Εδώ ταιριάζει η παροιμία «το μήλο κάτω από τη μηλιά έπεσε», ακριβώς. Ο λόγος για την Ντένη Θεοχαράκη την δευτερότοκη κόρη του μεγαλοεπιχειρηματία, ποιητή, ζωγράφου, προέδρου του «Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη», πολυβραβευμένου και διανοούμενου Βασίλη Θεοχαράκη.
Άνθρωπος μορφωμένος, οξυδερκής και με ευαισθησίες τις εκφράζει πότε μέσα από τα ποιήματά του και πότε μέσα από την υπέροχη ζωγραφική του.
Δέρματα, μικτή τεχνική σε μουσαμά 100 Χ 70.
Αυτά λοιπόν τα κληροδότησε και στην όμορφη και δραστήρια κόρη του Ντένη, η οποία εκτός από στρατηγικές θέσεις που κατέχει στην οικογενειακή επιχείρηση και τη δυναμική που έχει αναπτύξει, έχει και αστείρευτο ταλέντο ζωγραφικής.
Η Ντένη Θεοχαράκη είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA) από το New York University, Stern Business School, με ειδικότητα στα χρηματοοικονομικά, ενώ φοίτησε και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών. Είναι μητέρα τριών παιδιών και αθλήτρια του στίβου, τρέχοντας σε Μαραθώνιους σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Την περασμένη Πέμπτη έγιναν τα εγκαίνια της πρώτης ατομικής της έκθεσης με τίτλο «macro-micro-cosmos» στο χώρο τέχνης «έκφραση» της Γιάννας Γραμματοπούλου, η οποία συνοδεύτηκε και με ένα πολυτελή και εμπεριστατωμένο κατάλογο των έργων της.
Στην εισαγωγή του ο καθηγητής της Γιάννης Ψυχοπαίδης επισημαίνει μεταξύ άλλων για τα έργα της: «Στο κλίμα μιας ποιητικής αδρής γραφής κινείται η ζωγραφική της Ντένης Θεοχαράκη , ένα κλίμα που τόσο εύγλωττα – σαν δημοτικό τραγούδι – εκφράζει ο υπερρεαλιστικός στίχος του Ελύτη.
Οι βράχοι, η ερημιά , η σιωπή, ποιητικές εικόνες μεγάλης γλωσσικής πυκνότητας στον Ελύτη, γίνονται εδώ στην έκφραση της Ντένης Θεοχαράκη, εικαστικές φόρμες από ένα προσωπικό λεξιλόγιο που λυρικά καταγράφει μια νέα αισθητική εικονογραφία της γης, μια τοπογραφία του αρχέγονου και του πρωταρχικού, μια μορφολογία ενός άγονου, άγριου, αλλά παρ΄ όλα αυτά κατοικημένου εδάφους.
Το ελεύθερο παιχνίδι και ο δυναμισμός της γραμμής , οι ζωντανές χειρονομίες , αλλά και η αυστηρότητα της δομής δημιουργούν μια ευκίνητη , ζωηρή και ευέλικτη ζωγραφική επιφάνεια , γραμμές, στίγματα, κηλίδες, σφιχτά και χαλαρά περιγράμματα, φώτα και σκιές πλάθουν πάνω στους όγκους αυτής της βραχώδους φόρμας εικαστικά πεδία έντονης ενέργειας και μεστής ζωγραφικής ύλης.
Δέρματα, μεικτή τεχνική σε μουσαμά 125 Χ 125.
Μέσα σε αυτή την αδρή καλλιγραφία των όγκων αναδύονται οι ανθρώπινες κατοικίες σε απόλυτη συνταύτιση με το περιβάλλον τους. Σ αυτό το ακατέργαστο ανοδικό σπιράλ της αρχιτεκτονικής δομής σ αυτές τις διαβρωμένες δωρικές στήλες η ανθρώπινη παρουσία , η ανθρώπινη κατοίκηση γίνονται ένα…».
Και ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Giuiliano Serafini σημειώνει στον πρόλογο του καταλόγου μεταξύ άλλων: «Αμέσως μόλις συναντήσουμε το έργο της Ντένης Θεοχαράκη διαπιστώνουμε τη σταθερά κατακόρυφη δομή των συνθέσεών της. Η εικόνα αναπτύσσεται σχεδόν πάντα από κάτω προς τα επάνω, έτσι ώστε το βλέμμα του καλλιτέχνη και το δικό μας να χάνει κάθε αίσθηση του πλάτους. Με μια δεύτερη ματιά ωστόσο , συνειδητοποιούμε ότι το θέμα, που επαναλαμβάνεται σε όλες τις τεχνικές και μορφολογικές εκδοχές του, καθίσταται στην πραγματικότητα το βαθύ «αποτύπωμα» της Ντένης Θεοχαράκη και του σύμπαντός της. Δεν πρόκειται επομένως μόνον για έναν γλωσσολογικό τύπο ή για ένα επινοημένο ύφος – κάτι που θα ήταν αρκετό – αλλά για ένα είδος μηνύματος που απευθύνεται στον θεατή. ..».
«…Ο Anselm Kiefer έγραψε: « Όλες οι ιστορίες του ουρανού αρχίζουν στη γη». Έτσι ακριβώς μοιάζουν να αποκαλύπτονται και να εκτυλίσσονται οι «ιστορίες» της Ντένης Θεοχαράκη. Βλέπουμε την εικόνα να εκτινάσσεται ιλιγγιωδώς προς τα επάνω, σαν να ωθείται μέσα από τις αόρατες ρίζες της – συχνά επαναλαμβανόμενη σε παράλληλες, ασύμμετρες συνθέσεις – να μεταμορφώνεται, να καταλήγει σε αιχμηρή κορυφή καθεδρικού ναού, σε γιγάντιο σταλαγμίτη, σε μέγα κάκτο, ή ακόμη, σε μοναστήρι του αιθέρα, σε ζιγκουράτ της Βαβέλ ή και σε τίποτα απ όλα αυτά, διότι το παράδοξο δεν πρέπει να μας εκπλήσσει…..
Ακανόνιστα κομμάτια ύφασμα και δέρμα, πλεξιγκλάς, ακόμη και αραχνοϋφαντα χαρτιά, είναι τα «τεχνητά» μέσα που τώρα χρησιμοποιεί για να διευρύνει τον μνημονικό της ορίζοντα. Μαζί με το χρώμα – λάδι ή παστέλ – με κυρίαρχα τα γαιώδη και τα κυανοπράσινα, το έργο αποτελεί ένα υβρίδιο το οποίο, αν και διατηρεί τη βασική κατακόρυφη δομή του, προαγγέλει άλλες ερευνητικές υποθέσεις και κατευθύνσεις για τη ζωγράφο».
Κατά την ταπεινή γνώμη μου σαν θεατής κι όχι σαν κριτικός τέχνης, τα έργα της Ντένης Θεοχαράκη μου προξενούν δέος και θαυμασμό. Δέος για το ανεξήγητο των θεμάτων, που μπορούν να σε παρασύρουν μέχρι το άπειρο και θαυμασμό για τη δημιουργικότητα, το ταλέντο της, τη σκέψη της, τις ατέλειωτες λεπτομέρειες, την υπομονή της και το αποτέλεσμα. Είναι πραγματικά μια πολύ διαφορετική, και πρωτότυπη έκφραση από τα συνηθισμένα, μια έκθεση, που επιβάλλεται να δούμε.
«Έκφραση» Γιάννα Γραμματοπούλου, Βαλαωρίτου 9, τηλ. 210.3607598
Διάρκεια έκθεσης: 14 Νοεμβρίου – 14 Δεκεμβρίου 2013.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 11.00 -20.00
Σάββατο: 11.00 -15.00.
Κυριακή και Δευτέρα Κλειστά.
