Αυτό που δεν τόλμησε να πει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, το λέει ευθαρσώς και τεκμηριωμένα η φιλοκυβερνητική Καθημερινή στις 27/05/23. Το άρθρο είναι του εξαιρετικού Κώστα Καλλίτση, ο οποίος δυστυχώς αποτελεί εξαίρεση στην Ελληνική δημοσιογραφία.
Εάν ο Κώστας Καλλίτσης ήταν ο κανόνας, τότε είναι βέβαιο ότι η κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν απείρως καλύτερη και για την οικονομία, και για την κοινωνία, και για την ίδια την δημοκρατία, κυρίως όμως για το έθνος.
Στο Ολυμπία είχαμε εστιάσει στην καταλυτική επίδραση που είχε το περιβόητο κουπόνι των 150 € στους δεκαοκτάρηδες, στο αποτέλεσμα των εκλογών.
Ουδείς άλλος τόλμησε! Ουδείς άλλος παρατήρησε το γεγονός ότι ολόκληρες οικογένειες με παιδιά 16, 17 και 18 ετών, σύρθηκε κυριολεκτικά στις κάλπες για να ψηφίσει Μητσοτάκη και να εισπράξει το επίδομα!
Μιλάμε για μία Πρωτοφανή Αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, η οποία μάλιστα καταγράφηκε στην διαφορά μεταξύ των δημοσκοπήσεων και των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Εκεί που ο ΣυΡιζΑ στους νέους διατηρούσε διψήφια διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία, η κάλπη έδειξε πως το αποτέλεσμα αυτό όχι μόνο ανατράπηκε πλήρως, αλλά η Νέα Δημοκρατία κυριάρχησε με τρεις μονάδες έναντι του ΣυΡιζΑ!
Το άρθρο όμως του Κώστα Καλλίτση στην Καθημερινή, είναι κόλαφος για την δημιουργία της μεγάλης Πολιτικής Ανατροπής που «πέτυχε» ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Χαρακτηριστικό το απόσπασμα:
«Έτσι, με άφθονο δημόσιο χρήμα φιλοτεχνήθηκε η εικόνα μίας δήθεν δυναμικής ανάπτυξης και προσφέρθηκε μία εύθραυστη ευημερία σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα-εξού η σταθερότητα νίκησε την αλλαγή.
Χωρίς αυτό το υπόβαθρο δεν είχαν πιθανότητες ούτε η πρωτοφανής ανατροπή των πολιτικών Συσχετισμό μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ούτε το μέγεθος της νίκης της Ν.Δ. στις πρόσφατες εκλογές».
Γράφει μεταξύ άλλων ο Κώστας Καλλίτσης:
«Να που άρχισε να βρίσκει τη φωνή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Στην δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας έκανε τέσσερις σημαντικές υποδείξεις.
Μία ότι για να επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί πρέπει να συγκρατηθεί η αύξηση των καθαρών κρατικών δαπανών στο 2,6%.
Δεύτερη ότι κάτι πρέπει να γίνει για την φοροδιαφυγή. Ακούγοντας στην πιάτσα πόσο συχνά πληρώνονται σε ρευστό λογαριασμοί 400-500 €, φαντάζεσαι πόση έκταση έχει πάρει το πρόβλημα.
Η τρίτη επισήμανση αναφέρεται στο ισοζύγιο πληρωμών, τα δομικά προβλήματα που συνδέονται με το αυτομάτως και απότομα διευρυμένο έλλειμμα του.
Η τέταρτη αναφέρεται στις επιδοτήσεις, καθώς δεν επικεντρώνονται μόνο ούτε κυρία στους φτωχότερους, αντιθέτως είναι τόσο μεγαλύτερες όσο πλουσιότερα είναι τα νοικοκυριά.
Την τελευταία τριετία μοιράστηκε πολύ χρήμα. Όχι μόνο σε ευάλωτα νοικοκυριά αλλά και σε πλούσια και άλλα που εμφανίζονται φτωχά επειδή φοροδιαφεύγουν. Όχι μόνο σε βιώσιμες επιχειρήσεις αλλά και χιλιάδες άλλες που επιβιώνουν με την συστηματική εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή.
Η ζωτική ανάγκη να διασωθεί η οικονομία και να στηριχθεί η κοινωνία σε συνθήκες πανδημίας και μετά ενεργειακής κρίσης, στάθηκε αφορμή να μοιραστούν πάνω από 60 δις, όχι πάντα με αυστηρότητα και δικαιοσύνη αλλά συχνά με αδιαφανή, πελατειακά κριτήρια.
Έτσι, με άφθονο δημόσιο χρήμα φιλοτεχνήθηκε η εικόνα μίας δήθεν δυναμικής ανάπτυξης και προσφέρθηκε μία εύθραυστη ευημερία σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα-εξού η σταθερότητα νίκησε την αλλαγή.
Χωρίς αυτό το υπόβαθρο δεν είχαν πιθανότητες ούτε η πρωτοφανής ανατροπή των πολιτικών Συσχετισμό μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ούτε το μέγεθος της νίκης της Ν.Δ. στις πρόσφατες εκλογές».
