Ζούμε μια εποχή όπου τα νούμερα καταπίνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπου ο φόβος και η ανασφάλεια μας βυθίζουν σε ομαδική κατάθλιψη και σε έναν απομονωτισμό…..σχολιάζει ο Πέτρος Νάκος.
Ένα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας, το πολυβραβευμένο «Birdy» (Το αγόρι πουλί) του Ουίλλιαμ Γουώρτον, επίκαιρο όσο ποτέ, παίζεται φέτος για δεύτερη φορά στο θέατρο «Altera Pars» κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.15.
Η ιστορία δυο παιδικών φίλων του Μπέρντυ και του Αλ, που τους χωρίζει αιφνίδια το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, σηματοδοτεί το βίαιο τέλος της αθωότητας…το Τέλος Εποχής για τον καθένα μας….κάπου εκεί όμως, στο τέλος που δεν αποφασίσαμε εμείς, οι δυο φίλοι μας φωνάζουν….«Το πιο σημαντικό είναι να κρατήσεις το όνειρο ζωντανό».
Η μετάφραση είναι του Ερρίκου Μπελιέ και η δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του Πέτρου Νάκου….τον οποίο και φιλοξενούμε σήμερα.
Κύριε Νάκο, φέτος για δεύτερη φορά στο Altera Pars ανεβάσατε το «Birdy» του Ουίλλιαμ Γουώρτον, ενός θαυμάσιου Aμερικάνου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου, με ντοκτορά στην ψυχολογία, που έγραψε στα 53 του την πρώτη του νουβέλα και ήταν το «Birdy». Το διασκευάσατε, το σκηνοθετείτε και παίζετε. Γιατί επιλέξατε και πάλι το έργο αυτό;
«Το «Birdy» ήταν η απάντησή μου στην εθνική κατάθλιψη και την χρεοκοπία ονείρων που βιώνει η χώρα μας και ο λαός μας από την εποχή της εισόδου στο Μνημόνιο. Η αναγκαία τονωτική ένεση, το χρώμα στη μαυρίλα που βλέπω παντού γύρω μου.
Ο πόλεμος που προσγειώνει ανώμαλα τους δυο νεαρούς ήρωες του έργου και απειλεί τις ζωές και τις ψυχές τους, συμβολίζει για μένα την οικονομική κρίση που τείνει να εξοντώσει τα όνειρα και τα ιδανικά μιας ολόκληρης γενιάς. Κατά συνέπεια, παραμένει απολύτως επίκαιρο, ενώ έκρινα πως η παράσταση δεν είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της»
Στο έργο υπάρχει μια ειλικρινής φιλία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών από παιδική ηλικία. Στην εποχή μας υπάρχει;
«Ζούμε μια εποχή όπου τα νούμερα καταπίνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπου ο φόβος και η ανασφάλεια μας βυθίζουν σε ομαδική κατάθλιψη και σε έναν απομονωτισμό. Η ανιδιοτέλεια, η ειλικρίνεια, η διάθεση για προσφορά, η ανοχή, βασικά συστατικά μιας πραγματικής φιλίας, δοκιμάζονται πολύ έντονα στην εποχή μας…..Γι’ αυτό, πιστεύω στη φιλία που θεμελιώνεται σε πολύ νεαρές ηλικίες, προτού διαβρωθεί η ψυχή μας από το – τοξικό περιβάλλον – της ευθύνης της επιβίωσης».
Ο συγγραφέας λάτρευε τα καναρίνια και είχε 250 όταν ήταν 17 ετών, τα οποία εξακολούθησε να έχει και αργότερα. Από αυτά εμπνεύστηκε – μεταφορικά ας πούμε – και τον ήρωα του έργου του. Εσείς πως θα χαρακτηρίζατε τον Birdy;
«Ως το απόλυτο σύμβολο της ελευθερίας…..και της θετικής σκέψης»
Δεν πρόκειται για ένα…..εύπεπτο έργο. Ο κόσμος πως αντιδρά;
«Η παράστασή μας όμως, – κρίνοντας από τις αντιδράσεις και τα σχόλια των θεατών – είναι και εύπεπτη αλλά και θρεπτική και χορταστική….την παρακολουθούν με άνεση και ενθουσιασμό όλες οι ηλικίες, έφηβοι αλλά και ηλικιωμένοι άνθρωποι, εισπράττοντας έναν ποταμό μηνυμάτων, τονωτικές ενέσεις αισιοδοξίας και μια λυτρωτική ψυχική ανάταση.
Πολλοί ταυτίζονται με τους ήρωες του έργου…..αυτό ήταν εξ’ αρχής το βασικό ζητούμενο της σκηνοθεσίας μου και είμαι πολύ χαρούμενος που επιτεύχθηκε. Άλλωστε, η παράσταση κρίθηκε κατάλληλη για λύκεια από τους πλέον αρμόδιους…»
Τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας;
«Το – Birdy – μιλάει για τη φιλία και την οικογένεια, την αγάπη και το μίσος, την ανοχή στη διαφορετικότητα, το όνειρο και την επιβίωση, την λογική και την τρέλα… ακτινοβολεί από αναμνήσεις της νιότης, από επιθυμίες…..από το όνειρο της απελευθέρωσης….το αγόρι που ονειρεύεται να πετάξει μας θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να κρατήσουμε ζωντανή μέσα μας την ομορφιά, την αθωότητα, την πίστη, το όραμα…..
Στα δικά μου μάτια, στο δικό μου ανέβασμα, η ιστορία του Μπέρντυ και του Αλ είναι η ιστορία όλων μας….η ιστορία κάθε ανθρώπου που στη πορεία προς την ενηλικίωσή του, πίστεψε, θέλησε, ονειρεύτηκε….μα, σύρθηκε σε έναν αγώνα με όρους κρυφούς και σκληρούς που ποτέ δεν επέλεξε….οι δυο αχώριστοι παιδικοί φίλοι από τη μακρινή Φιλαδέλφεια μας καλούν να «αποδράσουμε» μαζί τους….να πετάξουμε μακριά από την χρεοκοπία ονείρων του σήμερα.
Και αυτό είναι πάνω και πέρα απ’ όλα το βασικό μήνυμα της παράστασής μας…..Δεν θα είναι εύκολο για κανένα….αλλά είναι απλό….και αξίζει η προσπάθεια».
Όταν η κόρη του Ουίλλιαμ Γουώρτον επρόκειτο να παντρευτεί τηλεφώνησε στον πατέρα της για να ζητήσει τη γνώμη του. Κι εκείνος της απάντησε λακωνικά, επειδή ήξερε ότι κοστίζει το τηλεφώνημα: «Για να το αποφασίσεις πρέπει να αισθάνεσαι τρία πράγματα: πάθος, θαυμασμό και σεβασμό. Αν αισθάνεσαι τα δύο από αυτά, αξίζει να προσπαθήσεις. Αν αισθάνεσαι και τα τρία δεν χρειάζεται να πεθάνεις για να πας στον παράδεισο». Εσείς τι πιστεύετε για το γάμο και τις σχέσεις έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η εποχή μας;
«Δε πιστεύω στην – τυπική – διάσταση του γάμου παρά μόνο στην ουσιαστική, με την έννοια της ολοκληρωτικής «ένωσης» δύο ανθρώπων. Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται πολύ σκληρά στην «ατομιστική» εποχή μας και πολύ σπάνια αντέχουν στους κραδασμούς, η αξίζει να αντέξουν….Πάντως, η άποψη του Γουόρτον με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και μάλιστα με αυτήν ακριβώς τη σειρά».
Ποια τα προτερήματα της ιδανικής συντρόφου;
«Εκείνη που διεγείρει το σώμα, τρέφει το πνεύμα και γαληνεύει τη ψυχή μου».
Παρά την οικονομική κρίση γεμίζουν τα θέατρα;
«Φαινομενικά, η κρίση δεν έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την προσέλευση των θεατών στα θέατρα, ελλείψει άλλων ψυχαγωγικών επιλογών ενδεχομένως, αλλά και της δραματικής πτώσης της τιμής των εισιτηρίων και της αθρόας διανομής προσκλήσεων.
Όμως αυτά που γεμίζουν είναι ελάχιστα, κυρίως τα πολύ εμπορικά και προβεβλημένα. Οδεύουμε – κατά τη γνώμη μου – προς ένα καταστροφικό μονοπώλιο γιατί έχει επικρατήσει και στον πολιτισμό ο αδυσώπητος νόμος της αγοράς, γεγονός ανατριχιαστικό…»
Πόσο σας επηρεάζει ο κάθε ρόλος σας;
«Πάρα πολύ, θα έλεγα…..αρκετές φορές νιώθω να ταυτίζομαι, να τον κουβαλάω και στη ζωή μου….τον συγκεκριμένο δε, θα τολμούσα να τον χαρακτηρίσω σχεδόν αυτοβιογραφικό…»
Ένας χαρακτήρας που θα θέλατε να υποδυθείτε;
«Αν και δεν έχω τέτοια απωθημένα, γιατί μπορώ να επιλέγω εγώ τους ρόλους που υποδύομαι, θα έλεγα τους μεγάλους σεξπηρικούς ήρωες. Ιδίως τον ΑΜΛΕΤ και τον ΑΝΤΩΝΙΟ…».
Με την τηλεόραση τι σχέση έχετε;
«Καμία ιδιαίτερη σχέση… δε την εκτιμώ πολύ- αν και αναγνωρίζω πως διαμορφώνει σε μέγιστο βαθμό καταστάσεις- γιατί επιλέγει να αξιοποιεί αρνητικά τη δύναμή της».
Το μότο σας στη ζωή;
«Μα δε σας είπα πως ταυτίζομαι με τους ήρωες που υποδύομαι; Τι άλλο από το Follow your Dream….το μότο της παράστασης».
Μελλοντικά σχέδια;
«Βρίσκομαι σε πυρετώδη αναζήτηση και ετοιμάζω και ένα πολύ φιλόδοξο project που όμως δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο».
{jcomments on}
