Συγγενείς, φίλοι και ο καλλιτεχνικός κόσμος συνόδεψε την Κική Σεγδίτσα στην τελευταία της κατοικία.
…….Είχαμε κάνει συνέντευξη όταν εκδόθηκε το βιβλίο σου «Ερωτική απόδραση», θυμάσαι; Τώρα Κικίτσα μου, τι……απόδραση ξαφνική ήταν αυτή που έκανες εσύ;
Έφυγες και άφησες ένα μεγάλο κενό ολόγυρά σου (αχ κι αυτό το τσιγάρο, βρε Κική μου, πια…). Όχι, δεν θα μας λείψουν τα συγκλονιστικά βιβλία σου, η γλαφυρή πένα σου, ο μεστός λόγος σου, οι γνώσεις, η έντονη παρουσία σου, η παιδεία σου.
Θα μας λείψει το κατακόκκινο των μαλλιών σου, το χαρακτηριστικό σου γέλιο, η καλοσύνη σου, η γλύκα σου, η αγάπη σου για όλους, για όλα, η ζεστασιά σου, η αρχοντιά σου, η μεγάλη ψυχή σου. Γιατί μας έδωσες πολλή αγάπη Κική μου, αλλά δεν έχεις παράπονο, πήρες και πολλή αγάπη.
Ήθελες να γίνεις ψυχίατρος, όμως έγινες καταξιωμένη ρεπόρτερ-δημοσιογράφος-στιχουργός-θεατρική συγγραφέας-ποιήτρια-συγγραφέας-σεναριογράφος……
Στην τηλεόραση πρωτοπόρος, ΥΕΝΕΔ, ΕΡΤ, ΑΝΤ1, στο ραδιόφωνο, στα θέατρα, στη σκηνή στα παρασκήνια, ήσουν παντού. Και πού δεν ήσουν! Στην ΕΣΗΕΑ, στον ΕΔΟΕΑΠ μας, και πού δεν πρωτοστατούσες! Για το δίκιο των συναδέλφων σου που τόσο σεβόσουνα και νοιαζόσουνα. Και πού δεν έτρεχες…..Πρώτη παντού!
Για τα ποιήματά σου βραβεύτηκες δύο φορές, από την γαλλική Union et Maintien, το 1967, με το Χρυσό της Φοίνικα, και από την ολλανδική Netherlands Laureat Van De Arbeit, με το Α′ Τάξεως Παράσημο Γραμμάτων και Τεχνών. Βραβεία, διακρίσεις, τιμές…
Η βοήθειά σου στους νέους ήταν απεριόριστη, πολύτιμες οι συμβουλές σου, σαν μάνα! Σαν μάνα αγαπημένη.
Θυμάμαι στις παρουσιάσεις των βιβλίων σου, που τα θέατρα γέμιζαν από τους καλεσμένους σου. «Αν θέλει η Κική κάνει κυβέρνηση»…..λέγαμε.
Τόσο σε αγαπούσαμε και δεν έλειπε κανείς. Συγγενείς, φίλοι, ηθοποιοί – που τόσους «αγκάλιασες», προώθησες με τις συνεντεύξεις σου και όχι μόνον.
Η Κική Σεγδίτσα στην πορεία της σαν δημοσιογράφος, έφερε πολλές καινοτομίες στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και μάλιστα προσθέτοντας και προσωπικές λεπτομέρειες για τη ζωή των σταρ.
Δεν υπήρχε ηθοποιός που να μην είχε πάρει συνέντευξη, γιατί κυνηγούσε την πρωτιά, ακόμη κι όταν ήρθε ο…..μύθος Μάρλον Μπράντο στην Αθήνα, πρώτη έτρεξε να τον συναντήσει.
Όσο για την Αλίκη Βουγιουκλάκη που ήταν ο έμπιστός της άνθρωπος η Κική, την γνώρισε σε μια κρουαζιέρα που διοργάνωνε το περιοδικό «Πρώτο», που συνεργαζόταν.
Είχε πει, ότι όπου πατούσε η Αλίκη μέσα στο πλοίο νόμιζες ότι θα μπατάριζε απ’ τον κόσμο που την ακολουθούσε. Όταν ήταν έγκυος στον Γιαννάκη η Αλίκη, κάθε βράδυ η Κική βρισκόταν σπίτι της και μαγνητοφωνούσε τη ζωή της, για να την γράψει σε συνέχειες στο περιοδικό που εργαζόταν.
Εξ άλλου την Κική την αγαπούσε όλη η οικογένεια της Αλίκης, γι αυτό και ο ανιψιός της Αιμίλιος Βουγιουκλάκης, που είναι αντιδήμαρχος Γλυφάδας, όταν την αποχαιρέτισε στην εκκλησία είπε:
«Αντίο Κική μας, από την οικογένεια που αγάπησες και σε αγάπησε…..Η Αλίκη μας σε περιμένει. Έχετε ακόμα να πείτε πολλά. Να σου διηγηθεί και να σου εκμυστηρευτεί. Και εσύ, όπως πάντα, να τα αποτυπώσεις με τον δικό σου γλαφυρό, ξεχωριστό τρόπο. Από σήμερα καλύπτεις το ρεπορτάζ των Αγγέλων».
Ο μεγάλος έρωτας της Αλίκης ήταν ο Κύπριος επιχειρηματίας Γιώργος Ηλιάδης και για την αγάπη τους – επειδή όλα της τα είχε εξομολογηθεί η Αλίκη – είχε γράψει η Κική το βιβλίο «Σπασμένα Καράβια» και έλεγε πως όταν το έγραφε κάπνισε κούτες τσιγάρα, γιατί μάτωνε, πόναγε.
Η Τζένη Καρέζη της είχε εκμυστηρευτεί, ότι ακόμη κι αν ένας ρόλος της άρεσε, αν δεν είχε απήχηση στους θεατές δεν θα τον έπαιζε κι επίσης ότι ήθελε να «φύγει» από τη ζωή, επάνω στο σανίδι.
Και την Μερκούρη τη λάτρευε η Κική, αλλά δεν της έκανε το χατίρι να μάθει τάβλι, που η Μελίνα ήθελε για να παίζουν μαζί.
Πολύ κοντά ήταν επίσης και με τον Τόλη Βοσκόπουλο και τη Ζωή Λάσκαρη, τον οποίο πληροφόρησε η Ζωή για τον χωρισμό τους, όταν εκείνος βρισκόταν στην Αμερική για συναυλίες.
Ο Τόλης έγινε ράκος, όταν επέτρεψε πήγε στο σπίτι που έμεναν μαζί στους πρόποδες του Λυκαβηττού και τα έσπασε όλα, ακόμη και τα φουστάνια της έσκισε και μετά εξαφανίστηκε από όλους.
Και για τη μεγάλη αγάπη της ζωής του την Άντζελα Γκερέκου που τόση ευτυχία του έδωσε, της είχε πει. Με τον Κώστα Καρρά γνωρίστηκαν στα γυρίσματα του πρώτου σήριαλ που έγραψε η Κική για την τότε ΥΕΝΕΔ το 1970.
Θα θέλαμε σελίδες να μιλάμε για την Κική. Την αγάπη μας όμως την δείξαμε όταν την περασμένη Τρίτη, όταν ασφυκτικά γέμισε το κοιμητήριο του Ζωγράφου, από όλους εμάς που πήγαμε να την αποχαιρετίσουμε για τελευταία φορά.
Που πήγαμε να της ευχηθούμε καλό κατευόδιο στους γαλάζιους ουρανούς, στους απέραντους καταπράσινους κάμπους με τα ευωδιαστά πολύχρωμα λουλούδια: ένθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ατελεύτητος.
