Σκηνικό που ευνοεί την επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα διαμορφώνεται στην Ελλάδα, καθώς οι βαθιές απολήξεις του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ φαίνεται ότι δεν θα αντιμετωπιστούν εύκολα από το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου, ενώ παράλληλα το Αρραγές Ενιαίο Μέτωπο της ελίτ που στήριζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει αρχίσει να αναζητά εναλλακτικές λύσεις, στο πλαίσιο των οποίων-και εν τη απουσία βιώσιμων προτάσεων-δείχνει ανοιχτό στην επιστροφή του πρώην Πρωθυπουργού.
Η παρουσία της Άγκελα Μέρκελ στην Αθήνα και η συζήτησή της με τον Αλέξη Παπαχελά, με σαφείς αναφορές στο 2015 και τη διαπραγμάτευση με την Κυβέρνηση Τσίπρα, δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε ουδέτερη.
Αντιθέτως, αποτέλεσε πολιτικό σήμα εξευρωπαϊσμένης νομιμοποίησης, με την καγκελάριο de facto να συναινεί στην ανάγκη επαναξιολόγησης του αφηγήματος εκείνης της περιόδου.
Σε ένα Διεθνές Περιβάλλον που επαναφέρει στο προσκήνιο τα ζητήματα κυριαρχίας, κρατικής στρατηγικής και κοινωνικής συνοχής, ο Τσίπρας εμφανίζεται όχι ως ριζοσπάστης, αλλά ως αποδεκτός διαχειριστής κρίσης-με το ανεπίσημο «καλώς έχειν» της Παλαιάς Φρουράς.
Η επάνοδος του Αλέξη Τσίπρα, είτε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσω νέας κομματικής δομής, μπορεί να μην αποτελεί μακρόπνοη λύση σε αυτή τη φάση, αλλά εξετάζεται και ίσως δοκιμαστεί, ως ενδιάμεση λύση για την χαλιναγώγηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την επανασυσπείρωση τμήματος της Αντιπολίτευσης.
Το σενάριο αυτό υποστηρίζουν σειρά παραγόντων και συγκυριών, όπως η παρουσίαση του βιβλίου της Άγκελα Μέρκελ με δημόσια συζήτησή της με τον Αλέξη Παπαχελά, στο πλαίσιο του οποίου επανήλθε η στρατηγική της διαπραγμάτευσης.
Τη δυναμική αυτή εντείνει η επαναφορά του θέματος και από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, με το αίτημα για τη Δημοσιοποίηση των πρακτικών του Πολιτικού Συμβουλίου του 2015-μετά το Δημοψήφισμα-το οποίο αν και απορρίφθηκε-όπως αναμενόταν-από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα, εν τούτοις αναδεικνύεται μετά επιτάσεως από τα Media που ελέγχει ο Βαγγέλης Μαρινάκης (Βήμα, Νέα, in.gr και MEGA Channel).
Οι παταγώδεις αποτυχίες της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στα μέτωπα της Εξωτερικής Πολιτικής και ιδιαίτερα στην π Πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, στη Μονή του Σινά και η απώλεια επαφής με τον Χάφταρ στη Λιβύη που τώρα φαίνεται έτοιμος να κυρώσει το Τουρκολυβικό μνημόνιο εμπεδώνουν την εικόνα Αναποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης σε μείζονα μέτωπα.
Αν σε αυτά προστεθεί και η σύγκρουση Μητσοτάκη με Πατριαρχείο, ομογένεια και Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, που περιόρισε δραστικά τις προσβάσεις στο περιβάλλον Τραμπ με τα τραγικά αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του NATO όπου ο Ταγίπ Ερντογάν εξασφάλισε την επιστροφή στο πρόγραμμα F-35 και την αγορά Eurofighter, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο χώρος που διαμορφώνεται ευνοεί την επανεμφάνηση του Αλέξη Τσίπρα στο εγχώριο Πολιτικό Σκηνικό.
Η ερμηνεία του Μαξίμου.
Από την άλλη πλευρά, στο Μαξίμου, εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πρόκριμα και καταλύτη για την επανασυσπείρωση της βάσης της ΝΔ γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον περιορισμό της εκκροής ψηφοφόρων προς την αδιευκρίνιστη ψήφο.
Παράλληλα, η δυναμική αυτή θα μπορούσε να ανακόψει την προσπάθεια δημιουργίας πόλου στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, στον οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζει ο Αντώνης Σαμαράς. καθώς και ενδεχομένως και άλλοι εν ενεργεία βουλευτές της ΝΔ.
Auditor’s note: Μηχανισμοί.
Οι πιέσεις από τους Ευρωπαίους στα μέτωπα της Δικαιοσύνης, των σκανδάλων και της ελευθερίας του Τύπου εντείνουν την φθορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ αποσταθεροποιούν το εσωτερικό οικοσύστημα που τον υποστηρίζει.
Αν και επικοινωνιακά το Μαξίμου φαίνεται να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις, το κλίμα στην κοινωνία έχει αλλάξει αισθητά.
Η αποσύνδεση μεγάλης μάζας των ψηφοφόρων από τη Νέα Δημοκρατία, η έλλειψη πειστικής και δυναμικής εναλλακτικής τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το ΠΑΣΟΚ και η έλλειψη πολιτικού βάθους και αξιοπιστίας σε Ζωή Κωνσταντοπούλου και Κυριάκο Βελόπουλο, καθιστούν το σενάριο επανάκαμψης του Αλέξη Τσίπρα ρεαλιστικό.
Ήδη πάντως, στα social media έχουν επανενεργοποιηθεί πολιτικά πρόσωπα, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, που θεωρούνται ότι ανήκουν στην εμπροσθοφυλακή του Αλέξη Τσίπρα, ενώ η στάση που κράτησαν στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν επίσης αινιγματική.
Αν σε αυτά προστεθεί η κινητοποίηση accounts που είχαν ταχθεί στην υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα, τότε είναι προφανές πως επιχειρείται η δημιουργία δυναμικής η οποία θα αξιολογηθεί σε δεύτερη φάση δημοσκοπικά.
Αν και δημοσκοπικά η απήχηση του πρώην Πρωθυπουργού είναι περιορισμένη, εν τούτοις αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εφόσον η κίνησή του συναντήσει τη στήριξη ικανού τμήματος της Μιντιακής ελίτ.
Υπ’ αυτό το πρίσμα τα δημοσιεύματα για συζητήσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη για συμμετοχή ή εξαγορά της Εφημερίδας των Συντακτών, μόνο τυχαία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Υπό το ίδιο πρίσμα θα μπορούσε να εξεταστεί και η φημολογούμενη πίεση του Μαξίμου στον Αλέξανδρο Εξάρχου για να κλείσει το-επίσης Αντιπολιτευτικό-Attica TV.
