Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι οι Γερμανοί δεν είχαν ποτέ Plan Β σε όλα τα μέτωπα. Κινούνται πάντα με βάση ένα προκαθορισμένο σχέδιο και αφού πέσουν πρώτα στον…τοίχο, μετά αναλύουν τις αιτίες της ήττας.
Και όμως! Από αυτή τη λογική φαίνεται να ξεφεύγει ο πρόεδρος του ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου (DIW), Μάρτσελ Φράτσερ. Μόλις 43 ετών ο Φράτσερ θεωρείται εκ των πλέον σημαντικών οικονομολόγων της Γερμανίας και οι απόψεις που διατυπώνει γίνονται αντικείμενο έντονων συζητήσεων στη Γερμανία.
Το τελευταίο άρθρο του Φράτσερ στην σοσιαλδημοκρατική «Suddeutsche Zeitung» του Μονάχου πραγματικά προκάλεσε έντονη συζήτηση. Μια ματιά στον τίτλο του άρθρου του Φράτσερ δίνει την εξήγηση: «Η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να είναι ευκαιρία».
«Η Ελλάδα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό σεισμό για να γίνει βιώσιμη χώρα και να εξελιχθεί σε μια λειτουργική δημοκρατία. Για το λόγο αυτό η τρέχουσα πολιτική κρίση θα μπορούσε να αποδειχτεί χρήσιμη.
Μια πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει βραχυπρόθεσμο κόστος για την Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά επίσης θα οδηγήσει σε μια αναγκαία νέα αρχή για τη χώρα» τονίζει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει:
«Η απόδοση των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν σοκαριστικά κακή. Για πολλές γενιές η ελληνική πολιτική ελίτ ήταν αγκιστρωμένη στα προνόμια της εξουσίας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν απλώς να εξασφαλίσουν την πολιτική και οικονομική τους δύναμη ,αλλά όχι να εφαρμόσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για να οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον. Πρέπει να ξεφορτωθούμε την παλιά πολιτική ελίτ και να καταλάβουμε ότι μια νέα γενιά πολιτικών είναι η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας».
Παρά τις φιλότιμες λοιπόν προσπάθειες της κυβέρνησης Μέρκελ να βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ούτε οι Γερμανοί πιστεύουν πια ότι η κυβέρνηση αυτή μπορεί να επιβιώσει!
Και το κυριότερο: Θεωρούν ότι πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο της ιστορίας οι πολιτικοί ηγέτες της απερχόμενης κυβέρνησης. Δεν θα έπρεπε να περιμένουν άλλωστε και τίποτα άλλο από τους Γερμανούς όλοι όσοι τους υπηρέτησαν πιστά τα τελευταία χρόνια..
Ο Γερμανός οικονομολόγος δεν συμφωνεί φυσικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δικαίως, ελάχιστοι βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την νέα γενιά πολιτικών που χρειάζεται η χώρα.
Αλλά ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προκαλέσει έναν τέτοιο πολιτικό σεισμό ,που θα οδηγούσε σε ένα νέο ξεκίνημα»γράφει και προσθέτει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε πράγματι να αντιστρέψει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αλλά θα κατανοήσει ωστόσο ότι ο αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός ότι η Ελλάδα θα εξαρτάται από το ευρώ και τη βοήθεια της Ευρώπης.
Είναι σαφέστατο το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Φράτσερ. Το λεει μάλιστα ακόμη πιο καθαρά: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ένα πολιτικά ριζοσπαστικό κόμμα, αλλά ο Τσίπρας και το κόμμα του είναι αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ότι μια έξοδος ευρώ ή μια ανεξέλεγκτη μείωση του χρέους θα οδηγήσει σε καταστροφή, ειδικά για την Ελλάδα».
Βέβαια, ο Φράτσερ παραδέχεται ότι «μια ελληνική έξοδος από το ευρώ ενέχει μεγάλους κινδύνους για την ευρωζώνη, καθώς αυτό θα αποδυναμώσει περαιτέρω την ήδη εύθραυστη εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή οικονομία».
Τι προτείνει λοιπόν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου; «Κατ ‘αρχάς, θα πρέπει να συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις ισχύουσες συμφωνίες. Δεν υπάρχει αρκετό περιθώριο για περαιτέρω χαλάρωση των πιστωτικών συνθηκών για την Ελλάδα»
Ταυτόχρονα όμως εκτιμά ότι «ένα μεγάλο μέρος του σημερινού δημόσιου χρέους θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί έτσι ώστε η αποπληρωμή του να συνδέεται με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Πρόκειται δηλαδή για τη λεγόμενη «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του χρέους…Ότι εξασφάλισε άλλωστε και η μεταπολεμική Γερμανία το 1953 με τη συμφωνία του Λονδίνου!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Το 1953 έγινε η Συμφωνία του Λονδίνου για το Γερμανικό Χρέος, γνωστή ως «Συμφωνία Χρέους του Λονδίνου», ανάμεσα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας από τη μία και τις συμμαχικές δυνάμεις (Βέλγιο, Καναδάς, Κεϋλάνη, Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιράν, Ιρλανδία, Ιταλία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Πακιστάν, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ένωση της Νότιας Αφρικής, Ηνωμένο Βασίλειο, Βόρεια Ιρλανδία, ΗΠΑ, Γιουγκοσλαβία, κ.ά.).
Οι συνομιλίες ξεκίνησαν στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 και ολοκληρώθηκαν στις 8 Αυγούστου του ίδιου χρόνου. Η συγκεκριμένη συμφωνία κάλυπτε μεγάλο αριθμό διαφορετικών ειδών χρεών της χώρας, τόσο πριν όσο και μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση, υπό τον καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ, ανέλαβε τη δέσμευση να ξοφλήσει τα χρέη που δημιουργήθηκαν την περίοδο 1919-1945.
Το σκεπτικό που έγινε δεκτό στη Συνθήκη του Λονδίνου ήταν ότι:
«το ύψος της εξυπηρέτησης του χρέους δεν πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε να θέτει σε κίνδυνο, άμεσα μεν την ευημερία των πολιτών της χώρας, μακροπρόθεσμα δε την ανοικοδόμηση της οικονομίας της».
Έτσι, αποφάσισαν το προπολεμικό αλλά και το μεταπολεμικό γερμανικό χρέος να «κουρευτεί» κατά τουλάχιστον 50% (για την ακρίβεια, από τα περίπου 30 δισεκατομμύρια μάρκα του χρέους, το γερμανικό δημόσιο περιόριζε τις υποχρεώσεις στα 11 δις και άλλα 3,5 δις θα καταβάλλονταν από εμπορικές γερμανικές τράπεζες), ενώ παράλληλα επεκτεινόταν η αποπληρωμή σε πάνω από 30 χρόνια.
Η συγκεκριμένη συμφωνία έδωσε την ώθηση στην εκρηκτική μεταπολεμική ανάπτυξη της Γερμανίας!
{jcomments on}
