-Έφυγε ένα τρένο, ψηλά στον Ουρανό…
-Φεύγει ένα τρένο, μια γραμμή στον Ουρανό…
Το τραίνο έφυγε από τις γραμμές των Τεμπών τα σημάδια τους όμως είναι εκεί και οι μνήμες μας δεν ξεκολλάνε από κει όπως δεν ξεκολλούσαν ποτέ και από το μάτι, είναι κολλημένες εκεί στα βαγόνια της συμφοράς, στα βαγόνια της μεγαλύτερης τραγωδίας των νέων ανθρώπων.
Το αναμενόμενο κύμα οργής των νέων ανθρώπων έχει τα χαρακτηριστικά της γενιάς τους, βαρέθηκαν να ακούν τα ίδια λόγια, βαρέθηκαν να βλέπουν τους ίδιους υπεύθυνους, ανεύθυνο-υπεύθυνους, τα ίδια ψέματα μπροστά στις κάμερες και γιατί τα ψέματα αυτά είναι για αυτούς απόλυτα διακριτά δεν έχουν ποτιστεί από τα ψέματα εκατέρωθεν των ιδεολογιών όπως το έχουμε πάθει εμείς οι μεγαλύτεροι και η οργή τους είναι απέναντι σε ένα κράτος που δεν λειτουργεί γιατί ξέρουν με ποιον τρόπο λειτουργεί…με τον ρουσφετολογικό τρόπο.
Οπωσδήποτε ένα μεγάλο μέρος εντός εισαγωγικών της ζημιάς σε εκλογικό εννοώ επίπεδο θα το χρεωθεί η Νέα Δημοκρατία το Κυβερνών κόμμα αλλά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν ωφελείται από αυτό το γεγονός καθόλου η αντιπολίτευση ούτε ο ΣυΡιζΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο και αυτό το λέω γιατί όχι γιατί το λένε τα γκάλοπ αλλά γιατί συζητάμε το συζητάμε με τους ανθρώπους που ακούν και βλέπουν.
Απλά οι νέοι άνθρωποι παίρνουν μετά απο αυτό το δραματικό γεγονός δυναμικά το λόγο και βάζουν μπροστά τα δικά τους κριτηρια που δεν είναι κομματικά είναι καινούργια είναι νέα αιτήματα δεν υπάρχουν στις προηγούμενες εποχές.
Με τον τροπο που τίθεται είναι μια γενιά που έζησε όλη την Οικονομική Κρίση ξενιτεύτηκε για να βρει δουλειά ύστερα έζησαν την Πανδημία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για να σώσουν τους παππούδες τους ενώ τώρα παρακολουθούνται τα παιδιά της ηλικίας τους, τους αθλητές να σωριάζονται σε γήπεδα σε χώρους άθλησης αναίτια κανείς δε μιλάει έχουν εξαφανιστεί οι γιατροί να μας πουν γιατί γίνονται όλα αυτά.
