Επειδή η ίδια επιστρέφοντας στα κυβικά της, δεν έχει να πληρώσει κανένα Πολιτικό κόστος έναντι της Ελληνικής κοινής γνώμης-θα το επιμεριστούν οι σημερινοί πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα ποσοστά, ας τα βρουν μεταξύ τους.
Για όσους έβλεπαν καθαρά την εικόνα, μόνο «τιμή» δεν ήταν για την Ελλάδα ότι μια Πολιτικός σαν την Εύα Καϊλή, αναδείχθηκε Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το πολιτικό της βάρος, δεν ήταν επαρκές για το αξίωμα. Αλλά δεν έχουν νόημα οι μετά Χριστόν προφητείες.
Η Θεσσαλονικιά-αποκαθηλωθείσα πλέον-σταρ του εγχώριου πολιτικού βίου, κατεβαίνει στο βούρκο της διαφθοράς και θα βρεθεί στη φυλακή, αν δεν καταφέρει να υπερασπιστεί την αθωότητά της στο δικαστήριο.
Ήδη πάντως το τεκμήριο αθωότητας, της το αφαίρεσαν πρώτος ο πρόεδρος του κόμματός της και μετά ο…«Συμπαθής» της, ως social liberal-Κυριάκος Μητσοτάκης, του οποίου το εξελισσόμενο πολιτικό φλερτ μαζί της χάλασε, όταν βρέθηκε στο κάστρο του Σαιντ Ζιλ στις Βρυξέλλες.
Έφυγε ήδη ταπεινωτικά από τον θώκο της Αντιπροεδρίας. Αλλά αφήνει πίσω της αρκετό σκοινί για να κρεμαστούν πολιτικά τόσο ο τυπικός αρχηγός της, όσο και ο θετός.
Ίσως και κάποιοι παλαιότεροι που την προστάτευσαν για να ανεβεί, χειροκροτουμένη, τα σκαλιά της φαντεζί επιτυχίας της. Ντυμένη στα σελοφάν που τώρα σκίζονται. Μαζί με την φωτογένεια που αποτύπωναν τα ελαφρά μίντια-που έριχναν αέρα στα πανιά και φώτα στην εικόνα της, παρακάμπτοντας τον, παιδαριώδη, πολιτικό λόγο της.
Τον τρόπο της πάντως να κερδίζει συμπάθειες η Εύα τον είχε: Η τάση της στις δημόσιες σχέσεις εκδηλώθηκε από νωρίς, όταν μετά από κάθε θετικό δημοσίευμα, ακολουθούσε ένα κουτί σοκολατάκια. Επαγγελματίας εξ απαλών ονύχων…
Ο Ανδρουλάκης συνυπήρξε με την Καϊλή κάτω από τη στέγη του Βαγγέλη Βενιζέλου-ως πουλέν του αμφότεροι. Συνεργάσθηκε μαζί της στις Βρυξέλλες που την έστειλε, μαζί του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην περίοδο 2012-15.
Μετά το εκλογικό πατατράκ του 2012, ο Βενιζέλος επανέλαβε τον προκάτοχό του το 2004 και διέκοψε την κοινοβουλευτική διαδρομή της από το 2007. Δεν είχε επιδείξει άλλωστε τίποτε.
Της πήρε την -μοναδική- έδρα του ΠΑΣΟΚ στην Α΄Θεσσαλονίκης-για διασώσει την μέλλουσα εκλογή του, αλλά ατύχησε. Εξιλεώθηκε όμως με την υπόσχεση για το Ευρώ-ψηφοδέλτιο. Παρ ότι στη συνέχεια τον παρέσυρε ο Σαμαράς στην αντικατάσταση της λίστας με σταυρό προτίμησης-οπότε ήταν δώρο, άδωρο.
Αλλά η Εύα δεν είχε πρόβλημα εκλογής. Αντίθετα, κατάφερε να σπονσάρουν την υποψηφιότητά της δυο αλληλοσπαρασσόμενοι ολιγάρχες, ισχυροί φαρμακοβιομήχανοι- στους οποίους είχε προσφέρει υπηρεσίες λόμπινγκ στα Βαλκάνια-και άλλοι παράγοντες του χρήματος και των μίντια.
Από το 2014 ο Ανδρουλάκης υπήρξε πολιτικό ντουέτο μαζί της στις Βρυξέλλες. Παρότι η Εύα, με τη σεμνότητα που τη διακρίνει, δεν απέφευγε τον πειρασμό να υπενθυμίζει ότι είχε πάρει περισσότερες ψήφους από αυτόν, είχε καλύτερο βιογραφικό και ήταν πιο δραστήρια- και είχε σε όλα δίκιο.
Πάντως μεταξύ τους «όλα καλά, όλα ανθηρά» που έλεγε και ο Κώστας Βουτσάς. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε τρίτο πρόσωπο ανάμεσά τους.
Δεν ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος όπως θα υποθέσουν κάποιοι. Ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός την ώθησε να υποστηρίξει τον Λοβέρδο στις αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ το 2021. Το έκανε με χαρά: οι κομματικές απιστίες της είχαν αρχίσει από την ώρα που ο γιός του Κώστα Μητσοτάκη πλησίασε στην κυβέρνηση.
Όταν έγινε πρωθυπουργός οι δεσμοί τους ενισχύθηκαν και την έκανε δώρο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που μπορούσε να υπολογίζει στην ψήφο της.
Ο Ανδρουλάκης δεν είχε πρόβλημα-ο Μητσοτάκης δεν τον ενοχλούσε ακόμη. Μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ την πρότεινε για μια από της αντιπροεδρίες του Ευρωκοινοβούλιο που κατανέμονται στους σοσιαλιστές και θα διεκδικούσε ο ίδιος, αν επρόκειτο να παραμείνει ευρωβουλευτής. Ήταν μια άτυπη συμφωνία με τον Πρωθυπουργό.
Άλλωστε, μετά τη διάψευση της προσδοκίας του, ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να γίνει…και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με το όνομα Ανδρέας Λοβέρδος, άλλαξε σχέδιο: Η «Ομάδα Μητσοτάκη» θα μείνει στο ΠΑΣΟΚ για να ωθεί σε συνεργασία με τη ΝΔ και ενίσχυση του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Αν μετεκλογικά ο Ανδρουλάκης-που ήταν επίσης μυημένος-έκανε νερά, και ο Μητσοτάκης χρειάζονταν τις ψήφους του για να κυβερνήσει, όσοι ανήκαν σ αυτή την ομάδα θα μπορούσαν να αποσπαστούν από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ύστερα ήλθαν τα πάνω κάτω: Η «επισύνδεση» Ανδρουλάκη αποκαλύφθηκε από τον ακέραιο Χρ. Ράμμο της ΑΔΑΕ και το σχέδιο ναυάγησε. Τώρα προέκυψε ο Χαμάντ αλ Θανί με τις μίζες και το αποτελείωσε.
Μεταξύ μας: ο Εμίρης του Κατάρ έχει παράδοση επιλεκτικών συνεργασιών με ελληνικές κυβερνήσεις ιδίως στις περιόδους Γιώργου Παπανδρέου και Κυριάκου Μητσοτάκη.
Έχουν στηθεί και έχουν χαλάσει πολλές δουλειές-όπως η διαβόητη επένδυση στον Αστακό-για επεξεργασία υπολειμμάτων πετρελαίου από το Κατάρ-η συμμετοχή τους στην σούπερ επένδυση στο Ελληνικό, που κατέληξε σε ένα ξενοδοχείο και ένα καζίνο, η διαβόητη επένδυση στη Ζάκυνθο που κρατάει άγρυπνο τον Γεωργιάδη κ. α.
Ο «Προοδευτικός» Εμίρης καταλήφθηκε από τη μανία να αγοράσει διεθνή φήμη, με αιχμή της διεκδίκηση του Μουντιάλ, αρχίζοντας την «καλλιέργεια εδάφους» από τη Γαλλία.
Από τη στιγμή που η βουλιμία της Εύας ναυάγησε στη Βελγική Δικαιοσύνη, στην Ελλάδα η «Σοσιαλίστρια» Ευρωβουλευτίνα, από μήλο της έριδας, έγινε αποδιοπομπαία.
Ο Ανδρουλάκης θυμήθηκε ότι θα την έκοβε από το Ευρώ-ψηφοδέλτιο ως «Δούρειο Ίππο» της ΝΔ και ο Μητσοτάκης ότι είναι Πασόκα με πατέντα.
Άδικος κόπος. Όπως και να εξελιχθεί στα δικαστήρια η τύχη της Καϊλή, στην Πολιτική έχει Κλείσει. Και επειδή η ίδια επιστρέφοντας στα κυβικά της, δεν έχει να πληρώσει κανένα Πολιτικό κόστος έναντι της Ελληνικής Κοινής Γνώμης-θα το επιμεριστούν οι σημερινοί Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα ποσοστά, ας τα βρουν μεταξύ τους.
