Η κυριαρχία που ασκείται επάνω σε ένα κράτος είναι ενιαία ακόμη και όταν παρεμβάλλεται τρίτο κράτος, που σημαίνει ότι η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει τμηματικά με το γειτονικό κράτος καθόσον υπάρχει συνέχεια νησιωτικού και ηπειρωτικού εδάφους, εκτός αν επιθυμεί η ηγεσία μας να εμφανίσει τη χώρα μας διεθνώς ότι δεν έχουμε ενιαία εδαφική και κρατική κυριαρχία.
Οι δηλώσεις κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου συνιστούν διεθνή πρακτική και για αυτό οι διάφοροι υπουργοί και σύμβουλοι θα πρέπει να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Μπορεί να τις επικαλεστεί οποιοδήποτε άλλο κράτος ευνοείται από αυτές σε διεθνή φόρα ή σε δικαιοδοτικά όργανα.
Πρέπει να ξέρουν λοιπόν και αν δεν το ξέρουν να το μάθουν, ότι δεν πρέπει να κάνουν δηλώσεις που είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, γιατί αφενός μεν δεν διαχειρίζονται την ατομική τους περιουσία αλλά το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας, αφετέρου δε ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας.
Διαφεύγει από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας ότι όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία και επειδή δεν θα έχουμε συμφωνήσει για οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το δικαστήριο θα εξετάσει τις «Ειδικές Περιστάσεις».
Μέσα σε αυτές τις ειδικές περιστάσεις η Τουρκία θα καταθέσει όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η χώρα μας στις συμφωνίες οριοθέτησης που έχουν υπογραφεί με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες και θα ζητήσει να ισχύσουν και στην μεταξύ μας οριοθέτηση.
Η Ελλάδα οριοθετώντας ΑΟΖ με την Ιταλία σε κατάσταση πανικού μετά το Τούρκο-Λιβυκό μνημόνιο, διέπραξε τρία σοβαρά λάθη τα οποία ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας:
Πρώτον υπέγραψε τη συμφωνία σύμφωνα με το καθεστώς της σύμβασης του 1958 που αφορά την υφαλοκρηπίδα και όχι σύμφωνα με το καθεστώς της Σύμβασης του 1982 που αφορά την ΑΟΖ, ενώ γνώριζε ότι η Τουρκία δεν είναι μέλος της σύμβασης του 1982 αλλά είναι μέλος της σύμβασης του 1958.
Δεύτερον δέχθηκε τις Γραμμές Βάσεις που είχε χαράξει η Ιταλία το 1977 και τις οποίες είχε στείλει στον ΟΗΕ, ενώ η Ελλάδα δεν είχε χαράξει τις αντίστοιχες Γραμμές Βάσης με αποτέλεσμα να απολέσουμε αρκετή έκταση ΑΟΖ.
Τρίτον δέχθηκε μειωμένη επήρεια ορισμένων Ελληνικών νησιών, στερώντας τη χώρα μας από μία θαλάσσια έκταση ίση περίπου με την Κέρκυρα.
Μία δεύτερη ενέργεια που εξετάζεται και η οποία θα ενισχύσει ακόμη το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας, είναι η περίπτωση της πιθανής μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο.
Ποιος ο λόγος να κάνουμε μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο και να μην κάνουμε πλήρη οριοθέτηση με την Κύπρο;
Ο χάρτης της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου.
Υπόψη ότι η Τουρκία έχει κάνει συμφωνία οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας με το ψευδοκράτος από το 2011.
Όταν η Ελλάδα το 1976 και το 1978 με την έξοδο του Σεισμίκ προσέφυγε στο ΔΔ της Χάγης μονομερώς, ζητώντας να αναγνωριστεί ότι τα νησιά που ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια και ειδικότερα τα νησιά του Αιγαίου από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελόριζο έχουν δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και δεύτερον να καθορίσει τους κανόνες οριοθετήσεως, η απάντηση του δικαστηρίου ήταν σαφής αλλά αποκρύπτεται επιμελώς.
Ειδικά στην παράγραφο 86 του σκεπτικού (ΕΔΩ…..) αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
«Η οριοθέτηση έχει άμεση σχέση με το εδαφικό καθεστώς όταν υπάρχουν αμφισβητούμενες περιοχές».
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
