Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, στα έξι του άρχισε μαθήματα κλασικού πιάνου, στην εφηβεία του τον κερδίζει η ροκ μουσική, ενώ το 1974 γνωρίζει το μουσικό θέατρο παίζοντας σε musicals.
Το 1976-1980, παράλληλα με τις σπουδές του στα Οικονομικά στο North London University στην Αγγλία, παρακολουθεί σεμινάρια υποκριτικής και κινησιολογίας.
Υπήρξε από τους ιδρυτές του Anatolia Alumni Drama Club (1983), της μεγαλύτερης, τότε, ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας της Θεσσαλονίκης.
Πρωταγωνίστησε σε διάφορα έργα και από το 1989 έως το 1995 σκηνοθετεί τις υπερπαραγωγές musicals «Tommy Rock Opera», «Cats», «Jesus Christ Superstar».
Από το 1998 δισκογραφεί και συνεργάζεται σαν συνθέτης με την ερμηνεύτρια και στιχουργό Γεωργία Βεληβασάκη, το 2012-2013 σκηνοθέτησε και παρουσίασε το μουσικό του έργο «Alexander» στην πρώτη του εκδοχή, σε στίχους της Penny Turner.
Το 2013 έγραψε μουσική για το μιούζικαλ του Εθνικού Θεάτρου «Ένα καπέλο γεμάτο βροχή».
Toν Οκτώβριο 2014, σε συνεργασία με ομάδα Ελλήνων και ξένων ιστορικών, φιλολόγων και κειμενογράφων, με επικεφαλής την Alexandra Charanis, παρουσιάζει με τεράστια επιτυχία ένα νέο έργο, το «Alexander The Great Rock Opera», στο Βασιλικό Θέατρο, σε υπερπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας.
Με αυτή την ευκαιρία τον φιλοξενούμε. Μαζί μας ο Κώστας Αθυρίδης.
Κύριε Αθυρίδη, από τις 23 έως και τις 26 Οκτωβρίου και 29 , 30 & 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου 2014 αφού πήρε παράσταση λόγω sold out, παρουσιάζετε στη Θεσσαλονίκη το μεγαλειώδες έργο σας «Alexander The Great Rock Opera». Πώς σας ήρθε η ιδέα και πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να φτάσετε στο τελικό αποτέλεσμα;
«Από τα παιδικά μου χρόνια, μαθητής ακόμα στο κολέγιο Anatolia, γνώρισα και αγάπησα το μουσικό θέατρο με το οποίο ασχολήθηκα σαν ηθοποιός, μουσικός, σκηνοθέτης και παραγωγός για παραπάνω από τριάντα χρόνια, όταν ακόμα το είδος, δηλαδή το musical και η ροκ όπερα, ήταν σχεδόν άγνωστα στο ελληνικό κοινό.
Έτσι, αφού πια, τη δεκαετία του ’90, σκηνοθέτησα το Jesus Crist Superstar – για μένα το καλύτερο έργο του Andrew Lloyd Weber – θέλησα να συνθέσω ένα πρωτότυπο έργο με θέμα ελληνικό.
Στην αναζήτηση του ήρωά μου δεν δυσκολεύτηκα να «βρω» τον Αλέξανδρο, που είναι μια προσωπικότητα οικουμενικής εμβέλειας, ο μόνος Μέγας (The Great) της Παγκόσμας Ιστορίας.
Η όπερα γράφτηκε σταδιακά από το 1999 έως το 2002 κι από το 2010 έως το 2012, ενώ ολοκληρώθηκε με τρία νέα κομμάτια που πρωτοακούγονται τώρα.»
Γιατί προτιμήσατε την αγγλική γλώσσα, λόγω διεθνούς περιοδείας;
«Όχι βέβαια. Όταν άρχισα να γράφω την όπερα πίστευα ότι θα μείνει για πάντα στο συρτάρι μου. Η διεθνής περιοδεία προέκυψε φέτος στο πλαίσιο της προσπάθειας για πολιτιστική εξωστρέφεια του ΚΘΒΕ.
Η αγγλική γλώσσα επιλέχθηκε επειδή αυτό το είδος, δηλαδή το αγγλόφωνο musical, γνωρίζω και αυτό υπηρετώ όλα τα χρόνια. Το γεγονός ότι μπορεί, λόγω της γλώσσας, να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό είναι μια ευτυχής συγκυρία.»
Που θα παρουσιαστεί;
«Μετά από εδώ, το Φλεβάρη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και μετά Αυστραλία, ΗΠΑ και Καναδά.»
Σίγουρα αυτό το έργο ήταν ένα μεγάλο εγχείρημα και πολύ προχωρημένο για το ΚΘΒΕ……
«Πράγματι, ήταν μια πολύ γενναία απόφαση του καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ, Γιάννη Βούρου, και της προέδρου, Μένης Λυσαρίδου, αφενός, λόγω του μεγέθους της παραγωγής και, αφετέρου, λόγω του ότι επρόκειτο για μια αγγλόφωνη ροκ όπερα. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει όλους.»
Η στιγμή είναι πολύ κατάλληλη για να έχει απήχηση στο εξωτερικό, λόγω και Μαρμάρων και Αμφίπολης. Είσαστε αισιόδοξος εσείς σαν δημιουργός της;
«Από την δεκαετία του ’80 μέχρι πρόσφατα, για πολλούς λόγους, η σχέση μας με τον Αλέξανδρο ήταν, μάλλον, ενοχική. Η Αμφίπολη και ο Αλέξανδρος είναι σήμερα το νούμερο ένα θέμα της παγκόσμιας προσοχής, όσον αφορά την Ελλάδα, συνδεδεμένο, μάλιστα, με μια εθνική υπερηφάνεια, που τόσο την έχουμε ανάγκη σαν λαός, που έχει υποστεί τόσα τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα όλα αυτά είναι βοηθητικά για την παράσταση, αλλά αυτό που θα την καθιερώσει είναι η ποιότητά της. Γι΄ αυτό είμαι αισιόδοξος.»
Σε ποια περίοδο της ζωής του Αλέξανδρου αναφέρεστε;
«Από τη γνωριμία του Φίλιππου και της Μυρτάλης (μετέπειτα Ολυμπιάδα) στη Σαμοθράκη στα Καβείρια Μυστήρια, μέχρι το θάνατο του Αλέξανδρου 34 χρόνια μετά.»
Ποια είναι τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας;
«Στο λιμπρέτο μας η ιστορία αρχίζει στον σημερινό Ινδικό Καύκασο με την αφηγήτρια Καβερί Καλλάσα να μας διηγείται έναν παλιό θρύλο της φυλής της, που λέει ότι κατάγονται από το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Στη συνέχεια ξεδιπλώνονται όλα τα κύρια πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και στην ιστορία του Αλέξανδρου. Ενδεικτικά θα αναφέρω τους γονείς του, το δάσκαλό του, Αριστοτέλη, τους φίλους του και ιδιαίτερα τον Ηφαιστίωνα, το στρατηγό Κλείτο, τη Ρωξάνη, τη Στάτειρα, την τροφό του Λανίκη και όχι μόνο.»
Ο ρόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Ακούσατε πολλούς καλλιτέχνες πριν καταλήξετε στον Δημήτρη Τικτόπουλο;
«Άκουσα πολλούς καλλιτέχνες αρκετοί από τους οποίους ενσαρκώνουν τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου. Για τις συνολικές απαιτήσεις του συγκεκριμένου ρόλου θεωρώ ότι ο Δημήτρης Τικτόπουλος είναι σχεδόν μοναδικός στη χώρα μας.»
Η συνεργασία σας στη σκηνοθεσία με τον Γιάννη Βούρο πώς ήταν;
«Ο Γιάννης Βούρος είδε πριν δύο χρόνια την πρώτη εκδοχή του έργου και διέκρινε το τι θα μπορούσε να προκύψει με τη συνδρομή ενός μεγάλου πολιτιστικού φορέα όπως το ΚΘΒΕ. Από τότε μας ενώνει το ίδιο όραμα, που θα το πάμε μέχρι το τέλος.»
Αλήθεια, πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
«Δεν ξεκίνησα ποτέ…..Γεννήθηκα σε μια οικογένεια ενός μεγάλου μουσικού ταλέντου, του πατέρα μου και η μουσική υπήρχε από πάντα στο σπίτι, για να μην πω στα κύτταρά μου. Πολλά οφείλω και στο δάσκαλό μου, τον τότε μαέστρο της Κρατικής Ορχήστρας Βορείου Ελλάδος, Γιώργο Θυμή.»
Σαν παιδί αφιερώνατε τις ελεύθερες ώρες σας στις συνθέσεις;
«Παρακολουθώντας το Γιώργο Θυμή να διευθύνει την ορχήστρα , γνώρισα από τα έξι μου, τους μεγάλους μουσουργούς, αλλά και τα μουσικά όργανα και το ρόλο τους σε μια ορχήστρα. Οι ενορχηστρώσεις και η διεύθυνση ήταν αυτά που με μάγευαν πραγματικά. Οι συνθέσεις ήρθαν αργότερα…..»
Τελικά είστε ερωτευμένος με τη μουσική και όχι με τα Οικονομικά που σπουδάσατε;
«Η μουσική και το θέατρο είναι, πράγματι, οι δύο μεγάλες μου αγάπες. Από ΄κει και πέρα, οι σπουδές μου και η ενασχόλησή μου με τα οικονομικά είχε και έχει να κάνει με το βιοποριστικό σκέλος της ζωής μου.»
Τι είναι η μουσική για σας;
Είναι έκφραση, γλώσσα, θεραπεία, επικοινωνία, ιστορία, ψυχαγωγία, τέχνη. Ίσως, γι αυτό να μην τη βλέπω ως μέσο βιοπορισμού.
Σκεφτήκατε ποτέ να μείνετε στο Λονδίνο, μιας και η ροκ έχει μεγαλύτερη απήχηση στο εξωτερικό;
«Αυτό ναι, με προβλημάτισε, όχι όμως όσον αφορά τη μουσική, αλλά το θέατρο και όχι σε σχέση με το τί έχει περισσότερη απήχηση, αλλά μάλλον με το τι μπορούσε κανείς να μάθει και να κάνει εκεί.
Η απόφαση να γυρίσω ήταν, όντως, δύσκολη, αλλά είχε να κάνει με καθαρά οικογενειακές παραμέτρους.»
Το επόμενο βήμα σας;
«Το συρτάρι θα το ξανανοίξω όταν ολοκληρωθούν τα μεγάλα και σημαντικά βήματα που έχουν να γίνουν σε σχέση με τον «Αλέξανδρο»…»
{jcomments on}
