Σύννεφα αρχίζουν να μαζεύονται πάνω από τον Δ. Αβραμόπουλο και το ΥΠΕΞ. Και δεν μιλάμε για τη βαθιά εσωτερική δυσαρέσκεια που η αδράνεια μηνών και η σταδιακή κατάρρευση του μηχανισμού του Υπουργείου εκ των συνεχών παραλείψεων και λόγω της άλογης σπατάλης πόρων που η περίοδος Κασκαρέλη έχει προκαλέσει.
Υπάρχει ουσιαστικό πολιτικό κενό που η ηγεσία του σήμερα προφανώς αδυνατεί να καλύψει….
Πρώτον, το αραβικό μέτωπο δεν πηγαίνει προς τα εκεί που πίστευε ο κ. Αβραμόπουλος. Η μη απελευθέρωση των δύο ορθοδόξων μητροπολιτών από τη συριακή αντιπολίτευση είναι μια μόνο από τις ενδείξεις ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για αυτή.
Στο πλαίσιο αυτό η δήλωση στήριξης της αντιπολίτευσης εκ μέρους του κ. Αβραμόπουλου φαίνεται πια πρόωρη και λανθασμένη. Το καθεστώς Ασάντ θα επιβιώσει κατά πάσα πιθανότητα και αυτό είναι ίσως καλό για να υπάρξει ένα ανατολικό αντίβαρο στη Τουρκία.
Η πολιτική του Τζον Κέρι και γενικά η αμερικανική πολιτική φαίνεται πλέον να μπαίνει σε οδούς Realpolitik εγκαταλείποντας την ιδεαλιστική πολιτική της κ. Κλίντον (ιδεαλισμό που βέβαια οι κακές γλώσσες θεωρούν ότι ενισχυόταν από σαουδαραβικά εκατομμύρια που εισέρεαν προς το Ίδρυμα Κλίντον) η οποία τελικά έχει οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση της περιοχής.
Δεύτερον, η υιοθέτηση από τον κ. Αβραμόπουλο της λεγόμενης «γραμμής Πιπινέλη» (δείγμα της οποίας είναι και η δήλωση υπέρ της συριακής ισλαμικής αντιπολίτευσης και η οποία ευθυγράμμισε την χώρα μας με τη Τουρκία), δηλαδή η λογική ότι τα βρίσκουμε κατά το δυνατό με τη Τουρκία και προσπαθούμε να βγάλουμε το Κυπριακό από την ατζέντα, ιδίως διότι οι – κατά τεκμήριο αφερέγγυοι – κύπριοι πολιτικοί μπορεί να μας μπλέξουν, δεν φαίνεται να καρποφορεί. Η πολιτική της συμπόρευσης με τον κ. Νταβούτογλου ήδη αρχίζει να φτάνει στα όρια της.
Το Κυπριακό επιστρέφει πάλι σιγά σιγά δυναμικά, με τους ξένους να πιέζουν για τετραμερή (την οποία ορθότατα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, αλλά και οι Δ. Αβραμόπουλος και η ελληνική Κυβέρνηση αποκλείουν), αλλά με τα κανάλια επαφής με τους Κυπρίους να είναι πια σχεδόν ανύπαρκτα.
Και δεν μιλάμε μόνο για την παρουσία της πρεσβείας μας στη Λευκωσία (όπου θεωρείται πλέον από πολλούς αναγκαία η μετακίνηση του πρέσβη Βασίλη Παπαϊωάννου), αλλά και για την ανύπαρκτη όπως ισχυρίζονται πολλοί σχέση του κ. Αβραμόπουλου με τον Γιαννάκη Κασουλίδη.
Βάλτε στην εικόνα και τη βαθιά δυσαρέσκεια για την Ελλάδα που προκάλεσε η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, με τους κυπρίους να συγκρατούν την απόλυτη άρνηση του Γ. Προβόπουλου να στηρίξει με ρευστότητα τα ελληνικά παραρτήματα των κυπριακών τραπεζών.
Τρίτον, μετά τις αδυναμίες που προέκυψαν από την πολιτική της πρεσβείας σε Ουάσιγκτον και Παρίσι, όπου δεν φαίνεται να παράγεται έργο αντίστοιχο της σημασίας τους, ερωτηματικά άρχισαν να τίθενται και για πρεσβείες εγγύτατα της χώρας, με πρωτεύουσα σημασία στα εθνικά μας θέματα.
Τέταρτον, η υπόθεση με την τύχη των αρμοδιοτήτων οικονομικής διπλωματίας δεν πάει καθόλου καλά και κινδυνεύει να ανοίξει σοβαρότατο μέτωπο με τον επιχειρηματικό κόσμο.
Εδώ η έκθεση του κ. Αβραμόπουλου και του ΥΠΕΞ φαινόταν ως πρότινος μικρή. Το βάρος της πρωτοβουλίας το είχε το ΥΠΑΝ με τον Κ. Χατζηδάκη και τον κ. Μηταράκη (ιδίως τον τελευταίο), το οποίο προέβη και στη σχετική ανακοίνωση παρουσία του Πρωθυπουργού, μιας και είναι κουμπάρος του και δεν φοβάται τις πιθανές συνέπειες, έργων και λόγων του.
Η «γραμμή» που πέρασε τότε ήταν ότι επρόκειτο για «κίνηση Μηταράκη», ότι ο κ. Αβραμόπουλος δεν γνώριζε και ότι το ΥΠΕΞ απλώς δεν θέλησε να σηκώσει τους τόνους για να μην εκθέσει τον Πρωθυπουργό. Όλοι δε τα έριχναν στους ολλανδούς συμβούλους της Task Force.
Στη πραγματικότητα βέβαια εκ των υστέρων φάνηκε ότι ο κ. Κασκαρέλης, τότε γενικός γραμματέας, ήταν επαρκώς ενήμερος και συναίνεσε στην πρωτοβουλία του ΥΠΑΝ. Οι δε πτωχοί ολλανδοί συνήνεσαν σε μια κυβερνητική επιλογή (έτσι τους παρουσιάστηκε), αν και οι ίδιοι προτιμούσαν την συγκέντρωση τον αρμοδιοτήτων στο ΥΠΕΞ.
Ήδη όμως με επιστολή προς τον Πρωθυπουργό (το περιεχόμενο της οποίας διέρρευσε στην ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑΤΟΣ), ο κ. Ράϊχενμπάχ και ο ολλανδός επικεφαλής του project εξωστρέφειας της Task Force επισημαίνουν ότι δεν ακολουθούνται οι υποδείξεις της Ομάδας Δράσης, αλλά ο κ. Μηταράκης κινείται προς νέο (δικό του) μοντέλο.
Η εν λόγω επιστολή κοινοποιήθηκε και στους κ.κ. Αβραμόπουλο και Χατζηδάκη. Η επιστολή έπιασε ουσιαστικά τον κ. Μηταράκη «επ’ αυτοφώρω», διότι, χωρίς προφανώς λόγω των χρονικών αλληλουχιών να το γνωρίζουν οι συντάκτες της επιστολής, ο κ. Μηταράκης είχε συστήσει μόνος του νομοπαρασκευαστική επιτροπή για να συντάξει σχέδιο νόμο για την οργάνωση της εξωστρέφειας.
Σημειωτέον ότι ο κ. Μηταράκης δεν έχει κατά τις αρμοδιότητές του καμία δυνατότητα για νομοθετική πρωτοβουλία. Συνετά δε το ΥΠΕΞ αρνήθηκε να στείλει εκπροσώπους στην εν λόγω επιτροπή, αρνούμενο να νομιμοποιήσει τις ενέργειες του κ. Μηταράκη και τις πιθανές παρενέργειες του.
Όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, η διαχείριση μιας είδησης μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα. Έτσι, στο capital.gr συνεργάτες του κ. Νότη Μηταράκη προσπαθούσαν να πείσουν ότι την επιστολή την υπέγραφε μόνο ο ολλανδός εμπειρογνώμων και ότι αυτή απευθυνόταν στο κ. Χατζηδάκη, υποβαθμίζοντας φυσικά το όλο επεισόδιο. Μάλιστα χαρακτήριζαν «απρεπή και ακατανόητη» την εν λόγω ενέργεια!
Από την όλη όμως βαβούρα και κυρίως από τις διαρροές-απαντήσεις Μηταράκη προέκυψαν λίαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα που έχουν προβληματίσει τις επιχειρηματικές ενώσεις.
Έτσι, εκεί που οι ολλανδοί και οι κυβερνητικές ανακοινώσεις μιλούσαν για συγκέντρωση όλων των αρμοδιοτήτων εξωτερικού εμπορίου και διεθνών οικονομικών σχέσεων στο ΥΠΑΝ, ήδη διαφαίνεται η πρόθεση ο βασικός φορέας άσκησης πολιτικής να ευρίσκεται εκτός υπουργικής δομής, σε ένα φορέα (ανώνυμη εταιρεία) που θα προκύψει από την συγχώνευση του ΕΛΚΕ (Invest in Greece) με τον ΟΠΕ (Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών) και την μεταφορά των εμπορικών ακολούθων σε αυτό.
Το πρωτοφανές, η εξωτερική εμπορική πολιτική της χώρας να μην ασκείται από Υπουργείο τρομάζει πραγματικά με τον ερασιτεχνισμό της και την έλλειψη γνώσεως της λειτουργίας των μηχανισμών που ασκείται η οικονομική διπλωματία.
Έτσι, οι συνεργάτες του κ. Μηταράκη, αναφέρουν ότι αυτός προωθεί έναν φορέα εξωστρέφειας με ιδιωτικά κριτήρια λειτουργίας, με τον οποίον θα συνεργάζονται όλα τα συναρμόδια υπουργεία και δεν θα «ανήκει» οργανωτικά στον ίδιον (ούτως ή άλλος θα ανήκει στον έλληνα φορολογούμενο, αλλά τι σημαίνει αυτό; Δεν θα έχει αυτός την κυβερνητική εποπτεία.
Κατά τους ίδιους, «οι Ολλανδοί θα προτιμούσαν ένα «βασίλειο» στο οποίο θα συνενώνονται όλοι οι φορείς – μία τεράστια γενική διεύθυνση στο υπουργείο που θα υπάγεται στον ίδιον». Δηλαδή οι ολλανδοί προτείνουν ότι έχουν όλα τα σοβαρά κράτη.
Αλλά εμείς φυσικά επιλέγουμε δικό μας μοντέλο…..Ένα μοντέλο που θα επιτρέπει φυσικά να λύσει το βιοτικό πρόβλημα αρκετών ψηφοφόρων του κ. Μηταράκη που θα διορίζονται από το παράθυρο (διότι μη νομίζετε ότι δεν είναι γνωστό τι συμβαίνει στον ΕΛΚΕ, και στο ΕΤΕΑΝ αυτή τη στιγμή από διορισμούς…..του αέρα και εκτός ΑΣΕΠ), αλλά και αρκετών εταιρειών που θα κάνουν τη δουλειά που κάνουν σήμερα και προσφέρουν δωρεάν τα γραφεία ΟΕΥ στους επιχειρηματίες.
Δείγμα άλλωστε του τι σχεδιάζεται είναι η προσπάθεια του κ. Μηταράκη να στελεχώσει με άσχετους περί το αντικείμενο (πλην όμως του πολιτικού του γραφείου) το Γραφείο Οικονομικού Συμβούλου στη ΜΑ Γενεύης ενόψει ελληνικής προεδρίας στις ομάδες εργασίας του ΠΟΕ.
Μάλιστα πολλοί αποδίδουν στον κ. Μηταράκη και το ναυάγιο των προσπαθειών έτους του τέως γενικού γραμματέα ΔΟΣ και ΑΣ, Κώστα Παπαδόπουλου (αλήθεια γιατί οι τέως διπλωμάτες θέλουν πάντα επιστροφή με τον ένα ή άλλο τρόπο και ένα πόστο; Μπεγλίτης, Παπαδὀπουλος) να αναλάβει την θέση του οικονομικού συμβούλου στη Γενεύη (αναπληρωτή μονίμου αντιπροσώπου για τον ΠΟΕ).
Έτσι, ο κ. Παπαδόπουλος επέστρεψε ως σύμβουλος της διοίκησης της Eurobank (ήδη υπό τον έλεγχο του ΤΧΣ), και ο κ. Μηταράκης προωθεί το «δικό του», σε βάρος μάλιστα επιλογής του Πρωθυπουργού, αλλά και ανθυποψήφιου του γενικού γραμματέα του ΥΠΑΝ κ. Τσόκα.
Η ιστορία είχε και συνέχεια, με τον κ. Μηταράκη να εμφανίζεται οργισμένος αποδίδοντας τη διαρροή που τον εξέθεσε στο ΥΠΕΞ και συγκεκριμένα στους κ.κ. Κούρκουλα, Μίχαλο, Ένωση ΟΕΥ (από κοινού, ή ανά ζεύγος – διαλέξτε) και πέρασε στην αντεπίθεση με αποδιδόμενο σε αυτόν υβριστικό για το υπεξικό μοντέλο ασκήσεως της οικονομικής διπλωματίας άρθρο στο capital.gr με τίτλο «Βάλτε τους να δουλέψουν κ. Χατζηδάκη» που ουσιαστικά έβγαζε τους ΟΕΥ άχρηστους και τεμπέληδες.
Υπήρχε βέβαια και συνέχεια, με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, σε στήλη που διαχρονικά υποστηρίζει το κ. Μηταράκη, να «κράζει» την πρέσβη Ρόζα Ιερεμία επειδή δεν υποστήριξε επαρκώς επιχειρηματική αποστολή στο Ανόι και καθυστερεί τις βίζες στους βιετναμέζους (η πρεσβεία δίνει ούτως ή άλλως γύρω στις 250 βίζες το χρόνο).
Στη ίδια εφημερίδα άρθρο με τίτλο «Οι κακομαθημένοι πρέσβεις» αποκαλύπτει τη χρεοκοπία της αλά ΥΠΕΞ οικονομικής διπλωματίας και την αδιαφορία των διπλωματικών να ασχοληθούν με την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων της χώρας. Τυχαίο;
Το ενδιαφέρον όμως από όλη την ιστορία και τις πληροφορίες είναι άλλο: Ότι στο μεταρρυθμιστικό του ζήλο ο κ. Μηταράκης (μαζί με τα εταιρικά συμφέροντα που προσδοκούν οφέλη από τον «νέο» φορέα εξωστρέφειας) προετοιμάζει όχι μόνο τη διάλυση της υπουργικής δομής, αλλά και την κατάργηση των γραφείων ΟΕΥ.
Για τα τελευταία ασκείται κριτική ότι ασχολούνται με δράσεις πληροφόρησης και όχι με την δυναμική προώθηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Τούτο δε διότι είναι στελεχωμένα με δημοσίους υπαλλήλους και όχι με «στελέχη».
Στη θέση του σημερινού συστήματος (που είναι το μόνο δίκτυο υποστήριξης ελλήνων επιχειρηματιών στο εξωτερικό) θα υπάρχουν αποστολές (ανεξέλεγκτες προφανώς από τις πρεσβείες) που θα στελεχώνονται με «στελέχη» (όχι απαραίτητα ΟΕΥ, αλλά πιθανότατα απόφοιτοι του τμήματος διοίκησης επιχειρήσεων του Deree) και οι οποίοι θα πληρώνονται για τις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Το τελευταίο, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, διότι μια κρατική εταιρεία δεν μπορεί να παρέχει υπηρεσίες άνευ ανταλλάγματος σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (διαφορετικά θα έχουμε πρόβλημα με την Επιτροπή λόγω παράνομων κρατικών ενισχύσεων).
Το ερώτημα είναι βέβαια που θα βρουν τα χρήματα οι ΜΜΕ ελληνικές επιχειρήσεις να πληρώσουν για υπηρεσίες που σήμερα έχουν δωρεά;
Αλλά, φανταζόμαστε, αυτό δεν είναι πρόβλημα για τον κ. Μηταράκη που είχε παρασύρει τον κ. Σαμαρά στο Ζάππειο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ όπου ως γνωστόν έβλεπε παντού χρήματα.
Η όλη ιστορία πάει για τον…..γκρεμό! Και αυτό δεν θα αφήσει ατσαλάκωτο τον κ. Αβραμόπουλο. Ήδη αρκετοί επιχειρηματικοί φορείς ξανασκέπτονται το θέμα και φοβούνται τις παρενέργειες του «μοντέλου Μηταράκη», ενώ χρεώνουν στον κ. Αβραμόπουλο ότι δεν έχει καταφέρει, αν και διπλωμάτης ο ίδιος, να επιτύχει τη λύση του προβλήματος των σχέσεων διπλωματικών και ΟΕΥ, αλλά επεχείρησε να πετάξει την καυτή πατάτα αλλού.
{jcomments on}
