«Γαλάζια Πατρίδα», ως άσκηση και ως δόγμα επεκτατικής πολιτικής, ρητορικές εξάρσεις Ερντογάν, με απειλές, εκφοβισμούς, διαμορφώνουν το κλίμα που θέλει και επιδιώκει η Τουρκία να επιβάλλει.
Και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει, καθώς δια των ημετέρων ΜΜΕ «σερβίρεται» αυτή η εικόνα στην κοινή γνώμη Ελλάδος και Κύπρου.
Τα τύμπανα πολέμου και οι εκφοβισμοί «παίζουν» περισσότερο σ’ εμάς παρά στην Τουρκία. Είναι προφανές πως το κλίμα που διαμορφώνει η Άγκυρα είναι αποτέλεσμα και των δεδομένων που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή.
Είναι σαφές πως το καθεστώς Ερντογάν δεν θέλει να μείνει εκτός ενεργειακού παιχνιδιού καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα εξουδετερώσει γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις της Άγκυρας.
Όπως, όμως, διαμορφώνεται το σκηνικό η Τουρκία είναι εκτός παιχνιδιού, παρακολουθεί από τις κερκίδες. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι η Τουρκία εννοεί την προώθηση των πολιτικών της σχεδιασμών δια της επιβολής.
Δεν προσεγγίζει το ζήτημα αυτό μέσα από συνεννοήσεις και συμπράξεις, συμφωνίες. Θέλει ρόλο και τον επιδιώκει με τους δικούς της όρους: Την προσαρμογή / υποταγή των τρίτων στις επιδιώξεις της.
Αυτή η συμπεριφορά είναι διαχρονική και καθορίζει τη στάση και την τακτική της κατοχικής Τουρκίας. Η Άγκυρα αισθάνεται απομονωμένη, ότι χάνει το παιχνίδι και αυτό την καθιστά επικίνδυνη γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την αντίδραση της.
Οι μόνες περιπτώσεις κατά τις οποίες η Τουρκία θα ικανοποιηθεί, ενώ συνεχίζει την ίδια συμπεριφορά και τακτική, είναι να της κάνουν πλάτες οι βασικοί παίκτες.
Να συμμετέχει, δηλαδή, έστω και εκ των υστέρων και να είναι πρωταγωνιστής του παιχνιδιού. Αυτό για να γίνει εξαρτάται από την Ελλάδα, την Κύπρο και από όσους εμπλέκονται στα ενεργειακά. Κάποιοι από τους παίκτες προφανώς και δεν θέλουν την Τουρκία στα… πόδια τους.
Ακόμη και εκείνοι που υποστήριζαν φανατικά τη μεταφορά του αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας, εγκατέλειψαν την ιδέα, καθώς διαπίστωσαν πως δεν είναι αξιόπιστη λύση, δεν είναι αξιόπιστο το καθεστώς Ερντογάν.
Έμειναν κάποιοι σε Ελλάδα και Κύπρο, εκφραστές του τουρκικού εθνικισμού, να το συντηρούν σιωπηλά. Αλλά ακόμη και να συναινέσουν Αθήνα και Λευκωσία, δεν θα δεχθούν κάποιοι από τους υπόλοιπους παίχτες. Θα πρέπει να κάνουμε μια καλή ανάγνωση των τουρκικών επιδιώξεων.
Η Τουρκία θέλει να εξουδετερώσει τα πλεονεκτήματα που απέκτησε η Κυπριακή Δημοκρατία στο πεδίο της ενέργειας. Θέλει να ανατρέψει την ισχύ που διασφαλίζει η Λευκωσία μέσω του φυσικού αερίου.
Γι’ αυτό και επιστρατεύει την επιθετικότητα και προβάλλει τη δική της ισχύ, που είναι στρατιωτική. Κανείς από τους τρίτους δεν πρόκειται να…θυσιαστεί για την Κύπρο, δεν θα κηρύξει πόλεμο στην Τουρκία. Θα σταθούν, ωστόσο, απέναντι στην Άγκυρα εάν θίγονται τα συμφέροντά τους.
Πέραν από τα… χαριεντίσματα και τα κορδώματα στις φωτογραφίσεις, πρέπει να μπει στο κάδρο και η ενεργειακή ασφάλεια. Και θα πρέπει να συνδεθεί με τις απλόχερες διευκολύνσεις που προσφέρει η Λευκωσία σε όσους ζητήσουν.
Οι συνεργασίες, τριμερείς, τετραμερείς κλπ θα κριθούν όταν το τουρκικό γεωτρύπανο θα τρυπήσει στην κυπριακή ΑΟΖ. Εάν το κάνει θα επιλέξει σε μη αδειοδοτημένο θαλασσοτεμάχιο, για να μην βρεθεί ο νταής Ερντογάν απέναντι στον Τραμπ ή τον Μακρόν.
Πώς θα αντιδράσουν οι στρατηγικοί εταίροι της Κυπριακής Δημοκρατίας; Θα δεχθούν αυτή την παραβίαση; Θα δεχθούν να κάνουν γεωτρήσεις δίπλα σε εκείνες, τις παράνομες της Τουρκίας; Θα επηρεάζονται και οι ίδιοι γιατί θα έχουν να κάνουν με την Άγκυρα, που θα δραστηριοποιείται σε γειτονικά θαλάσσια-τεμάχια.
Τα συμφέροντα τρίτων επηρεάζονται από τις τουρκικές επιδιώξεις κι αυτό εάν δεν το συνειδητοποιούν πρέπει να τους εξηγηθεί.
Εάν σιωπήσουν τότε το μόνο που θα μείνει από τις τριμερείς και τετραμερείς θα είναι φωτογραφίες στο κάδρο. Αλλά αυτό δεν θα επηρεάζει κανέναν άλλο πλην της Ελλάδος και της Κύπρου.
Υ.Γ. Νέες στρατηγικές συμμαχίες στη Μεσόγειο: Η Γαλλία κτίζει βάσεις στην Κύπρο, από κοντά οι ΗΠΑ.
