Τολμάει στην υποκριτική και ιδίως σε ρόλους κωμικούς είναι απολαυστικός. Μας έχει χαρίσει ώρες γέλιου τόσο μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο, σε τηλεοπτικά σήριαλ, όσο και από το θέατρο.
Τώρα μας ενθουσίασε και πάλι με την «Μαρία την Πενταγιώτισσα» σε κείμενα Μποστ που σκηνοθετεί, και όπου υποδύεται την όμορφη Μαρία που γεννήθηκε το 1821 στους Πενταγιούς της ορεινής Φωκίδας και σκανδάλισε όλους την εποχή εκείνη με την ερωτική ζωή της.
Ο λόγος για τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, γιο του μεγάλου μας Κωνσταντινουπολίτη σκιτσογράφου, εικονογράφου, γελοιογράφου, χαρτογράφου, στιχουργού, θεατρικού συγγραφέα και ζωγράφου Μποστ – Χρύσανθου (Μέντη) Μποσταντζόγλου.
-Κύριε Μποσταντζόγλου μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια. Πως είναι να μεγαλώνεις με έναν τόσο προικισμένο πατέρα και τι αποκομίσατε σαν παιδί από εκείνον;
«Αυτό που αποκόμισα ήταν ένα πλούσιο πολιτιστικό οπλοστάσιο. Τότε λόγω της ηλικίας μου δεν το συνειδητοποιούσα, αλλά από μια ηλικία και μετά είναι πιθανό αυτή η ατμόσφαιρα να με καθόρισε.»
-Όταν είπατε ότι θα σπουδάσετε ηθοποιός ποια ήταν η αντίδρασή του;
«Δεν ήταν απορριπτική , αλλά αντιθέτως ενθαρρυντική , μου τόνισε όμως ότι το όνειρό μου δεν θα ήταν εύκολο να επιτευχθεί , γιατί η τέχνη στην Ελλάδα δεν έχει παρόν και μέλλον. Και η ύπαρξη και η διαιώνισή της επαφίεται στην ανιδιοτέλεια και το μεράκι των καλλιτεχνών.»
– Πήγατε στο Θέατρο Τέχνης Κουν και στη Σχολή Κατσέλη. Οι συμφοιτητές σας πως σας αντιμετώπιζαν σαν γιο του θρύλου Μποστ;
«Δεν μετρούσε καθόλου αυτό. Σαν φίλο με έβλεπαν. Έτυχε να είμαι γιος κάποιου γνωστού καλλιτέχνη, ο οποίος όμως ήταν και αυτός χαμηλών τόνων.»
-Ο μεγάλος σας αδελφός ο Κώστας έχει πει ότι ο πατέρας σας ήταν πράος χωρίς εξάρσεις και εκνευρισμούς. Εσείς τα έχετε κληρονομήσει αυτά τα χαρίσματα;
«Καθόλου, (χαχαχα) είμαι μάλλον το αντίθετο με περιόδους νάρκης και ηρεμίας. Όσο περνά ο χρόνος ολοένα και ηρεμώ.»
-Μεγαλώσατε κυρίως αγναντεύοντας την Ακρόπολη , όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο πατρικό της μητέρας σας, κάτω από το Ηρώδειο. Ποιες οι αναμνήσεις σας από εκεί;
«Ήταν και είναι μια κλασσική γειτονιά , μεταξύ Πλάκας , λόφου Φιλοπάππου και Ακροπόλεως, με ήρεμη, καθημερινή ζωή κάτω από το προστατευτικό σεντόνι της ιστορίας μας. Έζησα εκεί από το `51 μέχρι το `80 και πάντα θυμάμαι με νοσταλγία την περιοχή και την αποζητώ.»
-Είσαστε ατίθασο πνεύμα, σαν παιδί, σαν έφηβος;
«Πάρα πολύ αλλά…Και σαν μεσήλικας.»
– Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος και τι αισθανθήκατε πάνω στο θεατρικό σανίδι;
«Ήταν μια αντικατάσταση που έκανα , μέσα σε 2-3 μέρες, σε ένα ρόλο που πλέον δεν θυμάμαι καν, στο έργο <<Παρ `ολίγον βουλευτής>> του Καρύδη. Ήταν σε περιοδεία, και πρέπει να είχα τόσο τρακ που δεν θυμάμαι τίποτα από τότε, παρά μόνο ότι ήμουν πελαγωμένος.»
-Από τους χαρακτήρες που έχετε υποδυθεί ποιος ο πιο αγαπημένος σας;
«Ένας ατίθασος νέος που έκανα στο έργο <<Μετά το φόνο>> του Γουίλιαμς σε σκηνοθεσία Κακλέα. Τώρα, έχω αγαπήσει πολύ την Μαρία την Πενταγιώτισσα του μπαμπά μου. Εκτός από κάποιους ρόλους που κατά καιρούς έχω αγαπήσει και ξεχνάω, την ώρα που ασχολούμαι με κάποιον ρόλο αυτός είναι και ο αγαπημένος μου.»
-Έχετε κάποιο αστείο περιστατικό από τη δουλειά σας που να θυμάστε;
«Πολλά αλλά δεν τα θυμάμαι , όπως και στενάχωρα. Το θέατρο έτσι και αλλιώς είναι μια δεύτερη συμπυκνωμένη ζωή.»
-Φέτος ξεκινήσατε περιοδεία με την «Μαρία την Πενταγιώτισσα» που έχει γράψει ο πατέρας σας την οποία σκηνοθετείτε κιόλας. Μιλήστε μας για το ρόλο σας ως Μαρία και γιατί επιλέξατε αυτό το έργο.
«Το έργο δεν το επέλεξα εγώ, μου το πρότειναν τα παιδιά , εγώ δίσταζα να ασχοληθώ με έργο του μπαμπά μου για λόγους υπευθυνότητας. Είναι ενδιαφέρων ρόλος, καθώς πρόκειται για μια χειραφετημένη γυναίκα με ελεύθερη ματιά και σκέψη και χιούμορ.»
-Έχετε δυο μεγάλα παιδιά. Ένα γιο από τον πρώτο σας γάμο και μια κόρη με την επίσης ηθοποιό & συγγραφέα Δήμητρα Παπαδήμα. Η σχέση σας με τα παιδιά σας πως είναι, τι τα συμβουλεύετε σαν πατέρας;
«Δεν είμαι ο κλασσικός μπαμπάς ,τα αγαπώ πάρα πολύ και χωρίς να θέλω να είμαι διδακτικός, τα κάνω να έχουν αρχές και αξίες. Εύχομαι, όπως κάθε γονιός, να έχουν προκοπή και την υγεία τους και πολύ χαρά στη ζωή τους.»
-Τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας για την κρίση που περνάμε, η οποία ιδιαίτερα έχει πλήξει τους νέους;
«Να ξεπεράσουν τα πολιτικάντικα παιχνίδια τους – που δεν το βλέπω – να ασχοληθούν με τις επιπτώσεις – που δεν τις βλέπουν, και τις παραβλέπουν ηθελημένα πολλές φορές – και να καταλάβουν ότι οι ζωές μας δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου , αλλά ευαίσθητες και ανθρώπινες στιγμές.»
-Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί σας που εμφανίζονται συνεχώς. Χειμώνα, καλοκαίρι, σε τηλεόραση, σε θέατρο, δεν θα τους αποκαλούσα μαϊντανούς, αλλά στην τελική βαριέσαι να βλέπεις τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα όσο καλοί κι αν είναι. Είναι προβλέψιμοι πια. Που το αποδίδετε αυτό. Στις γνωριμίες, στα κυκλώματα, ή στο ταλέντο;
«Κυρίως στα δύο πρώτα. Υπάρχουν παιδιά που έχουν πάρα πολύ ταλέντο αλλά δεν έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ , αν και είναι πολύ σπουδαιότερα από τα υπάρχοντα. Αυτό είναι απόρροια κοινωνικών καταστάσεων αλλά φαίνεται ότι κανείς δεν θέλει να ξεβολευτεί από αυτή την μικροαστική αντιμετώπιση.»
-Ένα ανεκπλήρωτο όνειρό σας και μια ευχή σας;
«Να φτιάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα και να ηρεμήσει πια ο κόσμος που έχει τραβήξει τα πάνδεινα, και να πάρει ο πολιτισμός τη θέση που του αξίζει.»
