Δεν ανέμενα κάτι διαφορετικό, από το ήδη γνωστό αποτέλεσμα της συνάντησης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί στην οικία της κ. Σπέχαρ, στην οποία κάποιος πρέπει να θυμίσει και να υπογραμμίσει ότι έφτασε ο καιρός να παίξει ένα ανεξάρτητο ρόλο, διότι μέχρι σήμερα εξυπηρετεί την κατοχική δύναμη.
Η συνάντηση προηγήθηκε της ανακοίνωσης της Exxon Mobil, η οποία αναφέρει ότι στο οικόπεδο 10 της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας βρέθηκε εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα φυσικού αερίου.
Και ακολούθησε της συνόδου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αιγύπτου, όπου ο πρόεδρος της Κύπρου είχε την ευκαιρία για συζητήσεις σε υψηλό επίπεδο με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.
Πήγε, λοιπόν, σ’ αυτή τη συνάντηση ο κ. Αναστασιάδης – και διαψεύσεις δεν γίνονται αποδεκτές – πιεζόμενος από τους «κομμουνιστές» του ΑΚΕΛ, οι οποίοι δυστυχώς έπεισαν και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Από τη στιγμή που έφυγε ο Νίκος Κοτζιάς, οι Ακελικοί είναι στα μέσα και στα έξω στην Αθήνα. Διόρισαν και την κ. Σία Αναγνωστοπούλου στο υπουργείο Εξωτερικών, γνωστή για τις εθνομηδενιστικές θέσεις της, αλλά λογαριάζουν χωρίς τον…..ξενοδόχο Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος δεν θα θελήσει να αμαυρώσει το όνομα του με φιλοτουρκικές λύσεις…
Στο ΑΚΕΛ τον είχαν δεδομένο, αλλά εγώ άλλα ακούω…Και πήγε, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Κύπρου στο κάλεσμα της κ. Σπέχαρ, σέρνοντας τα βήματα του. Διότι γνωρίζει πλέον, κάτι που θα έπρεπε να το ξέρει πολλά χρόνια πριν: ότι για την Τουρκία λύθηκε το Κυπριακό το 1974, όταν οι Αττίλες εισέβαλαν στο νησί έχοντας τις πλάτες της Αμερικής του Χένρι Κίσιγκερ.
Η Άγκυρα δεν πρόκειται να δεχθεί καμία λύση που δεν θα βασίζεται σε εκείνο τον σχεδιασμό. Ο κ. Αναστασιάδης – αν δεν με απατά η μνήμη μου – έχει αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά στο Κυπριακό από το 2017, πριν από το Κραν Μοντανά, ίσως και από το 2016.
Και είδε το φως διότι παρά τις προσπάθειες του και τις υποχωρήσεις του, η τουρκική απάντηση ήταν η ίδια: Λίγα δίνεις, του είπαν οι Τούρκοι, με τους οποίους απέκτησε επαφές από το 2004, και ενώ ο άνθρωπος με το συμπάθιο – είχε δώσει ότι είχε και δεν είχε, ακόμα και το…..παλιάμπελο.
Και κακώς τον κατηγορούν οι πρώην «σύντροφοι» του και «συναγωνιστές» του που προσπάθησαν – ευτυχώς χωρίς επιτυχία – να μας επιβάλουν το ρατσιστικό σχέδιο Ανάν. Διότι εάν ο Αναστασιάδης που ξέραμε άλλαξε θέση, κάτι είδε, κάτι κατάλαβε που τον συγκλόνισε.
Βέβαια πολλά λόγια να μην λέμε διότι υπό την πίεση του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, μπορεί να ξαναδεί το……φως και να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε.
Άλλωστε, αν κοιτάξει κανείς τι συμβαίνει γύρω μας, γρήγορα θα αντιληφθεί ότι κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες και «εθνομηδενιστικές» ιδέες, οπότε αν συστρατευθεί μαζί τους και ο Αναστασιάδης, ο αγώνας του λαού για ήττα των φιλοτουρκικών σχεδίων θα γίνει ακόμα πιο δύσκολος.
Βέβαια, είναι τόσο υποψιασμένοι οι πολίτες, που πάλι θα χάσουν όλοι αυτοί οι περίεργοι που μας ζητούν να αυτοκτονήσουμε.
Τι κέρδισε, λοιπόν, ο κ. Αναστασιάδης πηγαίνοντας στην οικία της κ. Σπέχαρ;
Μάλλον ας το θέσουμε διαφορετικά: Τι κέρδισαν οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι; Η απάντηση είναι τόσο, μα τόσο εύκολη. Ο κατοχικός ηγέτης εμφανίστηκε στη συνάντηση με το «σκονάκι», απήγγειλε το ποίημά που του έδωσε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, «συμφώνησαν» με τον Κύπριο ηγέτη και σε κάποια ήδη συμφωνημένα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, και έφυγαν.
Αποτέλεσμα μηδέν. Και επειδή θα ξεκινήσει ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ να ρίχνει πέτρες πάλι, σαν αυτόν τον τύπο του χωριού που βλέπει «οράματα» και έχει…..οράματα, ας του πει κάποιος ότι ρεζιλεύεται να συνεχίζει αυτό το παραμύθι της υποστήριξης στον Μουσταφά Ακιντζί.
Δεν μπορεί να πιστεύει την κάθε μαλαγανιά του κατοχικού ηγέτη, και να την παρουσιάζει ως την αλήθεια. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε δίνοντας το δικαίωμα στους εχθρούς του «κομμουνιστικού» κόμματος να περιγελούν και τον ίδιο και το ΑΚΕΛ. Ο Ακιντζί δεν έχει κανένα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις.
Μεταφορέας των απαράδεκτων απαιτήσεων της Τουρκίας είναι, ένας θλιβερός άνθρωπος, που πρόδωσε τα όνειρα των προοδευτικών Τουρκοκυπρίων. Το ΑΚΕΛ λέει ότι τον πιστεύει για να μπορεί να επιμένει σε ένα αφήγημα, αυτό της διζωνικής, που έχει ήδη πεθάνει. Ζει ένα δράμα ο κ. Άντρος Κυπριανού, είναι η αλήθεια.
Αλλά να μην χάσουμε την Κύπρο για να το ξεπεράσει. Έλεος δηλαδή…Ο καθένας βγάζει τα απωθημένα του στην Κύπρο και στο πρόβλημά της. Και πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Κυπριανού έμαθε το ίδιο αυτό παραμύθι και στον Αλέξη τον Τσίπρα, διότι ξαφνικά δείχνει διάθεση να τελειώνει και με το Κυπριακό, μετά το κλείσιμο του Σκοπιανού.
«Τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε-έξι», λένε οι «σοφοί», μόνο που θα είναι δύσκολο να βρουν και τους…..νεκροθάφτες.
Ο κ. Αναστασιάδης, προς το παρόν, έχει αποφασίσει να κάνει ένα βήμα πίσω και να αφουγκραστεί και τις επιθυμίες των πολιτών. Αλλά οι ηγέτες των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ -τώρα και ο Αλέξης Τσίπρας, δυστυχώς- νομίζουν πως θα αποφασίσουν για την πλειοψηφία. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Και θα χάσουν και θα ρεζιλευτούν.
Διότι, σε αντίθεση με το Σκοπιανό, στην Κύπρο πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα. Και οι πολίτες θα τιμωρήσουν όσους δεν ακούνε τη φωνή του λαού…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι ανακοινώσεις από την Exxon Mobil ήταν ένα καλό νέο για την Κύπρο και το λαό της. Μέχρι να δουν οι πολίτες τα αποτελέσματα θα περάσει χρόνος.
Επειδή οι γνωστοί απολογητές της Τουρκίας θα ξεκινήσουν τα κλάματα και θα αρχίσουν να ζητούν να περάσουν αγωγοί και…..αέρια από το έδαφος της κατοχικής δύναμης, ας καταλάβουν ότι τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας είναι ταυτισμένα με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Αμερική. Αυτό σημαίνει ότι η καλύτερη λύση είναι ο αγωγός East Med. Τα χρήματα έχουν βρεθεί, όπως και η στρατιωτική υποστήριξη είναι εξασφαλισμένη.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αποδείχθηκε, κάτι που ανέμενα, ότι η διαφθορά που κυριαρχεί την κυπριακή πολιτική, οικονομική και επιχειρηματική ζωή, απασχολεί πολύ τους πολίτες. Είχα πολλές θετικές αντιδράσεις για το κείμενο της περασμένης Κυριακής. Δυστυχώς, η μάχη εναντίον της διαφθοράς εξευτελίστηκε με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών του τόπου.
Πόσοι μιλούν για το καταστρεπτικό αυτό φαινόμενο; Δυστυχώς, επικρατεί ο νόμος της σιωπής, διότι ουδείς τιμωρείται. Μου λένε Ευρωπαϊκή Ένωση και κουραφέξαλα. Που είναι οι μηχανισμοί της;
Έχει καταστεί μία γραφειοκρατική μηχανή, που ξοδεύει ασυλλόγιστα και αλόγιστα πόρους, που έπρεπε να διοχετεύονται στις χώρες και στους λαούς. Και για τις ευθύνες της Ε.Ε. πόσοι μιλούν; Αφού ο …μισός πληθυσμός του νησιού έχει «επιβραβευθεί» με πληρωμένο ταξιδάκι στις Βρυξέλλες…
