Σε εκχώρηση στο Ισραήλ της ασφάλειας των κυπριακών ενεργειακών πηγών και των σχετικών εγκαταστάσεων της Ανατολικής Μεσογείου, που βρίσκονται εντός της κυπριακής ΑΟΖ προχωρά η Λευκωσία μετά την διαπιστωμένη αδυναμία της Αθήνας να παράσχει στρατιωτική προστασία στη χώρα και στην ΑΟΖ της.
Πρόκειται για μία εξέλιξη η οποία είναι εξαιρετικά αρνητική όχι αυτή καθεαυτή, αφού είναι καλοδεχούμενη κάθε συμμαχία απέναντι στην τουρκική επεκτατική φρενίτιδα, αλλά σε ότι αφορά την αδυναμία της Ελλάδας να υπερασπίσει την Κύπρο.
Πηγές των Επιτελείων ανέφεραν ότι:
«Δεν μπορούμε να διαθέτουμε ετοιμοπόλεμη δύναμη για αποστολή στην κυπριακή ΑΟΖ, όχι μόνο γιατί δεν έχουμε τα μέσα, αλλά γιατί θα ήταν και υψηλού οικονομικού κόστους μια τέτοια κίνηση. Η συμφωνία με το Ισραήλ, όσο και αν είναι επώδυνη αφού καταδεικνύει την αδυναμία μας, εν τούτοις είναι ρεαλιστική αν δεν θέλουμε να έχουμε άσχημες εκπλήξεις».
Η συμφωνία θα κλείσει στο ταξίδι του Προέδρου Αναστασιάδη στο Ισραήλ, στις 2 Δεκεμβρίου 2014.
Οπωσδήποτε θα προβλέπεται και χρήση της αεροπορικής βάσης Ανδρέας Παπανδρέοου στην Πάφο (τελικά σε αυτή την βάση θα πάνε όλοι: Ρώσοι, Ισραηλινοί, Γάλλοι, πλην Ελλήνων!), όπως και ναυτικές διευκολύνσεις.
Πάντως σε ότι αφορά τα οφέλη αυτά περιλαμβάνουν και τον θετικό αντίκτυπο που θα είχε μια τέτοια συμφωνία στις πετρελαϊκές εταιρείες που επιθυμούν να εμπλακούν στις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ.
Είναι επίσης πολύ πιθανό η νέα συμφωνία να γίνει στο πλαίσιο ενός νέου Κοινού Ανακοινωθέντος, αυτή την φορά μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και Ισραήλ το οποίο και προετοιμάζεται, όπως αναφέρουν ασφαλείς πηγές.
Οδεύουμε δηλαδή στην δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού Ελλάδος, Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου, έναντι της Τουρκίας, κάτι που ούτως ή άλλως έχει διαφανεί με ευκρίνεια από την εποχή που ανέλαβε ο Αλ Σίσι την ηγεσία της Αιγύπτου.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι επώδυνο να ομολογείται από ελληνικής πλευράς ότι πλέον δεν μπορεί να υπερασπίσει «με τα όπλα» τα συμφέροντα του δεύτερου ελληνικού κράτους.
Αλλά όπως σημειώνουν επιτελείς:
«Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η φωτιά πολύ σύντομα θα έρθει στο Αιγαίο. Δεν βρισκόμαστε στο 1974 που θα μπορούσαμε να μπουκάρουμε στην Τουρκία από τον Έβρο και δεν υπήρχε καμιά σοβαρή τουρκική μονάδα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα μέχρι την Κωνσταντινούπολη με την Βουλγαρία να απασχολεί μεγάλο μέρος του τουρκικού Στρατού και το υπόλοιπο να είναι στα τουρκοσοβιετικά σύνορα, ούτε υπήρχε τότε η Στρατιά του Αιγαίου. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά».
{jcomments on}
