Ακούγονται φωνές και γράφονται άρθρα που συνηγορούν, εκ του δήθεν αποτελέσματος (ποιο ήταν αυτό;) την συμπεριφορά Μητσοτάκη στο Λονδίνο. Αδιανόητο.
Η επίσκεψη του «ενοχλημένου» Μητσοτάκη στην πρωτεύουσα της Αγγλίας υπήρξε ένα πρωτοφανές, για την ύπατη διπλωματία, όνειδος και φιάσκο, που δεν έπρεπε ποτέ ένας Έλληνας Πρωθυπουργός, δηλαδή ο Ελληνικός λαός, να αισθανθεί έτσι ντροπιασμένος διεθνώς εξ αιτίας μιας άφρονης συνέντευξης που παραχωρήθηκε κατά παράβαση ενός άγραφου πρωτοκόλλου που θέλει αυτή η συνολική συνέντευξη, ως είθισται, να γίνεται πάντοτε δημόσια στο τέλος της επίσημης επίσκεψης, προς ενημέρωση της κοινής γνώμης επί των δια βουλευμένων, και ΠΟΤΕ πριν και μάλιστα αποκλειστική.
Τώρα αν αυτό συνετέλεσε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα και ο Σούνακ, ή να συνετέλεσε θετικά για ενδεχόμενη επιστροφή των Γλυπτών, που αυτή η επιστροφή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και με άλλους τρόπους καλλίτερους. Πολύ καλλίτερους.
Από όλο αυτό λοιπόν το «γλίστρημα» με τίποτα δεν απαλύνεται το γεγονός του ότι ο Μητσοτάκης αναχώρησε από το Λονδίνο με τα ώτα κατεβασμένα, και αυτό είναι που σιωπηλά διεθνώς μέτρησε, και πάρα-μέτρησε.
