ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΩΣ το τρέχον έτος 2019 είναι «έτος εκλογών» και μάλιστα σε όλα τα «επίπεδα» τα οποία το εκλογικό σώμα καλείται για να νομιμοποιεί.
Πριν, όμως, προβούμε σε εκτιμήσεις για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, ας προσεγγίσουμε τα «πολιτικά πράγματα», όπως με αντικειμενικά κριτήρια μπορούν να «καταγραφούν».
ΘΟΛΟ ΤΟ ΤΟΠΙΟ
Προσεγγίζοντας και επισκοπώντας την πολιτική κατάσταση, το πρώτο και κύριο που διαπιστώνει ένας καλόπιστος και αντικειμενικός παρατηρητής είναι ότι: το τοπίο είναι θολό.
Και είναι θολό το τοπίο, γιατί δεν υπάρχει στην κοινωνία «ρεύμα αυτοδύναμου νικητή» κυρίως για το Εθνικό Κοινοβούλιο που αφορά στην διακυβέρνηση της χώρας.
Και μπορεί μεν η λεγόμενη «παράσταση νίκης» και η άποψη για το «ποιο κόμμα» προηγείται να είναι προς το μέρος της Ν.Δ., ωστόσο η συσπείρωση του χώρου της Ν.Δ. αγγίζει στο απόλυτο της άμεσης εκλογικής ετοιμότητας (71%), σε σχέση με την αντίστοιχη συσπείρωση που αφορά στο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις αγγίζει το 51% του δυνάμενου να συσπειρωθεί χώρου.
Άλλωστε (βλ. Alco, 27.3.2019 για το ΟΡΕΝ), με ποσοστά «πρόθεσης ψήφου» για τη Ν.Δ. στο 23,6% και για το ΣΥΡΙΖΑ στο 17,5% και με αναγωγή στο 26,6% για τη Ν.Δ. και στο 19,7% για το ΣΥΡΙΖΑ, «ρεύμα νικητή» δεν υφίσταται.
Τα προαναφερόμενα, κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιο, αποδεικνύουν ότι το «τοπίο είναι θολό», εάν μάλιστα προς την κατεύθυνση αυτή συνεκτιμηθεί και ότι το «προσφερόμενο για συνεργασία», αλλά μάλλον προσκείμενο στη Ν.Δ. «δομημένο» ΚΙΝΑΛ, δημοσκοπικά (με αναγωγή επί εγκύρων ψήφων) μόλις εγγίζει το 5,6%…
Τούτων δοθέντων υφίστανται τα παρακάτω σαφώς προσδιοριζόμενα ζητήματα.
ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ
- Η πρώτη σταθερή αξία του πολιτικού μας βίου και συστήματος αφορά στον Θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ), και ειδικώς για τον παρόντα χρόνο αφορά στο πρόσωπο που υπηρετεί το Θεσμό του ΠτΔ – αφορά στην προσωπικότητα του Προκόπη Παυλόπουλου.
Ο σημερινός ΠτΔ πράγματι με τις δημόσιες παρεμβάσεις του ενώνει την κοινωνία και υπηρετεί με γνώση και με θάρρος τα εθνικά δίκαια και το γενικότερο δημόσιο συμφέρον.
Παρά δε που προέρχεται από τη λεγόμενη «Συντηρητική Παράταξη», οι θέσεις του για το κοινωνικό κράτος δικαίου και την παγκοσμιοποίηση, προσδίδουν στο λόγο του προοδευτικό περιεχόμενο για την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη, μέσα από τις Αρχές και τις Αξίες του πρωτογενούς νομικού ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Τις θέσεις δε αυτές ο Προκόπης Παυλόπουλος υποστηρίζει με πανεπιστημιακά συγγράμματα πριν εκλεγεί ΠτΔ!
Υπ’ όψιν δε ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τοποθετηθεί ευθέως υπέρ της επανεκλογής του Προκόπη Παυλόπουλου στο αξίωμα του ΠτΔ, η Ν.Δ. σκοπίμως σιωπά, με συνέπεια ο «συντηρητικός χώρος» στον οποίο θέλει να απευθύνεται – και απευθύνεται η Ν.Δ. να διερωτάται και να δυσφορεί…
Άλλωστε, εάν «κάποιοι» νομίζουν ότι με τη νέα «Συνταγματική Μεταρρύθμιση» θα έχουν την ευκαιρία να διοικήσουν τη χώρα ως «Μονάρχες», με κυβερνητική πλειοψηφία 151 εδρών, «ορίζοντας» μονομερώς και τον ΠτΔ, θα πρέπει κάποιος να τους προειδοποιήσει ότι αυτή η «νοοτροπία» είναι η πρώτη και κυρίαρχη που απεχθάνεται και αποδοκιμάζει η κοινωνία!…
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ προσφάτως κατευθύνει τον πολιτικό του λόγο κατά του Κώστα Καραμανλή, ως εάν «κάποιοι» να νομίζουν ότι έτσι θα συσπειρώσουν «αντί-δεξιούς ψηφοφόρους»….Σφάλμα μέγα!
Ο Κώστας Καραμανλής σε «άλλους» παρέδωσε τη χώρα και την οικονομία για να μετατρέψουν το χρέος από ιδιωτικό σε δημόσιο και να προβούν σε PSI και OSI, ενώ αύξησε το χρέος στα έξι περίπου έτη που κυβέρνησε τη χώρα κατά 70 δις ευρώ, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αύξησε το χρέος κατά 63,2 δις ευρώ σε τρία έτη και ο Γιώργος Παπανδρέου κατά 54 δις ευρώ σε ενάμιση μόλις έτος.
Εάν, λοιπόν, στο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να συσπειρώσουν από τα αριστερά, στοχεύοντας στον Κώστα Καραμανλή, πλανώνται πλάνη εσχάτη και απωθούν μεγάλο μέρος συντηρητικών ψηφοφόρων που επιφυλάσσεται να αποδεχθεί τις πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη…
- Η δεύτερη σταθερή αξία του πολιτικού μας βίου στην παρούσα περίσταση είναι ένα σημαντικότατο μέρος του εκλογικού σώματος το οποίο προτιμά τον «κανένα» κατά 41% και για την «παράσταση νίκης» δεν τοποθετείται σε ποσοστό 29%.
Αυτός όμως ο κόσμος είναι εκείνος που θα δώσει τη «νίκη», όσο αυτή θα αξιολογηθεί ως νίκη!..
…ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ;
Η συνταγματική μας τάξη θεσπίζει το εκλογικό σώμα ως το Ανώτατο Όργανο της Πολιτείας. Το Όργανο αυτό είναι «συλλογικό», που σημαίνει ότι στον κάθε πολίτη (αναποφάσιστο ή όχι) ανήκει το αυτό ποσοστό κυριαρχίας.
Ας εστιάσουμε στους αναποφάσιστους. Οι αναποφάσιστοι του εκλογικού σώματος θα δώσουν τη λύση στο «θολό τοπίο», αρκεί να εκτιμηθεί ορθά ο προβληματισμός του χώρου του 29% έως και 41% «τι» θα προτιμούσε, και κυρίως: «ποιό διακύβευμα» θα κινητοποιούσε τους πολίτες αυτούς ώστε να πάρουν θέση στην παρούσα συγκυρία.
Ο «συγκεκριμένος χώρος» του εκλογικού σώματος ασφαλώς θα προτάξει το «οικονομικό ζήτημα», με κυρίως επιλογή: το κοινωνικό κράτος και τις οικονομικές ελαφρύνσεις.
Κατά το μέρος δε που αφορά στη Συμφωνία των Πρεσπών (που επηρεάζει μερίδα του εκλογικού σώματος), ευκόλως μπορεί ακόμη και ο ακραιφνώς αντιπολιτευόμενος να «απεγκλωβιστεί», εάν:
α) οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη εντός του Κοινοβουλίου και
β) οι δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου (κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά) στον ΟΗΕ, καταγραφούν και προβληθούν ότι στήριζαν (και ορθώς στήριζαν) τη σύνθετη ονομασία της Γείτονος χώρας.
Θα προβληματίσει δε ιδιαιτέρως (ακόμη και τους…«Μακεδονομάχους») το γεγονός ότι τον εναέριο χώρο (FIR) της Βόρειας Μακεδονίας ελέγχει και επιτηρεί η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία!
Ιδού γιατί η Ελλάδα με τη Συμφωνία των Πρεσπών έχει καταστεί ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια.
ΣΥΝΕΠΩΣ: Προσφυγή στις κάλπες το Μάιο με απαντήσεις στην «αντί-πληροφόρηση» και στο λαϊκισμό, είναι ευκαιρία κινητοποίησης του χώρου των αναποφάσιστων, που ναι μεν δεν είναι «με κανένα», ωστόσο βέβαιον είναι ότι δεν προσχωρούν στην «παράσταση νίκης» υπέρ της Ν.Δ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ – «επισκοπώντας την πολιτική κατάσταση το πρώτο και κύριο που διαπιστώνει ένας καλόπιστος και αντικειμενικός παρατηρητής είναι ότι: το τοπίο είναι θολό»
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
