Το νέο Μνημόνιο που θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή εμπεριέχει, εκτός των άλλων, και υπαγωγή της συμφωνίας στο ευρωπαϊκό Δίκαιο και όχι στο αγγλικό, όπως συνέβαινε έως τώρα.
Ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αν πράγματι είναι προς όφελος της χώρας ή αν, όπως έχει ήδη υπονοήσει ο τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, γράφοντας «έχουν το θράσος να μιλούν για τις προηγούμενες δανειακές συμβάσεις και το αγγλικό Δίκαιο!!», τελικά δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους.
Τον βασικό κορμό της λύσης στον παραπάνω γρίφο θα τον αναζητήσουμε από την αρχή:
Το αγγλικό Δίκαιο δέχεται αυτό που ονομάζουν «εμπράγματες δεσμεύσεις». Δηλαδή, αποπληρωμή σε «είδος».
Με απλά λόγια, αν μια χώρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και έχει βάλει εγγύηση τον εθνικό της πλούτο, σύμφωνα με το αγγλικό Δίκαιο, αυτή δεσμεύεται.
Ενώ το αντίστοιχο ευρωπαϊκό δεν δέχεται καν μια τέτοια συνθήκη, καθώς οι εμπράγματες δεσμεύσεις δεν είναι αποδεκτές.
Επίσης, πέραν του ότι το αγγλικό Δίκαιο λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή, η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 ήταν γεμάτη με όρους που ίσχυαν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπονταν αντίστοιχοι και για τον δανειστή.
«Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, δεν μπορεί, σύμφωνα με το αγγλικό Δίκαιο, ο οφειλέτης να ζητήσει τη μείωσή του.
Επιπλέον, ενώ, σύμφωνα με το Δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», στο αγγλικό Δίκαιο δεν του αναγνωρίζεται καν αυτό το δικαίωμα»…..είχε δηλώσει ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης πριν από ένα χρόνο.
Επιπρόσθετα, αξίζει να σημειωθεί πως:
●Η ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού Δικαίου στο εθνικό Δίκαιο αποτελεί έναν πολύ σημαντικό τομέα δράσης, τον οποίο παρακολουθεί, συντονίζει και εποπτεύει η Γενική Γραμματεία της κυβέρνησης.
●Στο κλασικό διεθνές Δίκαιο, όταν γίνεται παραπομπή σε διεθνή σύμβαση, πρέπει να αναφέρονται και οι διατάξεις με τις οποίες αυτή έχει ενσωματωθεί στο ελληνικό Δίκαιο.
●Το ευρωπαϊκό Δίκαιο συνιστά υπερεθνικό και όχι διεθνές Δίκαιο strictο sensu (με τη στενή έννοια).
{jcomments on}
