Σήμερα φιλοξενούμε τον πιο επιτυχημένο και τολμηρό επιχειρηματία στο χώρο του θεάματος, ή όπως τον φωνάζουν Mr. Badminton, τον Μιχάλη Αδάμ….που η μέχρι τώρα πορεία του είναι άκρως ενδιαφέρουσα.
Ας παρακολουθήσουμε τα…βήματά του.
– Κύριε Αδάμ, μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια και πως βρεθήκατε στην Αμερική;
«Γεννήθηκα το 1957 δίπλα στο Άλσος του Προμπονά, μέσα σε μια ταβέρνα που μαζεύονταν όλοι οι σπουδαίοι, που ηχογραφούσαν στο γειτονικό στούντιο της Κολούμπια. Μετά πήρα μεταγραφή στα Πετράλωνα, και το 1967 πάλι Πατήσια.
Μπήκα στη Βιομηχανική το 1975, ίσα ίσα για να συμμετέχω στις καταλήψεις και το φοιτητικό κίνημα. Αργότερα, συνειδητά πλέον, σπούδασα παιδαγωγική, γιατί η επανάσταση είχε απομακρυνθεί κι έτσι αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο μέσα από το σχολείο.
Κι αυτό μου πέρασε σύντομα όμως. Στα τέλη του ’80 βρέθηκα στην πανέμορφη Νέα Υόρκη, ερωτικός…μετανάστης. Πήγα για ένα μήνα κι έμεινα 15 υπέροχα χρόνια. Στην αρχή ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία , αργότερα με καλλιτεχνικές παραγωγές όπου γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους πριν δημιουργήσουμε με τη Βανέσσα το 1994 την Arts Dance and Music Productions (ADaM Productions).»
– Πως επιλέξατε το χώρο του Badminton ; Πιστέψατε ότι θα μαζεύατε 2.000 θεατές σε κάθε παράσταση;
«Κάναμε πολλές πετυχημένες δουλειές στην Ελλάδα, πριν αποφασίσουμε να έλθουμε μόνιμα το 2003, με σκοπό να δημιουργήσουμε ένα θέατρο που να φιλοξενεί μεγάλα καλλιτεχνικά συγκροτήματα που περιοδεύουν ανά τον κόσμο.
Οι 2.000 θέσεις δίνουν τη δυνατότητα να έχουμε μεγάλη γκάμα άρα και φθηνά εισιτήρια. Μετά τους Ολυμπιακούς, φέραμε για πρώτη φορά το μιούζικαλ CATS στην αρένα του Badminton με τεράστια επιτυχία. Οι 100.000 θεατές του, έδωσαν την ιδέα στους τότε υπευθύνους να κάνουν πολιτιστικό χώρο το Badminton.
Ο διεθνής διαγωνισμός που έγινε , ήταν ο πρώτος για Ολυμπιακό Ακίνητο. Συμμετείχαμε και δυστυχώς …τον κερδίσαμε. Αναφέρομαι στο 2005 που η Ελλάδα είχε διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς και έδειχνε μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα.
Γρήγορα διαψευστήκαμε, αφού, όταν όλα μας τα σχέδια εγκρίθηκαν, μας δόθηκαν οι άδειες κατασκευής, οι τράπεζες ενέκριναν και χρηματοδότησαν την επένδυση, 4 ημέρες πριν το άνοιγμα του Θεάτρου το 2007, μια από τις…..γνωστές επιτροπές κατοίκων προσέβαλε στο Συμβούλιο Επικρατείας το νόμο στον οποίο στηρίχτηκε ο διαγωνισμός ως αντισυνταγματικό. Αποτέλεσμα ήταν να μην αδειοδοτηθούν οι άλλες χρήσεις του επιχειρηματικού μας σχεδίου, το δε Θέατρο πήρε άδεια λειτουργίας το 2010.
Είμαστε το μοναδικό Θέατρο και Συνεδριακό Κέντρο στον κόσμο 2000 θεατών, που δεν διαθέτει, για παράδειγμα, ένα εστιατόριο.
Εμείς καταστραφήκαμε οικονομικά πριν έρθει η κρίση, αφού δεν μπορούσαμε να επιβιώσουμε μόνο με τη χρήση του θεάτρου, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να προσελκύσουμε κανέναν επενδυτή για όλες τις άλλες ήπιες χρήσεις που είχαμε σχεδιάσει.
Το 2012 το Συμβούλιο Επικρατείας υιοθέτησε την προσφυγή της επιτροπής κατοίκων και ακόμη και σήμερα, δεν έχει δοθεί λύση στο πρόβλημα. Έχουμε κάνει αγωγή στο Δημόσιο για αποζημίωση και συνεχίζουμε να κρατάμε το Θέατρο ανοικτό, αναλογιζόμενοι τους 300 εργαζομένους.»
-Πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με το ελληνικό δημόσιο ; Στηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία;
« Για να συνεργαστείς με το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να είσαι ή σοβαρά διαπλεκόμενος ή λαμόγιο ή μαζοχιστής. Για οποιαδήποτε άλλη κατηγορία, είναι εγκληματικό λάθος. Το έχω διαπράξει και μετάνιωσα πικρά. Η Ελληνική Πολιτεία έκανε τα πάντα για να σαμποτάρει την επένδυσή μας.
Το Ελληνικό Δημόσιο είναι τόσο ανίκανο και αναποτελεσματικό, πολλές φορές παρανοϊκό, που φοβάμαι πως δεν παίρνει καμία γιατρειά, μόνο η ευθανασία ενδείκνυται. Ρωτήστε τους υπουργούς, τουλάχιστον αυτούς που προωθούν αλλαγές και μεταρυθμίσεις. Φανταστείτε έναν πολίτη ή έναν επιχειρηματία, ο οποίος εξορισμού στην Ελλάδα, αν όχι ένοχος, είναι τουλάχιστον ύποπτος!!!»
– Σας θαυμάζω γιατί εκτός από τις υπέροχες παραστάσεις που καλείτε από το εξωτερικό και οι δικές σας παραγωγές είναι εντυπωσιακές , κι έχετε φανατικούς θεατές. Που οφείλεται αυτό;
«Την πολλή δημιουργική και άκρως καλλιτεχνική δουλειά της παραγωγής, την έμαθα στη Νέα Υόρκη. Ο παραγωγός για μένα είναι ο εκπρόσωπος των θεατών μέχρι η παράσταση να φτάσει στο κοινό. Τότε, μόνο το κοινό έχει το δικαίωμα να την επιδοκιμάσει ή να την αποδοκιμάσει αγοράζοντας ή όχι εισιτήρια.
Μέχρι να φτάσει στο κοινό , πρέπει να αρέσει πολύ σε εμένα και να με εκφράζει απόλυτα. Αν μου αρέσει εμένα , τις περισσότερες φορές αρέσει και σε μερικές χιλιάδες άλλους, έναν αριθμό θεατών ικανό να ισοσκελίσει, τουλάχιστον, τον προϋπολογισμό των εξόδων. Αυτός ο δείκτης αποδεικνύει και αν ένας παραγωγός είναι καλός ή όχι.»
-Τα έξοδα είναι υπέρογκα, πως τα βγάζετε πέρα;
«Δεν τα βγάζουμε πέρα. Προσπαθούμε να καλύπτουμε τα έξοδα και να πληρώνουμε τα απαραίτητα. Καλλιτέχνες, υπαλλήλους, φόρους , ασφαλιστικές εισφορές. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή η… Τρόικα θα μεριμνήσει (πόσο τραγικό να ελπίζουμε για το αυτονόητο να παρέμβει η Τρόικα), να λυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Αν δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο που να θεσμοθετεί το Θέατρο Badminton, ως μέρος του υπό ίδρυση Μητροπολιτικού Πάρκου, το μέλλον μας θα είναι καλύτερο. Εμείς προτείναμε ένα «πράσινο ταμείο» για την κατασκευή και συντήρηση του Πάρκου . Δηλαδή ένα μέρος από τα εισιτήρια του θεάτρου να πηγαίνει για αυτό το σκοπό. Άλλοι που υποτίθεται πως μάχονται για το Μητροπολιτικό Πάρκο, το μόνο που προτείνουν είναι να κατεδαφιστεί το Θέατρο Badminton.»
-Η κρίση άγγιξε το χώρο σας; Και τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
«Και βέβαια μας άγγιξε , αφού η ψυχαγωγία δεν περιλαμβάνεται, στα απολύτως απαραίτητα. Στους Έλληνες πολιτικούς θα ήθελα να πω πως «αν δεν σπάσεις τα αυγά, ομελέτα δε γίνεται ». Υπάρχουν πολιτικοί ακατάλληλοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν τη θέση τους. Στη σημερινή φάση χρειαζόμαστε ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Υπάρχουν λίγοι τέτοιοι και πρέπει να στηριχτούν και να πολλαπλασιαστούν. Ας ψηφίσουμε τους καλύτερους.»
-Ξοδέψατε τόσα εκατομμύρια για την ανακατασκευή του θεάτρου σας τα ανταπόδωσε;
«Όχι, τα χάσαμε όλα, αλλά κερδίσαμε πολλή εκτίμηση, ικανοποίηση και αγάπη, που μόνο μια δημιουργική δουλειά σαν κι αυτή μπορεί να προσφέρει.»
-Τώρα παίζεται το διεθνώς επιτυχημένο μιούζικαλ PRISCILLA – Η βασίλισσα της ερήμου. Δεν έχω λόγια 2.000 θεατές στην πρεμιέρα σας αποθέωσαν…
«Το «Priscilla» το έχουμε παρακολουθήσει από τότε που οι φίλοι μας Αυστραλοί παραγωγοί πρωτοσκέφτηκαν, να κάνουν μιούζικαλ την καλτ αυστραλέζικη ταινία του 1994. Σήμερα είναι παγκόσμιο φαινόμενο και εκτός από Αυστραλία, Αμερική, Καναδά και Αγγλία, ανεβαίνει στην Ιταλία, στη Σουηδία, στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην Κορέα, στις Φιλιππίνες, στη Βραζιλία. Για πρώτη φορά φέραμε μια παραγωγή αυτούσια από το West End, σκηνικά, κοστούμια, σχεδιασμό ήχου κλπ και την «κουμπώσαμε» σε Έλληνες συντελεστές.»
– Ένα από τα …δυνατά σας χαρτιά για την ερχόμενη σεζόν;
«Μεταξύ άλλων, σχεδιάζουμε τη συνέχεια του «Θα σε Πάρω να Φύγουμε» με τίτλο «Θα Περάσει κι Αυτό», ένα διάσημο μιούζικαλ και μια πολύ γνωστή ελληνική οπερέτα, που θα ανακοινωθούν σε μερικές εβδομάδες.»
– Ένα όνειρό σας για το μέλλον;
«Να κάνουμε την πιο επιτυχημένη ελληνική παραγωγή, που θα έχει διεθνή αναγνώριση και σταδιοδρομία.»
