Όλη η Ελλάς και σίγουρα, και η Κύπρος, καμαρώσαμε, από την ανάποδη, το «καμάρι» μας…τον Μητσοτάκη, καταχαρούμενο να βραβεύεται στην Νέα Υόρκη. Όπως επίσης είδαμε αλλά και ακούσαμε τον Ερντογάν στην Ολομέλεια του Οργανισμού.
Το Τούρκικο σχέδιο της ανεξάρτητης ισότιμης Τουρκικής Βόρειας Κύπρου, σε πλήρη εξέλιξη ως το δεύτερο βήμα συνέπεια του αρχικού της κατοχής αυτού, που ήταν και το πρώτο.
Το τρίτο βήμα θα είναι, συνθηκών ανάλογων, ενοποίηση των δυο, επεκτεινόμενης έτσι της Τουρκίας στο νησί. Και το τελευταίο κατάληψη και της υπόλοιπης, για την ώρα, ακόμα Ελληνικής.
Εμείς; Κύπρο αδέσμευτη και ανεξάρτητη, για να δουλέψει ο Τούρκος πιο εύκολα.
Ήδη ο Τούρκος μιλώντας στην Γενική Συνέλευση είπε ότι δεν υπολογίζει τις για το Κυπριακό αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, και κανένας δεν του απάντησε, εκτός των Μητσοτάκη συν της ευτραφούς κυρίας που τον ακολουθεί παντού, και Γεραπετρίτη, με χαράς χαμόγελα και θερμές, όλο θερμές χειραψίες συγχαίροντας αυτόν, μέσα στο σπίτι της Τουρκίας στην Νέα Υόρκη ευρισκόμενο. Όμως για ποιον λόγο;
Ουδείς κατάλαβε. Μόνο ο Μητσοτάκης ίσως που ελπίζει, όπως είπε, σε επανεκκίνηση των συνομιλιών για επανένωση του νησιού, και αποχώρηση από αυτό το νησί των Τουρκικών δυνάμεων κατοχής του Βόρειου μέρους αυτού.
Και ανώφελο περί αυτών μπλα μπλα, βοηθώντας έτσι πιο αποτελεσματικά τον Ερντογάν για να λάβει τα F35 ως περιβαλλόμενος από φιλικές χώρες.
Μα τότε για ποιες μακρινές άλλες τα χρειάζεται, αφού ήδη συμμάζεψε την εναντίον του Ισραήλ ρητορική του ένεκα μέρους του προς Αμερικανούς ακατάσχετου γλειψίματος, επικουρούμενου και με τις Τούρκικες σημαίες να περιφέρονται διαφημιστικά των κεντρικών λεωφόρων της μεγάλης αυτής πόλης;
Θα επιστρέψει ο Μητσοτάκης, και θα τον ξανά υποδεχτούμε; Καλά να πάθουμε λοιπόν.
