Θα λείψει ο Μπουτάρης από την πολιτική σκηνή. Όχι γιατί ήταν ο καλύτερος, ή ο πιο αποτελεσματικός.
Θα μας λείψει γιατί μας έδειξε στην πράξη…….
Α) πώς ένας Δήμαρχος μπορεί να εκμοντερνίσει το DNA μιας τοπικής κοινωνίας (συνηθίζουμε να τη λέμε «πόλη») και
Β) πώς ένας πολιτικός μπορεί να είναι προοδευτικός χωρίς να χρειάζεται ιδεολογικές πινακίδες (που οδηγούν σε περιχαρακώσεις, άρα στη συντήρηση).
Μια πόλη με πραγματικά πολυπολιτισμικό παρελθόν (μαζί με τη Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια – σε αντίθεση με την Αθήνα που γίνεται πολυεθνική χωρίς πολυπολιτισμικότητα), η οποία στη συνέχεια κλείστηκε στο Βαλκανικό της κουτί και ανέπτυξε υπερ συντηρητικές τάσεις (βλ πολιτικούς που ανέδειξε) και λόγω Μπουτάρη, άνοιξε ξανά το παρελθόν της μέσω του τουρισμού.
Η Θεσσαλονίκη είχε μαζί με Έλληνες, Τούρκους και Εβραίους. Ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αυτό είναι γεγονός.
Συγχαρητήρια στους Θεσσαλονικείς που τον έκαναν εκπρόσωπό τους (αν και γνωρίζω ότι μισούν ότι αγαπούν).
Μπράβο στον Μπουτάρη που αποσύρεται.
Εύχομαι οι Θεσσαλονικείς να αναδείξουν ακόμα μια πρωτοπόρα πολιτική προσωπικότητα (την οποία βεβαίως θα μισήσουν μετά) και κάποια στιγμή να αποτινάξουν από πάνω τους – και με την καρδιά τους – τον όρο ‘συμπρωτεύουσα’.
