεν ξέρει πόσα ρέστα πρέπει να δώσει, χωρίς να του το αποτυπώσει η Tαμειακή Mηχανή…💐
