Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε στο Υπουργικό Συμβούλιο του Σαββάτου «Υποκρισία τη δεξιά στροφή» που του προτάθηκε ως αντίδοτο μετά το ποσοστό που έλαβε η Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, και προσέφυγε σε μία παλαιά αδημοσίευτη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον Βάσω Βασιλείου (και όχι Βασίλη Βασιλικό, όπως λανθασμένα τον ενημέρωσαν να πει οι άσχετοι με την παράταξη εκσυγχρονιστές συνεργάτες του), για να απαξιώσει τις έννοιες «Δεξιός», «Αριστερός» κ.λπ.
Θα ήταν ίσως χρήσιμο στον κύριο πρωθυπουργό να διαβάσει με προσοχή το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην «Καθημερινή της Κυριακής», με το οποίο, χωρίς να απορρίπτει τις κλασικές διαχωριστικές γραμμές, περιγράφει με μεγάλη πληρότητα τη νέα πραγματικότητα:
«Τη συνύπαρξη δεξιών, αριστερών, κεντρώων στο ίδιο μπλοκ, στο αντισυστημικό, χωρίς απεμπόληση της ταυτότητάς τους, το οποίο με βάση την καταγραφή που έκανε (αθροίζοντας τα ποσοστά των μικρότερων δεξιών και αριστερών κομμάτων) φτάνει πλέον το 40% της Ελληνικής κοινωνίας!»
Σε μη μνημονιακή περίοδο. Και είναι στο δεξιό σκέλος του αυτό το μπλοκ, δεν το επισημαίνει ο κύριος Βενιζέλος, δεύτερο κόμμα πλέον σε επίπεδο Επικράτειας, με ποσοστό 20% αθροιστικώς.
Γιατί συμβαίνει αυτό δεν θέλει να το αξιολογήσει το Μαξίμου. Και θεωρεί υποκρισία τυχόν δεξιά στροφή.
Ενώ πρόκειται για ιδεολογικό κόμπλεξ. Διότι αν έμπαινε στον κόπο να το αναλύσει, θα έπρεπε και να εξηγήσει γιατί σε αυτή τη συντηρητική στροφή συναντήθηκαν σε κεντρικά θέματα της Κυβερνητικής ατζέντας δυνάμεις που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Τι σχέση έχει το ΚΚΕ με τη ΝΙΚΗ, τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου;
Κι όμως, καταψήφισε τον γάμο, κι όμως τολμηρά ανέδειξε ζητήματα που αφορούν την οικογένεια και τα ήθη (sugar daddy), και όμως διαρκώς μιλά για την Εθνική υποχώρηση στο Αιγαίο.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος κατατάσσει ορθώς στο συστημικό μπλοκ τη Ν.Δ., τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και τους Δημοκράτες φαίνεται να ανησυχεί γιατί η βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ των συστημικών και τον αντισυστημικών δυνάμεων είναι η διαφορετική αντίληψη που έχουν για τον ορισμό της συναίνεσης. Και, άρα, αποκλείονται για το μέλλον οι κυβερνητικές συνεργασίες Κέντρου-άκρων, σε περίπτωση ακυβερνησίας.
Παλαιά, σύμφωνα με τον ορισμό του Ρόμπερτ Κάπλαν, ο κλασικός συντηρητικός δεν αναζητούσε τις δικαιώσεις στους θριάμβους, αλλά στις γέφυρες και τις συναινέσεις.
Όμως, τώρα οι άνθρωποι που ψηφίζουν αντισυστημικά τα μικρά και τα μεγάλα δεξιά κόμματα, αλλά και τα μικρότερα αριστερά, δεν επιθυμούν τη συναίνεση, αλλά τις ανατροπές, γιατί η νέα υπέρ-φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων στη Δύση ξεριζώνει τα θεμέλια του κόσμου στον οποίο έζησαν.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…………..
